Την Παρασκευή, έγιναν 13. 13 γυναίκες δολοφονημένες επειδή ήταν γυναίκες, 13 γυναικοκτονίες μέσα στο 2021.
Με δυο μήνες ακόμη γεμάτους, αναρωτιέται κανείς με τρόμο πόσες ακόμη θα θρηνήσουμε μέχρι να πάρει τη σκυτάλη το νέο έτος, να «μηδενίσει το κοντέρ» και να ξεκινήσει από την αρχή αυτή η μακάβρια στατιστική.
Στις πόσες γυναικοκτονίες «επιτρέπεται» να μιλήσουμε για πατριαρχία;
Η Νεκταρία από την Ιεράπετρα είναι ένα ακόμη θύμα της πατριαρχίας, της ριζωμένης πεποίθησης ότι η γυναίκα είναι κτήμα του άντρα, ο οποίος έχει αξιώσεις πάνω στο σώμα της, τις επιλογές της, τη ζωή της.
Ο κοινωνικός περίγυρος έχει «εκπαιδευτεί» να κωφεύει, να σιωπά και να αδιαφορεί. Έχει μάθει να δικαιολογεί τον θύτη, να επιρρίπτει ευθύνες στο θύμα. Σε κάθε βήμα, φταίει η γυναίκα που αψήφησε τα θέλω του συντρόφου της. Που τόλμησε να αποκλίνει μισό βήμα από τα όρια που θέτει κι επιβάλλει «η γυναικεία φύση της».
Λες και κάθε γυναίκα που γεννιέται έχει δύο μόνο επιλογές: Την υποταγή και την καταπίεση, ή τον θάνατο.
Στις πόσες γυναικοκτονίες «αποδεχόμαστε» τον όρο και τη σημασία του;
Στις πόσες γυναικοκτονίες παύουμε να μιλάμε για «άστοχη διατύπωση», για «νεολογισμό» και για «υποβάθμιση της αξίας του Ανθρώπου/του εγκλήματος με τη μη χρήση του όρου «ανθρωποκτονία»;
Πότε παραδεχόμαστε ότι οι γυναίκες αυτές δολοφονήθηκαν γιατί είναι γυναίκες, που «δε συνεμμορφώθησαν» στις σεξιστικές απαιτήσεις, υποδείξεις και ορέξεις του δολοφόνου τους;
Στις πόσες γυναικοκτονίες σωπαίνουν τα «πλυντήρια»;
Υπόνοιες για εξωσυζυγική σχέση από πλευράς του θύματος, διαβάσαμε. Για πάθος, ζήλεια, έρωτα που όπλισε το χέρι του γυναικοκτόνου, ακούσαμε. Και αυτή τη φορά. Όπως και όλες τις υπόλοιπες. Τη ζήλευε. Τον παράτησε. Τον ειρωνευόταν.
Στις πόσες γυναικοκτονίες σωπαίνουν τα «πλυντήρια»; Στις πόσες χαμένες ζωές παύουν να κατασπαράζουν τη νεκρή και να τη δολοφονούν δεύτερη και τρίτη φορά, για χάρη της τηλεθέασης, της ακροαματικότητας και των κλικ, υπηρετώντας αδίστακτα το πατριαρχικό αφήγημα;
Στις πόσες γυναικοκτονίες παύει η Ευρώπη να είναι αμέτοχος θεατής;
Η αδράνεια απέναντι στο φαινόμενο δυστυχώς δεν αποτελεί ελληνική καινοτομία. Η έμφυλη βία και οι γυναικοκτονίες βρίσκονται στον πάτο των προτεραιοτήτων των περισσότερων ευρωπαϊκών κυβερνήσεων.
Η πιο πρόσφατη έρευνα της Eurostat για τις γυναικοκτονίες στην ΕΕ είναι από το 2018. Με στοιχεία από μόλις 14 Κράτη Μέλη, γνωρίζουμε ότι σημειώθηκαν πάνω από 600 γυναικοκτονίες με θύτη σύντροφο ή συγγενή.
Σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο για την Ισότητα των Φύλων, δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία για την έμφυλη βία και τις γυναικοκτονίες καθώς πολλά Κράτη Μέλη παρέχουν ελάχιστα ή και καθόλου στοιχεία για το φαινόμενο, πράγμα που καθιστά αδύνατη τη στατιστική ανάλυση και τη σύγκριση μεταξύ των κρατών μελών.
EIGE & FRA επιδιώκουν να συλλέξουν δεδομένα από τα υπόλοιπα Κράτη Μέλη, για τη συμπλήρωση και την επικαιροποίηση των στοιχείων.
Το Ευρωκοινοβούλιο ενέκρινε τον Σεπτέμβριο μια ιστορική νομοθετική πρωτοβουλία, ένα ψήφισμα που ζητά από τα κράτη μέλη στοχευμένη νομοθεσία και πολιτικές εναρμονισμένες με τα πρότυπα της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης και άλλα διεθνή πρότυπα για την αντιμετώπιση όλων των μορφών έμφυλης βίας και διακρίσεων· που καλεί την Επιτροπή να συμπεριλάβει ως έγκλημα στο Ευρωπαϊκό Δίκαιο την έμφυλη βία, ενώ καταγγέλλει την γυναικοκτονία ως την πιο ακραία μορφή έμφυλης βίας κατά των γυναικών.
Στις πόσες γυναικοκτονίες θα πάψουν τα Κράτη Μέλη να δρουν με ρυθμούς χελώνας σε ό,τι αφορά την ισότητα των φύλων, τη νομική αναγνώριση της γυναικοκτονίας, τη ριζική αντιμετώπιση της έμφυλης βίας;
Στις πόσες γυναικοκτονίες συγκινείται μια κυβέρνηση;
Υπάρχουν σοβαρά ερωτήματα για την ανταπόκριση της αστυνομίας σε καταγγελίες γυναικών για έμφυλη/ενδοοικογενειακή βία και απειλές κατά της ζωής τους. Μετράμε ήδη το τέταρτο θύμα, την τέταρτη γυναίκα που είχε καταγγείλει στην Αστυνομία κακοποιητικές και απειλητικές συμπεριφορές από τον εν τέλει γυναικοκτόνο της, χωρίς αποτέλεσμα.
Στα πόσα προαναγγελθέντα εγκλήματα θα ληφθούν σοβαρά υπόψιν από Κράτος και Αστυνομία τα θύματα αλλά και οι αυτόπτες μάρτυρες που είδαν, άκουσαν αλλά δε σώπασαν; Στα πόσα θύματα θα υπάρξει -επιτέλους!- προστασία των θυμάτων έμφυλης βίας πριν γίνουν θύματα γυναικοκτονίας;
Στις πόσες γυναικοκτονίες παύει η ελληνική κυβέρνηση να χαίρεται που είμαστε καλύτερα από τη Βενεζουέλα και την Κολομβία;
Στις πόσες λιγότερες αναλαμβάνει τις ευθύνες της;
*Ο Κώστας Αρβανίτης είναι ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία/The Left, μέλος της επιτροπής LIBE (Επιτροπής Πολιτικών Ελευθεριών, Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
