Στα τέλη Οκτωβρίου, δημοσιεύθηκε η έρευνα του ανεξάρτητου οργανισμού VoteWatch, που αξιολογεί κάθε χρόνο την πολιτική και κοινωνική επιρροή του συνόλου των (705) μελών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Η συγκεκριμένη έρευνα ανέδειξε, για δεύτερη συνεχόμενη φορά, τον ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ μεταξύ των 10 επιδραστικότερων συναδέλφων του, μοναδικό Ελληνα και Αριστερό στην ανώτατη κατάταξη. Με αφορμή τη διάκριση αυτή του Αντιπροέδρου της Ευρωβουλής και επικεφαλής της ευρω-ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, το newsique.gr απευθύνθηκε στο VoteWatch για να διαπιστώσει τι απαιτείται για να ακουστεί η φωνή ενός ευρωβουλευτή και κατά πόσον είναι, τελικά, δυσκολότερο να αποκτήσει επιρροή ένας ευρωβουλευτής από μικρή χώρα, που ανήκει σε μια μικρή πολιτική ομάδα.
«Ο κ. Παπαδημούλης είναι ένα πολύ ενδιαφέρον παράδειγμα. Συνιστά ένα είδος εξαίρεσης στον κανόνα και δείχνει ότι -πραγματικά- μπορείς να βρεθείς, μαζί με τους μεγάλους παίκτες, στην κορυφή της κατάταξης, ακόμη κι αν προέρχεσαι τόσο από ένα μικρό-κράτος μέλος, όσο και από μια μικρή πολιτική ομάδα», τόνισε η σύμβουλος επικοινωνίας της BCW/VoteWatch, Mared Jones, σε συνέντευξη που παραχώρησε στο newsique.gr. Η ίδια, υπογράμμισε ότι οι ευρωβουλευτές που προέρχονται από μικρότερες χώρες και ανήκουν σε μικρότερες πολιτικές ομάδες, προκειμένου να ακουστούν περισσότερο, πρέπει να επενδύσουν στη διαμόρφωση του προσωπικού τους προφίλ, στην επικοινωνία με την κοινωνία μέσω των social media, αλλά και σε τομείς της πολιτικής όπως η ψηφιακή οικονομία. Ως τέτοιο παράδειγμα, ανέφερε την ευρωβουλευτή του ΚΙΝΑΛ, Εύα Καϊλή.
Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη στο newsique.gr:
Βάσει της εμπειρίας σας, από τη δημοσίευση της έρευνας κάθε χρόνο, τι χαρακτηριστικά πρέπει να έχει ένας ευρωβουλευτής για να πετύχει να ακούγεται η φωνή του στην κοινωνία και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο;
Η έρευνά μας εξετάζει δύο διαφορετικές διαστάσεις επιρροής. Την πολιτική επιρροή από τη μία πλευρά -πόσο επιδραστικός είναι ο ευρωβουλευτής στη διαδικασία διαμόρφωσης της νομοθεσίας και της πολιτικής. Από πέρυσι, για πρώτη φορά, εξετάζουμε επίσης την επιρροή στις πλατφόρμες μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Αυτό που συνειδητοποιήσαμε είναι ότι -στην πραγματικότητα- ο τρόπος με τον οποίο ένας πολιτικός διαμορφώνει την πολιτική ατζέντα και τη δημόσια συζήτηση αλλάζει γρήγορα, ίσως ακόμη περισσότερο μετά την πανδημία.
Έτσι, ο δείκτης επιρροής είναι μοναδικός με την έννοια ότι, όχι μόνο λαμβάνει υπόψη στοιχεία όπως η επιρροή στις επιτροπές και η επιρροή κατά την ψηφοφορία, αλλά εξετάζει επίσης τι κάνουν οι ευρωβουλευτές στο διαδίκτυο για να αλληλεπιδράσουν με τους πολίτες, για να διαμορφώσουν τη συζήτηση, να δημιουργήσουν μια κοινότητα υποστήριξης των ιδεών τους. Επομένως, για να πετύχει υψηλή κατάταξη ένας ευρωβουλευτής στον δείκτη επιρροής, ναι, πρέπει να έχει σημαντικούς ρόλους στις επιτροπές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου: για παράδειγμα να είναι πρόεδρος συγκεκριμένων επιτροπών, να είναι εισηγητής σε συγκεκριμένους τομείς πολιτικής. Αλλά, επίσης, πρέπει να είναι πολύ ενεργός στο διαδίκτυο -ιδιαίτερα στο Twitter, το οποίο γνωρίζουμε ότι είναι ένα δημοφιλές κανάλι για τους ευρωβουλευτές- και πρέπει να είναι ενεργητικός στη μετάδοση των ιδεών του και στην αλληλεπίδραση, όχι μόνο με άλλους πολιτικούς, αλλά και με τους ψηφοφόρους, τόσο στις Βρυξέλλες όσο και στα κράτη-μέλη.
