Κοινό άρθρο με 10 προτάσεις για μια πιο ενωμένη και προοδευτική Ένωση υπογράφουν στο Euractiv οι Ευρωβουλευτές και μέλη της Προοδευτικής Συμμαχίας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (“Progressive Caucus’’), Δημήτρης Παπαδημούλης, Αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και επικεφαλής της Ευρωομάδας του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, Ντομενέκ Ρουίθ Ντεβέσα, ευρωβουλευτής των Σοσιαλιστών, και ο Έρνεστ Ουρτασούν, ευρωβουλευτής των Πρασίνων.
«Πιστεύουμε σε μια πιο ενωμένη και προοδευτική Ένωση, ικανή να παρέχει με δίκαιο τρόπο τα τόσο αναγκαία δημόσια αγαθά που οι πολίτες χρειάζονται και προσδοκούν από την Ένωση» υπογραμμίζουν οι Ευρωβουλευτές, επισημαίνοντας πως «η Διάσκεψη για το Μέλλον της Ευρώπης αποτελεί μια σημαντική ευκαιρία για την εδραίωση των προοδευτικών ανοιγμάτων που έφερε η πανδημία».
«Ως προοδευτικοί Ευρωπαίοι από διαφορετικά πολιτικά κόμματα και πολιτικές ομάδες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, αναγνωρίζουμε ότι μόνο με την εμβάθυνση της πολιτικής ολοκλήρωσης, την παρουσίαση πραγματικά προοδευτικών και ρεαλιστικών λύσεων, τον αγώνα και την απόκτηση μεγαλύτερης δύναμης και επιρροής στον ευρωπαϊκό πολιτικό χώρο μπορούμε να αναπτύξουμε τη φιλόδοξη κοινωνική και οικονομική μας ατζέντα προς όφελος των λαών». Σε αυτό το πλαίσιο, παραθέτουν μια σειρά από προτάσεις, μεταξύ των οποίων είναι:
- Η εκ βάθρων μεταρρύθμιση του Συμφώνου Σταθερότητας & Ανάπτυξης και μετατροπή του σε ένα Σύμφωνο Βιώσιμης Ανάπτυξης & Απασχόλησης.
- Η μονιμοποίηση του Ταμείου Ανάκαμψης υπέρ της κοινωνικής σύγκλισης και της πράσινης και ψηφιακής μετάβασης.
- Η ενσωμάτωση του Ευρωπαϊκού Πυλώνα Κοινωνικών Δικαιωμάτων στις Συνθήκες.
- Μια μεταρρυθμισμένη και ανθρώπινη μεταναστευτική πολιτική, με πλήρη σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα και τις ιδρυτικές αξίες της Ένωσης.
- Το δικαίωμα νομοθετικής πρωτοβουλίας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και συναπόφαση με το Συμβούλιο για το χρέος και τη φορολογία της ΕΕ.
- Η μετατροπή του Συμβουλίου σε ένα πραγματικό Σώμα των Κρατών που θα αποφασίζει με ειδική πλειοψηφία. Επιπλέον, να μπει ένα στοπ στη de facto υπερσυγκέντρωση εξουσιών στο Συμβούλιο, σε βάρος του Ευρωκοινοβουλίου.
