Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ «με μεγάλη θλίψη, αλλά και περηφάνια, αποχαιρετά τη συντρόφισσα Γιάννα Τρικαλινού, η οποία έφυγε από τη ζωή, πλήρης ημερών, σε ηλικία 101 χρονών. Για περισσότερες από εφτά δεκαετίες τίμησε με την αλύγιστη δράση της τον τίτλο του μέλους και του στελέχους του κόμματος».
Όπως αναφέρει η ανακοίνωση της ΚΕ του ΚΚΕ, «η σ. Γιάννα γεννήθηκε το Γενάρη του 1920 στο Μικρό Χωριό Ευρυτανίας, από αγροτική οικογένεια. Με την κήρυξη του πολέμου και την κατοχή, το 1941, εντάχθηκε αρχικά στην Εθνική Αλληλεγγύη και στη συνέχεια στο ΕΑΜ. Το 1942 ήρθε στην Αθήνα, στον μεγαλύτερο αδελφό της, μέσω του οποίου συνδέθηκε με το κίνημα νεολαίας. Στην αρχή χρησιμοποιήθηκε ως σύνδεσμος της ΕΠΟΝ Αθήνας και στη συνέχεια στο ΚΣ της ΕΠΟΝ. Εκεί γνώρισε και το μελλοντικό σύντροφο της ζωής της, τον σ. Γιώργο Τρικαλινό.
Το 1943 γίνεται μέλος του Κόμματος. Το 1946 βρίσκεται στο Βόλο, με κομματική αποστολή. Δούλεψε στον παράνομο μηχανισμό, στη μεταφορά παράνομου υλικού, στην επαφή με συντρόφους που έρχονταν από την Αθήνα, για να βγουν στο βουνό.
Τον Ιούνη του 1948 εντάσσεται στον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας, στα βουνά του Πηλίου, όπου χρεώθηκε την αποκρυπτογράφηση στον ασύρματο. Το 1948 καταδικάστηκε ερήμην σε θάνατο, από στρατοδικείο του Βόλου. Το φθινόπωρο του 1948 πήγε στον Κίσσαβο, στην έδρα της 123ης Ταξιαρχίας, ως βοηθός ΠΕ της Ταξιαρχίας, για τη δουλειά στις γυναίκες και στις αρχές του 1949 αποσπάστηκε στην 138η Ταξιαρχία, με την ίδια χρέωση.
Πήρε μέρος στις μάχες της Καρδίτσας, της Ματαράγκας και του Καρπενησίου. Από το Καρπενήσι έφυγε για το Βίτσι, με μια ομάδα γυναικών, για να συμμετάσχουν στην 1η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη των Γυναικών.
Τον Αύγουστο του 1949 επιστρέφει από το Γράμμο, στη Νότια Ελλάδα, ως μέλος του επίλεκτου τμήματος που έκανε τον ελιγμό, με διοικητή τον Χαρίλαο Φλωράκη και πολιτικό επίτροπο τον Νίκο Μπελογιάννη. Στο πέρασμα προς τα Άγραφα τραυματίζεται.
Μετά την υποχώρηση των τμημάτων του ΔΣΕ πέρασε στην Αλβανία με τους υπόλοιπους συντρόφους, από εκεί στην Πολωνία και στη συνέχεια στην Ουγγαρία. Το 1950 πηγαίνει, μαζί με το σύντροφό της Γιώργο, στη Ρουμανία.
Το 1958 επιστρέφει παράνομη στην Ελλάδα και το 1960 ξαναφεύγει στο εξωτερικό, στη Μόσχα, όπου παρακολουθεί την Ανώτερη Κομματική Σχολή και στη συνέχεια δουλεύει ως διερμηνέας. Στη Μόσχα υπήρξε Γραμματέας της Κομματικής Οργάνωσης Πολιτικών Προσφύγων και αργότερα μέλος του Κομματικού Γραφείου Σοσιαλιστικών Χωρών.
Στη διάρκεια της δικτατορίας ήταν Γραμματέας της Αντιδικτατορικής Επιτροπής και υπεύθυνη της Αντιδικτατορικής Κίνησης Εκπατρισμένων Γυναικών. Πήρε μέρος σε συνέδρια της Παγκόσμιας Δημοκρατικής Οργάνωσης Γυναικών (ΠΔΟΓ) στο Βερολίνο, στο Ελσίνκι και αλλού.
Το Νοέμβρη του 1974, ως μέλος μιας τριμελούς επιτροπής, ήρθε στην Ελλάδα για να προωθήσει το ζήτημα του επαναπατρισμού και από τότε έμεινε στην Αθήνα.
Τα επόμενα χρόνια δούλεψε στη Γραμματεία της Κεντρικής Επιτροπής, χρεώθηκε τη δουλειά στις γυναίκες, ως μέλος της γυναικείας επιτροπής της ΚΕ. Το 1976 χρεώθηκε τη δουλειά των πολιτικών προσφύγων και για αρκετά χρόνια ήταν Γενικός Γραμματέας του ΚΣ της Πανελλήνιας Επιτροπής Επαναπατρισμένων Πολιτικών Προσφύγων.
Στο 10ο Συνέδριο του ΚΚΕ, το 1978, εκλέχθηκε αναπληρωματικό μέλος της ΚΕ και στο 11ο Συνέδριο, το 1982 και στο 12ο το 1987, εκλέχθηκε τακτικό μέλος της ΚΕ».
«Η σ. Γιάννα σε όλη της τη ζωή πάλεψε για τα ιδανικά και τους στόχους του ΚΚΕ, υπερασπίστηκε τις αρχές του, ανυποχώρητα μέχρι το τέλος. Ήταν μέλος της ΚΟΒ Σκοπευτηρίου – Καισαριανής, της ΚΟΑ του ΚΚΕ, μέχρι το τέλος της ζωής της.
Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ εκφράζει τα πιο θερμά της συλλυπητήρια στα παιδιά και τα εγγόνια της σ. Γιάννας Τρικαλινού.
Η κηδεία της θα γίνει την Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου, στις 12 το μεσημέρι, σε στενό συντροφικό και οικογενειακό κύκλο, λόγω της πανδημίας και θα είναι πολιτική», καταλήγει η ανακοίνωση της ΚΕ του ΚΚΕ.
