Ο Δημήτρης Διάκος, πρώην υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ και στενός συνομιλητής του Αλέξη Τσίπρα εκτιμά ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να κινηθεί «out of the box» κατά τη μετεξέλιξή του.
Πιστεύει, επίσης, ότι η αντιμετώπιση των συνεπειών της πανδημίας απαιτεί ολιστικό σχέδιο ανασυγκρότησης και μεταρρυθμίσεων.
Αναλυτικά η συνέντευξή του Δημήτρη Λιάκου στο «ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ»:
– Πώς εκτιμάτε την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας; Μπαίνει σε βαθιά ύφεση μεγαλώνει το έλλειμμα και το χρέος Υπάρχουν εργαλεία που πρέπει να χρησιμοποιήσει η κυβέρνηση για να αντιμετωπίσει το οικονομικό πρόβλημα;
«Είναι δεδομένο ότι το 2020 θα είναι μια χρονιά μεγάλης παγκόσμιας ύφεσης. Η Ελλάδα και λόγω των δομικών στοιχείων της οικονομίας της δεν θα μπορούσε να ξεφύγει από αυτή την αρνητική τάση. Διεθνώς η αντιμετώπιση των οικονομικών συνεπειών της κρίσης έχει δύο άξονες. Πρώτος άξονας η στήριξη της απασχόλησης και των επιχειρήσεων μέσω της ενεργοποίησης της δημοστονομικής πολιτικής. Τα κράτη αναλαμβάνουν το βάρος της στήριξης των οικονομιών, προκαλώντας αναγκαστικά αύξηση του ελλείμματος και του δημόσιου χρέους. Ο δεύτερος άξονας, της νομισματικής πολιτικής, μέσω των κεντρικών τραπεζών αποσκοπεί στη βελτίωση των συνθηκών ρευστότητας. Στην Ελλάδα η κυβέρνηση προχώρησε στη λήψη μέτρων, ωστόσο, θεωρώ ότι θα μπορούσε να λάβει περισσότερες και πιο στοχευμένες αποφάσεις εμπροσθοβαρούς χαρακτήρα, Η ύπαρξη του σωτήριου, όπως αποδείχθηκε μαξιλαριού ασφάλειας της, επέτρεπε να προχωρήσει με περισσότερη ασφάλεια σε μεγαλύτερου μεγέθους παρεμβάσεις για την ενίσχυση της ρευστότητας της πραγματικής οικονομίας και τη στήριξη της απασχόλησης χωρίς να θέτει σε κίνδυνο τη δημοσιονομική κατάσταση. Οσον αφορά το μέλλον οι αναμενόμενες αποφάσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο θα δημιουργήσουν καλύτερες προϋποθέσεις αυξημένων και καλύτερα στοχευμένων παρεμβάσεων».
– Καμία πρόβλεψη διεθνούς οργανισμού δεν υποστηρίζει ότι η ανάκαμψη θα καλύψει την ύφεση στη χώρα. Πώς θεραπεύονται οι πληγές που θα αφήσει;
«Μου δίνετε την ευκαιρία να υπενθυμίσω ότι στην αρχή της κρίσης έθεσα ως βασικό στόχο αντί της ακριβούς πρόβλεψης της ύφεσης την εύρεση των βέλτιστων εργαλείων για τη μείωση των αρνητικών επιπτώσεων της διαφαινόμενης ύφεσης. Σήμερα κανείς δεν είναι σε θέση να εκτιμήσει με ακρίβεια το μέγεθος του προβλήματος, καθώς βρισκόμαστε στην αρχή της εκδήλωσης του αρνητικού φαινομένου. Η επούλωση των πληγών απαιτεί πέραν του χρόνου, την ενεργοποίηση και την ταχύτερη εφαρμογή στοχευμένων μέτρων τόσο από την πλευρά της κυβέρνησης όσο και από την Ευρώπη. Ειδικά σε ευρωπαϊκό επίπεδο θεωρώ ιδιαίτερα σημαντική τόσο για την αντιμετώπιση της τρέχουσας κατάστασης όσο και για τις μελλοντικές προκλήσεις τη διαπραγμάτευση που διεξάγεται για το Ταμείο Ανάκαμψης και τον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό της περιόδου 2021-2027».
– Το ευρωπακέτο που θα δοθεί και στην Ελλάδα αρκεί δεδομένης της ανυπαρξίας παραγωγικού μοντέλου; Υπάρχει κίνδυνος νέου μνημονίου;
«Η επάρκεια των μέτρων θα κριθεί διεθνώς από την ένταση των επιπτώσεων της κρίσης και του χρόνου θεραπείας τους. Τα ποσά που αντιστοιχούν στην Ελλάδα είναι σημαντικά καθώς θα ξεπεράσουν τα 55 δισ. ευρώ την προσεχή επταετία. Επομένως χρειάζεται να κινητοποιήσουμε τα βέλτιστα εργαλεία και τις κατάλληλες πολιτικές μέσω ενός σύγχρονου παραγωγικού υποδείγματος με ισχυρό αναπτυξιακό αποτύπωμα προκειμένου να αυξηθεί η αποτελεσματικότητα της χρήσης των ευρωπαϊκών πόρων αποφεύγοντας πρακτικές και παθογένειες του παρελθόντος. Παρ’ όλη την ανησυχία που προκαλούν οι τοποθετήσεις συντηρητικών κύκλων περί αυστηρών αιρεσιμοτήτων για την εκταμίευση των κονδυλίων πιστεύω ότι για πολιτικούς λόγους θα προκριθεί η λύση της προβλεπόμενης διαδικασίας του ευρωπαϊκού εξαμήνου που σε καμία περίπτωση δεν έχει τα χαρακτηριστικά των μνημονιακών δεσμεύσεων».
