Μια αποκαλυπτική συνέντευξη έδωσε ο Βασίλης Καρράς με αφορμή το πρώτο του βιβλίο «από την αποθέωση της Ανατολής… στο χειροκρότημα της Δύσης».
Ο Βασίλης Καρράς σχολίασε τον τίτλο του βιβλίου του και τι περιλαμβάνει από τη 40χρονη καλλιτεχνική του πορεία, ενώ ανέφερε πως όλα τα έσοδα θα διατεθούν για να δημιουργηθεί η «Στέγη του Καλλιτέχνη» εξηγώντας τι θα είναι αυτός ο χώρος και αναφέρθηκε στου Δημάρχους με τους οποίους ήρθε σε επαφή, περιμένοντας την ανταπόκριση του νέου Δημάρχου Θεσσαλονίκης, Κωνσταντίνου Ζέρβα.
Αποκάλυψε ότι έχει ζήσει δύο απαγωγές και ότι ήδη ετοιμάζει το επόμενο βιβλίο του, το οποίο όπως είπε θα είναι διαφορετικό και «δύσκολο».
Κάνοντας τη δική του αναδρομή, περιέγραψε όλα όσα έχει ζήσει, δύσκολα και εύκολα, ευχάριστα και δυσάρεστα, τι κρατάει από αυτά, πώς αντιμετωπίζει τη ζωή, αλλά και γιατί δεν τον «χάλασε» η αποθέωση που γνωρίζει από το κοινό του.
Εξέφρασε την «αδυναμία» του στον τόπο καταγωγής του, το Κοκκινοχώρι Καβάλας, σημειώνοντας ότι εκεί οι ανθρώπινες σχέσεις είναι «πιο καθαρές»
Όσον αφορά το γεγονός ότι δεν σπούδασε, ο κ. Καρράς απάντησε ότι έχει βγάλει το καλύτερο πανεπιστήμιο και εξηγεί γιατί θεωρεί τον εαυτό του «εραστή».
Ο Βασίλης Καρράς λέει πώς ξεχωρίζει έναν «παραμυθά» από έναν ειλικρινή, ποια είναι η σχέση του με τη θρησκεία, αλλά και πως έχουν καταφέρει με τη σύζυγό του Χριστίνα να διατηρήσουν τόσα χρόνια τη δική τους σχέση. «Έχω μάθει να λέω συγνώμη, είναι αντρική λέξη… Εμείς οι καλλιτέχνες μερικές φορές είμαστε στριμμένα άντερα», είπε χαρακτηριστικά.
Μάλιστα, ο δημοφιλής τραγουδιστής απαντώντας στο αν υπάρχουν προσωπικότητες που ακούνε «Καρρά» αλλά δεν το παραδέχονται, αναφέρθηκε σε ένα χαρακτηριστικό περιστατικό λέγοντας ότι: «Είχα πάει στα Ιεροσόλυμα να προσκυνήσω, ήταν η τρίτη φορά και αρχίσαμε να γνωριζόμαστε με το συγχωρεμένο, τον αείμνηστο Μητροπολίτη Παντελεήμονα. Πήγαινα του φιλούσα το χέρι, έπαιρνα την ευχή του και έφευγα. Την τρίτη φορά μου λέει ‘Βασίλη να μην φύγεις, σε χρειάζομαι’, ήταν και η γυναίκα μου μαζί, λέω η Χριστίνα να μείνει; Μου λέει, μόνο σε θέλω, δυο λεπτά. Ντρεπότανε. Έκλεισε η πόρτα, φύγανε και μου λέει ‘στείλε, ρε παιδί μου τα cd σου να τα ακούω γιατί έχω ένα παλιό και ακούω όλο το ίδιο…»