Στο άρθρο τους οι ευρωβουλευτές δεν παραλείπουν να ασκήσουν κριτική στα κακώς κείμενα του παρελθόντος καθώς και στο νεοφιλελεύθερο δόγμα που «προωθήθηκε και υποστηρίχθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τα κράτη-μέλη της καθ’ όλη τη διάρκεια των δεκαετιών 1980, 1990 και 2000» και το οποίο όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν, «διαφήμιζε αλαζονικά επί δεκαετίες τα οφέλη της χρηματοπιστωτικής απορρύθμισης, της απελευθέρωσης της αγοράς εργασίας, της ιδιωτικοποίησης των κρατικών επιχειρήσεων και των δημόσιων υπηρεσιών, της βιομηχανικής αποσυγκέντρωσης, του ανισόρροπου ελεύθερου εμπορίου και του ελάχιστου κράτους. Ως αποτέλεσμα, το οικονομικό σύστημα, στο σύνολό του, κατέστη μη βιώσιμο, εύθραυστο και επιρρεπές σε κραδασμούς: οι οικονομικές, κοινωνικές και περιφερειακές ανισότητες αυξήθηκαν δραματικά και οι βασικές δημόσιες υπηρεσίες, ιδίως τα συστήματα υγειονομικής περίθαλψης και κοινωνικής πρόνοιας, κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν την πανδημία από πολύ αποδυναμωμένη θέση, φτάνοντας έτσι στα όριά τους από την αρχή της πανδημίας».
«Η Ευρώπη πρέπει να είναι σε θέση να καθιερωθεί ως πρότυπο στα μάτια των κρατών-μελών της και ολόκληρου του κόσμου, ως υπέρμαχος και υπερασπιστής των αξιών της δημοκρατίας και της ειρήνης, πάνω στις οποίες οικοδομήθηκε η Ένωσή μας» επισημαίνουν στον επίλογο του άρθρου οι Δημ. Παπαδημούλης, Ντομενέκ Ρουίθ Ντεβέσα και Έρνεστ Ουρτασούν.
Ακολουθεί ολόκληρο το άρθρο (μεταφρασμένο στα ελληνικά):
Διάσκεψη για το Μέλλον της Ευρώπης:
10 προτάσεις για μια πιο ενωμένη και προοδευτική Ένωση
Ως προοδευτικοί Ευρωπαίοι από διαφορετικά πολιτικά κόμματα και πολιτικές ομάδες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, αναγνωρίζουμε ότι μόνο με την εμβάθυνση της πολιτικής ολοκλήρωσης, την παρουσίαση πραγματικά προοδευτικών και ρεαλιστικών λύσεων, τον αγώνα και την απόκτηση μεγαλύτερης δύναμης και επιρροής στον ευρωπαϊκό πολιτικό χώρο μπορούμε να αναπτύξουμε τη φιλόδοξη κοινωνική και οικονομική μας ατζέντα προς όφελος των λαών.
Στο πλαίσιο που ζούμε σήμερα, αντιμέτωποι με έναν αδιανόητο πόλεμο, η Ευρώπη πρέπει να παραμείνει ενωμένη. Η στρατιωτική επίθεση του Πούτιν στην Ουκρανία καταδεικνύει, τώρα περισσότερο από ποτέ, την ανάγκη για ενότητα εντός της Ένωσής μας. Αυτή η ενότητα μπορεί να επιτευχθεί μέσω της πολιτικής ολοκλήρωσης και της εφαρμογής συγκεκριμένων και διαρκών προτάσεων που πρέπει να προκύψουν και από τα ψηφίσματα που θα ακολουθήσουν τη Διάσκεψη για το Μέλλον της Ευρώπης.
Η οικονομική κατάρρευση του 2008-2009, η κρίση του ευρώ το 2010-2012 και η πανδημία COVID-19 θα πρέπει να θεωρηθούν ως τα χαρακτηριστικά της κατάρρευσης του νεοφιλελεύθερου δόγματος που διαφήμιζε αλαζονικά επί δεκαετίες τα οφέλη της χρηματοπιστωτικής απορρύθμισης, της απελευθέρωσης της αγοράς εργασίας, της ιδιωτικοποίησης των κρατικών επιχειρήσεων και των δημόσιων υπηρεσιών, της βιομηχανικής αποσυγκέντρωσης, του ανισόρροπου ελεύθερου εμπορίου και του ελάχιστου κράτους. Ως αποτέλεσμα, το οικονομικό σύστημα, στο σύνολό του, κατέστη μη βιώσιμο, εύθραυστο και επιρρεπές σε κραδασμούς: οι οικονομικές, κοινωνικές και περιφερειακές ανισότητες αυξήθηκαν δραματικά και οι βασικές δημόσιες υπηρεσίες, ιδίως τα συστήματα υγειονομικής περίθαλψης και κοινωνικής πρόνοιας, κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν την πανδημία από πολύ αποδυναμωμένη θέση, φτάνοντας έτσι στα όριά τους από την αρχή της πανδημίας.