Και πάλι με βάση την εμπειρία σας, θα λέγατε ότι είναι πιο δύσκολο να ακουστεί η φωνή των ευρωβουλευτών που προέρχονται από μικρότερες χώρες, όπως η Ελλάδα;
Ενδιαφέρουσα ερώτηση. Η μεθοδολογία μας λαμβάνει υπόψη τους εθνικούς συνδέσμους του ευρωβουλευτή. Για παράδειγμα, εάν ένας ευρωβουλευτής ήταν υπουργός στην εθνική κυβέρνηση, αυτό σημαίνει ότι συνήθως έχει ένα ισχυρό δίκτυο και μια πιο σημαντική πολιτική επιρροή. Είναι αλήθεια ότι οι ευρωβουλευτές που προέρχονται από τις μεγαλύτερες χώρες, τη Γερμανία ή την Ισπανία, έχουν συχνά μεγάλη συλλογική επιρροή. Αλλά δεν είναι αλήθεια ότι είναι πιο δύσκολο για τις μικρότερες χώρες να έχουν επιρροή. Στην πραγματικότητα, διαπιστώσαμε ότι χώρες όπως η Γαλλία και η Ιταλία έχουν ευρωβουλευτές με πολύ χαμηλή πολιτική δύναμη, κυρίως εξαιτίας των πολιτικών ομάδων στις οποίες ανήκουν πολλοί από αυτούς. Στην περίπτωση της Ελλάδας, είναι αλήθεια ότι η χώρα διαθέτει λιγότερους ευρωβουλευτές, αλλά είδαμε πέρυσι την Εύα Καϊλή ως ένα παράδειγμα ευρωβουλευτή που ανήκει στο S&D και είναι σε θέση πραγματικά να δημιουργήσει επιρροή για τον εαυτό της, τόσο χρησιμοποιώντας πλατφόρμες μέσων κοινωνικής δικτύωσης, αλλά και στην πολιτική σφαίρα, αποκτώντας τεχνογνωσία και εμπειρία, ιδιαίτερα στην ψηφιακή πολιτική. Επομένως, δεν είναι αλήθεια να λέμε ότι τα μικρότερα κράτη μέλη βρίσκονται σε μειονεκτική θέση, αλλά μπορεί να είναι αλήθεια να πούμε ότι, έχοντας λιγότερους συναδέλφους από τα κράτη-μέλη τους, πρέπει να είναι ίσως πιο αυτόνομοι και ενεργοί σε προσωπικό επίπεδο στον τρόπο με τον οποίο δημιουργούν δεσμούς με άλλους πολιτικούς στις Βρυξέλλες και αποκτούν επιρροή.
Αυτό που είναι ενδιαφέρον είναι ότι εξετάσαμε διαφορετικούς τομείς πολιτικής και διαπιστώσαμε ότι, σε ορισμένους τομείς πολιτικής όπως ο ψηφιακός για παράδειγμα, πολλά από τα μικρά κράτη-μέλη, που είναι φιλικά προς τις νεοσύστατες επιχειρήσεις και προς τις νέες επιχειρηματικές ιδέες, είχαν πολύ υψηλή επίδοση. Η Εσθονία είναι ένα καλό παράδειγμα. Και η Ελλάδα επίσης, σε κάποιο βαθμό. Στην πραγματικότητα μπορεί να δούμε ότι σε ορισμένους τομείς πολιτικής που απαιτούν περισσότερη ευελιξία και δημιουργικότητα, ίσως αυτά τα μικρά κράτη-μέλη να είναι κρίσιμα για τη διαμόρφωση της ατζέντας στις Βρυξέλλες.
