«Στη σύγχρονη Ελλάδα δεν υπάρχουν πατρίκιοι και πληβείοι και όλοι οφείλουν να συνειδητοποιήσουν ότι αξίες και αρχές δεν αρκεί να διακηρύσσονται με διαγγέλματα»
Σύμφωνα με δημοσιεύματα της εφημερίδας Documento, η σύζυγος του Πρωθυπουργού την 15-7-2021 εμφανίζεται σε γαλλικά έγγραφα ότι παραμένει στη διοίκηση γαλλικής εταιρείας, η οποία την 20-12-2020 απορροφάται από ελληνική εταιρεία, που ιδρύεται την 18-12-2020, ενώ η ίδια ισχυρίζεται ότι έχει μεταβιβασθεί σε τρίτο από το 2016.
Σε ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του Πρωθυπουργού, μετά από οξύτατη επίθεση στον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. και στον Αλέξη Τσίπρα για «πόλεμο λάσπης» και «χυδαία ψέματα», εμφανίζεται ένα ξενόγλωσσο Ιδιωτικό Συμφωνητικό, όπου η σύζυγος του Πρωθυπουργού προβαίνει σε δωρεά μετοχών στον αδελφό της, με ημερομηνία 3-8-2016, βεβαίωση γνησίου μόνον της υπογραφής Μ. Γκραμπόφσκι και περίεργη αρίθμηση 1, 2 και 1, 2, 2, και 8, που δεν μπορεί να οφείλεται μόνο σε βιασύνη και προχειρότητα.
Με ανάρτηση στο διαδίκτυο η Μ. Γκραμπόφσκι αναζητεί ασπίδα προστασίας στο κίνημα metoo και αυτοθυματοποιείται ως αντικείμενο άνανδρων επιθέσεων λόγω του φύλου της.
Ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. ζητεί απαντήσεις και προαναγγέλλει ενέργειες.
Το ζήτημα είναι πολιτικό και δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται ως επίθεση σε μια ιδιώτη. Η σύζυγος του εκάστοτε Πρωθυπουργού δεν είναι οποιαδήποτε απλή Ελληνίδα. Μολονότι δεν έχει θεσμική ιδιότητα, σύμφωνα με το Ν. 3213/2003 υποχρεούται να δηλώνει όλη την περιουσία της σε κοινή δήλωση με τον σύζυγό της,ενώηανακριβής δήλωση συνεπάγεται νομικές κυρώσεις για αμφότερους.
Η απόπειρα μετατροπής μιας πολιτικής και νομικής αντιπαράθεσης επιχειρημάτων και στοιχείων σε ιδιωτική αντιδικία προσώπων με δακρύβρεχτες αναφορές σε στοχοποίηση της συζύγου του Πρωθυπουργού είναι μία αμήχανη υπεκφυγή μπροστά στην ουσία ενός κρίσιμου προβλήματος νομιμότητας.
Οι αποκαλύψεις είναι συγκεκριμένες, ενώ οι απαντήσεις είναι «άλλα λόγια να αγαπιόμαστε» και κουβέντα για την ταμπακιέρα.
Στη διακυβέρνηση Μητσοτάκη συχνά η πολιτική σύγκρουση κορυφώνεται σε θέατρο πολιτικού παραλόγου, όπου η παραποίηση της δημοκρατικής νομιμότητας προσφέρει «νομότυπη» βάση εκτροπής, που δεν ολοκληρώνεται σε μια νύχτα άλλα σε διάρκεια χρόνου, κρατά τα προσχήματα για να κερδίσει τον εθισμό μας και γι’ αυτό είναι επικίνδυνη.
Μόνον η ορατότητα, δηλαδή η γνώση της αλήθειας μέσα από αντικειμενική δημοσιότητα και πληροφόρηση αντιμετωπίζει την κρίση εμπιστοσύνης των πολιτών στους θεσμούς, προσφέρει κύρος στους φορείς μιας δημοκρατικής εξουσίας, συνειδητοποιεί τους πολίτες, ενεργοποιεί τη λαϊκή κυριαρχία και στερεώνει το δημοκρατικό πολίτευμα.
Στις δημοκρατίες ουδείς φορέας εξουσίας είναι υπεράνω υποψίας, όλοι υπόκεινται σε δημόσιο έλεγχο λογοδοσίας και το απαραβίαστο της ιδιωτικής ζωής τους κάμπτεται σε συνταγματικά ανεκτά όρια, όπως γίνεται και με την ετήσια δήλωση πόθεν έσχες, η οποία δεν περιορίζεται στα πολιτικά πρόσωπα αλλά επεκτείνεται και στους στενούς συγγενείς τους. Άλλωστε αυτό επιτάσσει και η αρχή της διαφάνειας, που ισχύει και για τη γυναίκα του Καίσαρα.
Στα κράτη δικαίου ουδείς είναι υπεράνω του νόμου όσο και να είναι ισχυρός. Η παραβίαση των νόμων αποκαλύπτει περιφρόνηση του πλήθους των απλών πολιτών, που τηρούν τις υποχρεώσεις έναντι του κράτους και της κοινωνίας, ενώ συχνά οφείλεται σε αλαζονεία αβροδίαιτων πριγκήπων.
Στη σύγχρονη Ελλάδα δεν υπάρχουν πατρίκιοι και πληβείοι και όλοι οφείλουν – μηδέ του πρωθυπουργικού ζεύγους εξαιρουμένου – να συνειδητοποιήσουν ότι αξίες και αρχές δεν αρκεί να διακηρύσσονται με διαγγέλματα τηλεοπτικών μονολόγων αλλά πρέπει να ασκούνται έμπρακτα και όχι με τη νοοτροπία και πρακτική του άλλο είναι, άλλο θέλω, άλλο λέω και άλλο πράττω.
*Ο Γιάννης Μαντζουράνης είναι δικηγόρος και μέλος της Κεντρικής Επιτροπής Ανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ
*Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην «Αυγή»