Πολλές από αυτές τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές προωθήθηκαν και υποστηρίχθηκαν από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τα κράτη-μέλη της καθ’ όλη τη διάρκεια των δεκαετιών 1980, 1990 και 2000, παρά τα σημαντικά μέσα κοινωνικής πολιτικής όπως το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο, ο Ευρωπαϊκός Κοινωνικός Χάρτης και βασικά νομοθετικά ορόσημα όπως η οδηγία για τον χρόνο εργασίας. Η γέννηση του ευρώ το 1992 δημιούργησε τόσο ευκαιρίες όσο και προκλήσεις και σε πολλές περιπτώσεις ενίσχυσε τις νεοφιλελεύθερες προσεγγίσεις της προσανατολισμένης στην αγορά ανταγωνιστικότητας, εστιάζοντας στον αποπληθωρισμό, τη μείωση του ελλείμματος και του χρέους ως πρωταρχικούς στόχους και στη βάση ενός αποτυχημένου πλαισίου οικονομικής διακυβέρνησης της ΕΕ, σε βάρος της πλήρους απασχόλησης, των κοινωνικών πολιτικών και του περιβάλλοντος.
Πιστή στη φόρμα της, η ΕΕ με επικεφαλής την Μέρκελ και τον Σαρκοζί και μια δεξιά πλειοψηφία στα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα, απάντησε με ακραίες πολιτικές λιτότητας στην κρίση χρέους του 2010, προκαλώντας έτσι μια δεύτερη ύφεση, κοινωνική στέρηση και δυσαρέσκεια και την άνοδο ακροδεξιών, ευρω-σκεπτικιστικών, αντι-ευρωπαϊκών και αντι-προσφυγικών πολιτικών δυνάμεων. Παρόλα αυτά, ορισμένες πολιτικές της ΕΕ άρχισαν να αλλάζουν, με την επεκτατική νομισματική πολιτική της ΕΚΤ και αργότερα με το πρώτο επενδυτικό σχέδιο για την Ευρώπη, αν και πολύ περιορισμένης εμβέλειας, και τον Ευρωπαϊκό Πυλώνα Κοινωνικών Δικαιωμάτων, μια δήλωση σημαντική αλλά μη δεσμευτικού χαρακτήρα. Ωστόσο, άλλα σημαντικά σχέδια εκείνης της εποχής, επίσης εξαιρετικά επίκαιρα σήμερα, παραμένουν ανολοκλήρωτα, όπως η τραπεζική ένωση με ένα κοινό σύστημα εγγύησης καταθέσεων.
Η πανδημία έχει ήδη αναγκάσει την Ένωση να απομακρυνθεί ή ακόμη και να εγκαταλείψει παλαιά δόγματα υπέρ μιας πιο ευέλικτης και προοδευτικής προσέγγισης, προσπαθώντας να επανισορροπήσει την εξίσωση αγοράς-κράτους υπέρ του τελευταίου.
- Οι κανόνες για το δημόσιο χρέος του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης έχουν ανασταλεί προκειμένου να διατηρηθούν τα εισοδήματα και οι θέσεις εργασίας.
- Ξεκίνησε η Ένωση Υγείας, συμπεριλαμβανομένης της κοινής αγοράς εμβολίων.