– Μιλάτε για δημόσιες πολιτικές. Ποια πρέπει να είναι τα άμεσα μέτρα;
«Πρώτος απόλυτος στόχος θα πρέπει να είναι η αναβάθμιση του συστήματος υγείας. Οσον αφορά τις δημόσιες πολιτικές θεωρώ ότι πρέπει να στηριχθούν σε δύο πυλώνες. Ο πρώτος αφορά αυτό που προανέφερα την εκπόνηση και εφαρμογή ενός καινοτόμου προγράμματος παραγωγικής ανασυγκρότησης. Ενός προγράμματος με στόχους και κίνητρα για την εκμετάλλευση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων την ενεργοποίηση του ανθρώπινου και του αργούντος παραγωγικού δυναμικού τον εμπλουτισμό του παραγωγικού υποδείγματος που παράλληλα θα συμβάλει στην εξωστρέφεια της οικονομίας προκειμένου η χώρα να αποκτήσει σημαντικό ρόλο στον παγκόσμιο καταμερισμό εργασίας και παραγωγής. Ο δεύτερος πυλώνας αφορά την εφαρμογή ενός ολιστικού προγράμματος μεταρρυθμίσεων που θα διαπερνά το σύνολο των τομέων της οικονομικής και κοινωνικής δραστηριότητας. Τομείς όπως η Παιδεία, η δημόσια διοίκηση, η Δικαιοσύνη, το επιχειρηματικό περιβάλλον χρειάζονται αλλαγές προκειμένου να επιτύχουμε την ποιοτική αναβάθμιση τους. Αλλαγές απαραίτητες που έχει ανάγκη η χώρα και πρέπει να προχωρήσουμε οργανωμένα και στοχευμένα προς αυτή την κατεύθυνση, καθώς οι περισσότερες αποτελούν ιστορικές εκκρεμότητες του παρελθόντος».
– Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να αλλάξει και προς ποια κατεύθυνση. Ηρθε η ώρα να συγκρουστεί με τον εαυτό του και με ξεπερασμένες νοοτροπίες; Η κεντρική στρατηγική επιλογή του για να εμπνεύσει ξανά ποια πρέπει να είναι;
«Ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε μια φάση ου σταστικής μετεξέλιξης προκειμένου να δώσει νόημα και περιεχόμενο στο αίτημα για τη δημιουργία ενός σύγχρονου αριστερού κόμματος θεωρώ βασικό εργαλείο την κατάθεση ενός προοδευτικού προγράμματος αλλαγών και μετασχηματισμών. Οι ιδέες τα προτάγματα σι λύσεις μπορούν και πρέπει να αποτελέσουν το επίκεντρο της πολιτικής πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ που θα του επιτρέψουν αφενός να επανακτήσει την πρωτοβουλία των πολιτικών κινήσεων και αφετέρου να εμπνεύσει να ενεργοποιήσει να προσελκύσει την κοινωνία των πολιτών. Τα πρόσωπα έχουν την αξία και τον συμβολισμό τους αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να υποκαταστήσουν τις ιδέες τα οράματα τις προτάσεις που αποτελούν την ουσία της πολιτικής. Πιστεύω ότι πρέπει να γίνουμε πιο τολμηροί πιο καινοτόμοι στη σκέψη και τη δράση μας θα χρησιμοποιήσω μια αγγλική έκφραση να σκεφθούμε “out of the box” ερχόμενοι σε σύγκρουση με τον ίδιο μας τον εαυτό. Να αναλύσουμε τις διεθνείς τάσεις παρακολουθώντας την παγκόσμια συζήτηση για τα επίδικα του σήμερα και του αύριο που αφορούν πεδία όπως οι ανισότητες, η εκπαίδευση, η απασχόληση, η πράσινη μετάβαση, η κλιματική αλλαγή, ο ψηφιακός μετασχηματισμός, τα δικαιώματα, η δημοκρατία. Ο κόσμος αλλάζει κινείται με μεγάλες ταχύτητες απαιτεί φρέσκες ιδέες από το πολιτικό σύστημα, Συνειδητοποιώντας αυτό θα έχουμε κάνει το πρώτο απαραίτητο βήμα προς την κατεύθυνση κατάθεσης μιας πειστικής εναλλακτικής πρότασης».
