Γράφει ο Κλέαρχος Τσαουσίδης¨Ο πατέρας Τσίπρας, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ο Αριστείδης Αλαφούζος και ο Μανόλης Αναγνωστάκης.
Να που ο διάλογος τον οποίο υποσχέθηκε ο κ. Μητσοτάκης ότι θα έχει στη Βουλή με τον κ. Τσίπρα, σαν εναλλακτική του τηλεοπτικού διαλόγου που ζήτησε ο πρωθυπουργός, έγινε.
Υποτίθεται ότι εκ μέρους της Νέας Δημοκρατίας το μείζον ήταν η πρόταση μομφής σε βάρος του κ. Πολάκη και εκ μέρους της κυβέρνησης η πρόταση για παροχή ψήφου εμπιστοσύνης, άρα συζήτηση εφ’ όλης της ύλης για την πορεία της οικονομίας, των διεθνών σχέσεων κ.λπ.
Τι απέμεινε σαν κύρια εντύπωση; Η πομπώδης, με τσιριχτή φωνή και δεξιοαριστερή περιδίνηση, δήλωση του κ. Μητσοτάκη ότι ο πατέρας του Αλέξη Τσίπρα έκανε δουλειές με χουντικούς. Επί λέξει: «Την επόμενη φορά που θα μιλήσετε για ζάμπλουτη οικογένεια ας αναζητήσουμε τους τρόπους που η δική σας οικογένεια απέκτησε την περιουσία της, με ποιους έκανε δουλειές στη χούντα».
Η καταγγελία μπορεί να μην είναι βαριά για τον κ. Μητσοτάκη που έχει αντιπρόεδρο τον χουντόφιλο κ. Γεωργιάδη και κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο τον χουντικό κ. Βορίδη, στέλεχος τον κ. Πλεύρη. Είναι όμως βαρύτατη για έναν αριστερό, ειδικά όταν είναι κατασκευασμένη από φασιστοειδή της «δημοσιογραφικής» πιάτσας.
Προφανώς δεν ενδιαφέρει τον κ. Μητσοτάκη και τους συνεργούς του ότι η εταιρία «Σκαπανεύς» που υποτίθεται ότι έπαιρνε έργα επί χούντας ανακοίνωσε ρητά και με μπόλικη δόση ειρωνείας ότι ποτέ δεν είχε έστω μια μετοχή σ’ αυτήν ο πατέρας Τσίπρας. Ούτε τους ένοιαξε που ο πατέρας του Τσίπρα και η σύζυγος του αδερφού του κρατήθηκαν επί ενάμισι μήνα από τους χουντικούς όχι στο Ελούντα αλλά σε κελιά της ασφάλειας και ότι το ΄72 τα αδέρφια Τσίπρα αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν στην Αραβία για να βρουν δουλειά.
Την ίδια περίοδο, επί χούντας, ο πατέρας του Κυριάκου Μητσοτάκη «δραπέτευσε» από την Ελλάδα και πήγε στη Γαλλία όπου τον συνάντησε και η υπόλοιπη οικογένεια, εν οις και ο εξαμηνίτης Κούλης. Εξορία, λέει ο αθεόφοβος. Πού, στο δάσος της Βουλόνης;
Τρία χρόνια προηγουμένως, το καλοκαίρι του ’65, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης «εγκατέλειψε» την κυβέρνηση του Γεώργιου Παπανδρέου και πρωτοστάτησε σε τρεις διαδοχικές αποστασίες εωσότου σχηματιστεί μια βασιλική κυβέρνηση την οποία αντιμαχόταν η πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Θυμίζω ότι η Ενωση Κέντρου του Γ. Παπανδρέου είχε πάρει 53% στις εκλογές του ’64 και η ΕΔΑ 12%.
Επί δυο χρόνια η Ελλάδα ήταν στο πόδι μέχρι που συμφωνήθηκε να γίνουν εκλογές το Μάη του ’67. Είχε ήδη προετοιμαστεί το πραξικόπημα, η τελική δηλαδή απάντηση της Δεξιάς στην άνοδο των δημοκρατικών δυνάμεων.