- Έχει τεθεί σε ισχύ ένα Σχέδιο Ανάκαμψης για την Ευρώπη που χρηματοδοτείται από ευρωομόλογα (τα ίδια που απορρίφθηκαν απροκάλυπτα το 2010) προκειμένου να διανεμηθούν όχι μόνο δάνεια αλλά και επιχορηγήσεις, οι οποίες θα αποπληρωθούν από μελλοντικούς φόρους της ΕΕ επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών, του διοξειδίου του άνθρακα και των ψηφιακών πλατφορμών.
Αυτό ισοδυναμεί με ένα έμβρυο οικονομικής και δημοσιονομικής ένωσης, το οποίο χαιρετίζουμε, αλλά απαιτεί επίσης συνέχεια και πολιτικό στρατηγικό σχεδιασμό για συγκεκριμένα αποτελέσματα, καθώς και πλήρη δημοκρατική νομιμοποίηση με την ενίσχυση της λογοδοσίας και της διαφάνειας.
Πράγματι, η Διάσκεψη για το Μέλλον της Ευρώπης αποτελεί μια σημαντική ευκαιρία για την εδραίωση των προοδευτικών ανοιγμάτων που έφερε η πανδημία.
- Το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης πρέπει να μεταρρυθμιστεί εκ βάθρων και να μετατραπεί σε Σύμφωνο Βιώσιμης Ανάπτυξης και Απασχόλησης, προκειμένου να ενσωματώσει την κοινωνική δικαιοσύνη, την πλήρη απασχόληση και την πράσινη οικονομία ως βασικούς στόχους, να υιοθετήσει νέους ρεαλιστικούς κανόνες για το χρέος και το έλλειμμα, να θέσει πραγματικούς και ανοδικούς στόχους κοινωνικής, οικονομικής και περιφερειακής σύγκλισης και να εξαιρέσει τις δημόσιες επενδύσεις από τους υπολογισμούς του χρέους και του ελλείμματος.
- Το Ταμείο Ανάκαμψης πρέπει να μετατραπεί σε μόνιμο εργαλείο για τη χρηματοδότηση της κοινωνικής σύγκλισης και της πράσινης και ψηφιακής μετάβασης και ως αντικυκλική δημοσιονομική ικανότητα.
- Η ΕΚΤ θα πρέπει να έχει τη δυνατότητα να παρέχει άμεση χρηματοδοτική βοήθεια στην Ένωση σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, όπως η πανδημία.
- Ο Ευρωπαϊκός Πυλώνας Κοινωνικών Δικαιωμάτων θα πρέπει να ενσωματωθεί στη Συνθήκη, με την ίδια δεσμευτική ισχύ όπως οι τέσσερις ελευθερίες της αγοράς, όπως και οι στόχοι κλιματικής ουδετερότητας.
- Ακόμη, λαμβάνοντας υπόψη την τρομερή κρίση των προσφύγων που εγκαταλείπουν την Ουκρανία λόγω του πολέμου (κυρίως γυναίκες, ηλικιωμένοι, παιδιά και ευάλωτες ομάδες), είναι επίσης καιρός για μια μεταρρυθμισμένη και ανθρώπινη μεταναστευτική πολιτική που θα σέβεται πλήρως τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις ιδρυτικές μας αξίες και θα βασίζεται πραγματικά στην κοινή ευθύνη των κρατών-μελών. Η Ευρώπη, η οποία αντιμετωπίζει δημογραφική μείωση και ερήμωση της υπαίθρου, μπορεί να ωφεληθεί από την εύρυθμη και ομαλή άφιξη προσφύγων και πρέπει ταυτόχρονα να επιδείξει αλληλεγγύη προς τους ανθρώπους που φεύγουν από την τυραννία και τον πόλεμο.
- Κατά τη διάρκεια αυτής της κρίσης που προκλήθηκε από την επιθετικότητα του Πούτιν, η Ένωσή μας θα πρέπει να προσφέρει εγγύηση ειρήνης και ασφάλειας για όλους μέσω της υλοποίησης κοινών προσπαθειών και πρωτοβουλιών.