Αναφερθήκατε στο ρόλο που παίζει η πολιτική ομάδα στην οποία ανήκει ο ευρωβουλευτής για τη διαμόρφωση της πολιτικής του επιρροής. Είδα -για παράδειγμα- ότι, για δεύτερη φορά, φέτος, ο Ελληνας ευρωβουλευτής, Δημήτρης Παπαδημούλης, κατατάχθηκε στους 10 πιο επιδραστικούς ευρωβουλευτές στην Ευρώπη. Θα λέγατε ότι το γεγονός πως προέρχεται από μια μικρή χώρα, την Ελλάδα και ανήκει στην Αριστερά/The Left, μια μικρή πολιτική ομάδα, σημαίνει πως απαίτησε ακόμη μεγαλύτερη προσπάθεια εκ μέρους του για να αποκτήσει τέτοια επιρροή; Μεγαλύτερη προσπάθεια από όση θα χρειαζόταν ένας ευρωβουλευτής από μια μεγαλύτερη χώρα και μια μεγαλύτερη πολιτική ομάδα;
Ο κ. Παπαδημούλης είναι ένα πολύ ενδιαφέρον παράδειγμα. Είναι από τη The Left, μια πολύ μικρή ομάδα και είναι αλήθεια ότι βλέπουμε λιγότερους ανθρώπους από αυτές τις μικρότερες πολιτικές ομάδες να επιτυγχάνουν να βρεθούν στην κορυφαία κατάταξη. Είναι επίσης αλήθεια ότι, όταν ανήκεις σε μία από τις μεγαλύτερες ομάδες, είναι πιο πιθανό να έχεις μεγαλύτερη επιρροή. Βλέπουμε τους ευρωβουλευτές από πολύ μικρές ομάδες ή εκείνους που δεν συνδέονται με καμία πολιτική ομάδα να τείνουν να είναι πολύ χαμηλότερα στην κατάταξη. Ωστόσο, υπάρχουν και κάποιες εκπλήξεις, ιδιαίτερα όταν εξετάζουμε την επιρροή στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, από τους ευρωβουλευτές που ανήκουν στους Πράσινους ή στη The Left. Η ομάδα της Αριστεράς τείνει να τα πάει πολύ καλά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και αυτό ανεβάζει τη βαθμολογία. Οταν μελετάμε τον κ. Παπαδημούλη, ως παράδειγμα, διαπιστώνουμε επίσης ότι είναι πολύ έμπειρος, καθώς έχει υπηρετήσει πολλές βουλευτικές θητείες. Ετσι, παρά το γεγονός ότι ανήκει σε μια πολύ μικρή πολιτική ομάδα, ο ίδιος είναι πολύ ενεργός σε διαφορετικούς τομείς πολιτικής και είναι πολύ ενεργός και στις πλατφόρμες των κοινωνικών δικτύων. Αρα, συνιστά ένα είδος εξαίρεσης στον κανόνα και δείχνει ότι -πραγματικά- μπορείς να βρεθείς, μαζί με τους μεγάλους παίκτες, στην κορυφή της κατάταξης, ακόμη κι αν προέρχεσαι τόσο από ένα μικρό-κράτος μέλος, όσο και από μια μικρή πολιτική ομάδα.
Γενικότερα, καθώς βλέπουμε την επόμενη γενιά πολιτικών να έρχεται, διαπιστώνουμε πραγματικά ότι δίνουν ακόμη μεγαλύτερη αξία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, στην επαφή με τους πολίτες, ενώ υπάρχουν ευρωβουλευτές που τολμούν να χρησιμοποιήσουν πλατφόρμες μέσων κοινωνικής δικτύωσης όπως το Instagram ακόμη και για να δημιουργήσουν ένα πραγματικά πολιτικό προφίλ. Θα ήταν, λοιπόν, πραγματικά ενδιαφέρον να δούμε πώς θα εξελιχθεί αυτό και πώς θα αλλάξει ο τρόπος με τον οποίο οι πολιτικοί οικοδομούν επιρροή.