Ο Κων. Μητσοτάκης κρατήθηκε για λίγο σε ξενοδοχείο, έπειτα στο … σπίτι του και το ’68 εμφανίστηκε στο Παρίσι. Όμως ο νόστος ήταν βαρύς και το ’73 επανήλθε στην Ελλάδα (πώς αφού ήταν αντιχουντικός και «εξόριστος»;), ταυτόχρονα με το «πείραμα» του Μαρκεζίνη, δηλαδή την απόπειρα της χούντας να επιβάλει ένα δικομματικό καθεστώς στα πρότυπα της τούρκικης δικτατορίας. Θα έτυχε!
Θα μου πείτε και τι φταίει ο Κυριάκος; Σωστά! Αλλά και τι φταίει ο Αλέξης; ’Η (αναγκαία παρένθεση) τι φταίει ο υιός Αναγνωστάκη που ο πατέρας του ήταν κομουνιστής; Αυτός είναι κεντρώος και θα ψηφίσει Μητσοτάκη. Αφεριμ!
Είπε ο Τσίπρας τον πατέρα Μητσοτάκη αποστάτη ή προδότη όπως τον αποκαλούσαν τα έντυπα που σήμερα ανήκουν στον κ. Μαρινάκη; Αείμνηστο τον αποκάλεσε. Και εκεί που περίμενα να αντιδράσει το ΚινΑλ στη χυδαιότητα του προέδρου της ΝΔ (ως «κληρονόμος» του Γ. Παπανδρέου), είδα την κ. Γεννηματά να αποστασιοποιείται διακριτικά.
Να ξεκαθαρίσω κάτι: η οικογενειακή ευθύνη ισχύει -για μένα- όταν οι γόνοι υιοθετούν ή καρπούνται τα οφέλη των «κόπων» των γεννητόρων τους. Δυστυχώς, δεν ισχύει το ίδιο για τους δεξιούς.
Ετσι, έπρεπε να υποβάλλει δήλωση αποκήρυξης του κομουνισμού ο πατέρας μου για να δουλέψει η μια αδερφή μου, να ανακρίνομαι κ.λπ. εγώ διότι ο πατέρας μου ήταν στο ΕΑΜ αλλά δεν ήταν κομουνιστής και στήριζε τον Σβώλο (έναν ευγενέστατο σοσιαλιστή), να τρώω ξύλο στο Η’ τμήμα της Θεσσαλονίκης για συγγενείς που δεν είχα ακόμη γνωρίσει διότι βρίσκονταν εξόριστοι, να χτυπάει μπροστά μου ο Τετραδάκος τον πατέρα μου όταν πλησίασε την κλούβα με την οποία μας μετήγαγαν μια νύχτα του Δεκέμβρη του ’73, να εξευτελίζουν τη μητέρα μου στην είσοδο της Ασφάλειας, να απολύουν την αδερφή μου… Παράνοια; Ναι!
Ελπίζω να μη χρειαστεί να απολογείται η κόρη μου διότι εγώ ήμουν ένας τροτσκιστής, διασπαστής, ρεβιζιονιστής κι ό,τι άλλο θέλει το πάντα αλάθητο ΚΚΕ ή η αθάνατη Εθνική Ασφάλεια.
Στην ουσία τώρα: αν ο Μητσοτάκης Β’ δεν φέρει στοιχεία για τα έργα που ισχυρίζεται ότι έδωσε η χούντα στον πατέρα του Τσίπρα, δηλαδή πού, πότε, με ποιο προϋπολογισμό, με διαγωνισμό ή με ανάθεση κ.λπ. τότε δεν είναι παρά ένας θλιβερός κλώνος, που μπροστά του ο Χίος είναι Αρσακειάς.
Την Ιστορία όμως δεν μπορεί να τη σβήσει ο ακροδεξιός ηγετίσκος. Είναι ο γιος του αρχιαποστάτη, ενός πολιτικού για τον οποίο πολλά λέχθηκαν, λίγα αποδείχτηκαν (σύνηθες αυτό), αλλά η νομιμοποίηση εκ των υστέρων δεν σημαίνει και αθωότητα (αναφέρομαι στη συλλογή αρχαιοτήτων). Υπάρχει και μια φωτογραφία με γερμανούς στρατιωτικούς, την περίοδο που είχε συλληφθεί από τις κατοχικές υπηρεσίες, αλλά αυτό είναι λογικό: όλοι μας βγαίναμε αναμνηστικές φωτογραφίες με τους φρουρούς μας κάθε φορά που συλλαμβανόμασταν.
Ειδικά επί Κατοχής! Οσο για την καταγγελία του βουλευτή της Ενωσης Κέντρου Πολυχρονίδη για μια τραπεζική επιταγή ύψους 11,5 χρυσών λιρών που φερόταν να έλαβε ο Κ. Μητσοτάκης, κατ’ εντολήν της γερμανικής υπηρεσίας Militar Verbatung, τον Γενάρη του 1944, ας τη θεωρήσουμε απλό χτύπημα κάτω από τη μέση μεταξύ δυο θανάσιμων εχθρών. Δάνειο ήταν…
Ενας άλλος πατέρας, ο Αριστείδης Αλαφούζος, είχε κατηγορήσει τον Κ. Μητσοτάκη ότι ιδιοποιήθηκε 1.600.000 δολάρια που ο εκδότης διέθεσε για ενίσχυση της Νέας Δημοκρατίας. Είπε ψέματα; Ας βγουν οι γιοι του Αριστείδη Αλαφούζου, ο Γιάννης κι ο Θέμης, να διαψεύσουν τον μακαρίτη πατέρα τους.
Οσο για τον «Κήρυκα» Χανίων, την οικογενειακή εφημερίδα που έκλεισε μεν αλλά χρωστάει σχεδόν 700.000 ευρώ, καλό θα είναι αντί να ψελλίζει κάθε φορά ότι το δάνειο εξυπηρετείται, ας πει ο κ. Μητσοτάκης πόσο πληρώνει κάθε χρόνο για την εξόφλησή του. Ντρέπεται να δείξει ένα εξτρέ; το ρύθμισε όπως τα δάνεια της ΝΔ;
Είναι κρίμα σε εποχές τόσο κρίσιμες για τη χώρα, να ασχολούμαστε με τα καμώματα ενός κακομαθημένου γόνου που πίστεψε ότι μπορεί να κυβερνήσει την Ελλάδα, όπως πέτυχε ο πατέρας του, αφού εξαγνίστηκε στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ της Νέας Δημοκρατίας, όταν ο μακαρίτης Καραμανλής έψαχνε απεγνωσμένα να βρει τον ικανό αριθμό βουλευτών (180) για να μεταπηδήσει στην Προεδρία της Δημοκρατίας.
Για να μην ξεχνάμε: ο Κωνσταντίνος Καραμανλής εκλέχτηκε Πρόεδρος το 1980 με την ψήφο και τριών βουλευτών της ακροδεξιάς Εθνικής Παράταξης. Η ενσωμάτωση Μητσοτάκη που είχε προηγηθεί, καθώς και του Θ. Κανελλόπουλου και δυο ακόμη κεντρώων βουλευτών, ήταν εξίσου κρίσιμη. Το ξέχασε ο Κυριάκος Μητσοτάκης; Ο πατέρας του είχε εκλεγεί με το κόμμα Φιλελευθέρων (μαζί με τον Π. Βαρδινογιάννη) καταγγέλλοντας τον Καραμανλή και μετά έγινε υπουργός σε κυβέρνηση Καραμανλή.
Τέλος, καλύτερα να σταματήσει ο αγενής πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας να μιλάει για κότερα. Ολοι δεν πάθαμε αμνησία στην Ελλάδα και ειδικά οι σαλονικιοί που είμαστε πιο κοντά στη μαρίνα του Πόρτο Καρράς και στις θαλαμηγούς που λιμενίζονταν εκεί.
Κλείνω με ένα στίχο από άλλο ποίημα του Μανόλη Αναγνωστάκη* με τίτλο «Στο παιδί μου»:
Α, φτάνει πια! Πρέπει να λέμε την αλήθεια στα παιδιά.
*Ελπίζω να κατάλαβα τι εννοούσε…
Πηγή: dailythess.gr