Από θεσμική άποψη, η ΕΕ έχει παγώσει, κατά τη διάρκεια της μακράς δεκαετίας που μεσολάβησε μεταξύ των δύο μεγάλων κρίσεων (οικονομική και πανδημική), με τη de facto υπερ-συγκέντρωση εξουσιών στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, σε βάρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του μοναδικού θεσμικού οργάνου που εκλέγεται απευθείας από τους πολίτες. Ταυτόχρονα, ο ρόλος της Επιτροπής ως θεματοφύλακα των Συνθηκών ξεθωριάζει, διολισθαίνοντας πιο κοντά στις θέσεις του Συμβουλίου. Αυτή η έντονη προκατάληψη του διακυβερνητισμού έναντι της κοινοτικής μεθόδου, όχι μόνο διεύρυνε το δημοκρατικό έλλειμμα της Ένωσης, αλλά και περιόρισε τις προόδους στην κοινωνική πολιτική, μεταξύ άλλων, λόγω των απαιτήσεων ομοφωνίας. Η εκκολαπτόμενη χρηματοπιστωτική και δημοσιονομική ένωση απλώς βαθαίνει αυτό το δημοκρατικό δίλημμα.
- Ως εκ τούτου, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα πρέπει να έχει την εξουσία να συναποφασίζει με το Συμβούλιο για το χρέος και τη φορολογία της ΕΕ και να έχει το δικαίωμα νομοθετικής πρωτοβουλίας.
- Το Συμβούλιο θα πρέπει να μετατραπεί σε ένα πραγματικό Σώμα των Κρατών που θα αποφασίζει με ειδική πλειοψηφία.
- Η ΕΕ θα πρέπει να επιδεικνύει μηδενική ανοχή όταν δεν γίνεται σεβαστό το κράτος δικαίου.
- Τέλος, πρέπει να δημιουργηθεί μια πανευρωπαϊκή εκλογική περιφέρεια, ώστε να δημιουργηθεί μια διακρατική συζήτηση και εκστρατεία, να γίνουν τα ευρωπαϊκά πολιτικά κόμματα ορατά και πιο ισχυρά και να ενισχυθεί το σύστημα των επικεφαλής υποψηφίων για την εκλογή του Προέδρου της Επιτροπής.
Δεσμευόμαστε να προσπαθήσουμε να επιτύχουμε αυτούς τους πολιτικούς και θεσμικούς στόχους στη Διάσκεψη για το Μέλλον της Ευρώπης, ένα καινοτόμο φόρουμ με τη συμμετοχή των κοινωνικών εταίρων, της οργανωμένης κοινωνίας των πολιτών και τυχαία επιλεγμένων πολιτών. Πιστεύουμε ακράδαντα ότι αυτή η ευκαιρία μπορεί να ανοίξει το δρόμο για μια πιο ενωμένη και προοδευτική Ευρώπη, ικανή να παρέχει με δίκαιο τρόπο τα τόσο αναγκαία διακρατικά δημόσια αγαθά που οι πολίτες χρειάζονται και προσδοκούν από την Ένωση. Η Ευρώπη πρέπει να είναι σε θέση να καθιερωθεί ως πρότυπο στα μάτια των κρατών-μελών της και ολόκληρου του κόσμου, ως υπέρμαχος και υπερασπιστής των αξιών της δημοκρατίας και της ειρήνης, πάνω στις οποίες οικοδομήθηκε η Ένωσή μας.
Δημήτρης Παπαδημούλης, Αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Ευρωομάδα της Αριστεράς, Μέλος της Προοδευτικής Συμμαχίας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο
Domènec Ruiz Devesa, Μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Ευρωομάδα των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών, Μέλος της Προοδευτικής Συμμαχίας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο
Ernest Urtasun, Μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Ευρωομάδα των Πρασίνων, Μέλος της Προοδευτικής Συμμαχίας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο
