Για την δύσκολη και επώδυνη συνεργασία που είχε με τον Πέτρο Φιλιππίδη στο παρελθόν μίλησε ο Χρήστος Συριώτης στο Πρωινό, μετά τη συνέντευξη κόλαφο που έδωσε πρόσφατα στην εφημερίδα Espresso.
Ο ηθοποιός αποκάλυψε πως η συνεργασία αυτή ήρθε σε μια περίοδο της ζωής του αρκετά επώδυνη καθώς τότε ανακάλυψε ότι έχει καρκίνο. Ο ηθοποιός είπε ότι ντρέπεται που αφορμή για να μιλήσει στάθηκε αυτή η άσχημη εμπειρία που είχε ενώ όπως είπε εκείνη την περίοδο έβλεπε συναδέλφους του να κλαίνε με όσα γίνονται κάτι που τον έκανε να σκέφτεται να αλλάξει ακόμα και επάγγελμα.
«Λιγάκι ντρέπομαι που η αφορμή για να μιλήσουμε είναι ένα τέτοιο ζήτημα. Ντρέπομαι πρώτον γιατί τη δουλειά που κάνω την αγαπώ πάρα πολύ, έχω μεγαλώσει μέσα στη δουλειά, αγαπώ πάρα πολύ τους ηθοποιούς και τους ανθρώπους που ασχολούνται με το θέατρο. Το θέατρο αποτελούσε ένα παιδικό όνειρο για εμένα το οποίο έγινε πραγματικότητα. Το θέατρο για μένα και οι άνθρωποί του είναι η μεγάλη μου λαχτάρα.
Επίσης ντρέπομαι γιατί ο πατέρας μου με μια μεγάλη εμπειρία στο θέατρο με μεγάλωσε με αρχές. Ήταν ένας αγωνιστής, κατάφερε να μας μεγαλώσει χωρίς να μας λείψει τίποτα και αυτή τη στιγμή δε ξέρει ότι θα βγω στον αέρα και μετά ενδεχομένως να με μαλώσει και ίσως να μην έχει και άδικο.
Το τρίτο πράγμα που με κάνει να ντρέπομαι είναι οι συνεργάτες μου αυτή τη στιγμή στο θέατρο που μου κάνουν την τιμή να συνεργάζομαι μαζί τους. Εγώ έδωσα τη συνέντευξη με αφορμή την παράσταση την οποία συμμετέχω. Μεταξύ των ερωτήσεων υπήρχε και μια ερώτηση που αφορούσε στη συνεργασία μου με τον Πέτρο Φιλιππίδη» ανέφερε ο Χρήστος Συριώτης.
«Εγώ με τον κύριο Φιλιππίδη δεν δούλευα πρώτη φορά. Είχαμε βρεθεί πρώτη φορά σε ένα σήριαλ το «Χάι ροκ», όταν πρωτοξεκινούσα και έκανα δυο guest ως νέος ηθοποιός. Στη συνέχεια με ζήτησε να παίξω στη «Μαύρη κωμωδία», αυτή ήταν η πρώτη θεατρική συνεργασία μαζί του. Την ίδια χρονιά μου προτάθηκε να είμαι μαζί του στην «Ειρήνη» στην καλοκαιρινή περιοδεία και δέχτηκα με πολλή χαρά.
Τότε ήρθε στη ζωή μου ο καρκίνος. Έκανα μια επέμβαση άμεσα, το πρώτο χειρουργείο. Οι γιατροί μου επέμεναν να κάτσω σπίτι μου… Έκανα το χειρουργείο και δυο μέρες μετά αποφάσισα να συμμετέχω στην παράσταση. Πίστευα ότι θα ήταν ψυχοθεραπευτικό. Ήταν πολύ δύσκολο για μένα γιατί κάθε 15 μέρες έπρεπε να κάνω εξετάσεις και επώδυνες εξετάσεις…
Δεν περίμενα αυτό που θα ακολουθούσε. Υπήρχε ένα ζοφερό κλίμα, απαράδεκτο κλίμα που δεν είχα ξανασυναντήσει ποτέ και προς εμένα και προς τους υπόλοιπους. Δε θέλω να μπω σε λεπτομέρειες. Ήμασταν πολλοί ηθοποιοί, δεν ήμουν μόνος μου. Σκεφτόμουν μήπως μόνο εγώ νιώθω έτσι αλλά έβλεπα συναδέλφους, άντρες δυο μέτρα στο ξενοδοχείο να κλαίνε. Ήταν τέτοια η βία εξουσίας, τέτοιος ο προσωπικός εξευτελισμός που έφτανε σε οριακά σημεία.
Πολλές φορές ήταν έτσι και με το κοινό, ακόμα και σε έναν ηλεκτρολόγο. Υπήρχαν αυτά τα πράγματα…. Αυτό το πράγμα για μένα ήταν πρωτόγνωρο. Το όνειρο κάθε καλλιτέχνη είναι να παίξει στην Επίδαυρο, εμείς δε θέλαμε να φτάσουμε στο θέατρο, δε θλελαμα να πάμε… Δε θα μιλούσα ποτέ γι΄αυτά γιατί για μένα είχε τελειώσει αυτή η ιστορία και ο συγκεκριμένος άνθρωπος. Πέρασα μια περίοδο που σκεφτόμουν ακόμα και να αφήσω το συγκεκριμένο επάγγελμα εξαιτίας αυτής της συνεργασίας…
Λένε γιατί τώρα. Ήταν πράγματα που πάντα τα έλεγα… Η καταγγελία που κάναμε και εγώ και οι υπόλοιποι συνάδελφοι αφορά έναν συνάδελφό μας που δεν είναι πια στη ζωή ο οποίος δέχτηκε την πιο βίαιη συμπεριφορά που μπορεί να υποστεί ένας άνθρωπος σε μια καλλιτεχνική δημιουργία. Συνέβη μπροστά μας, δεν θα ήθελα να πω κάτι παραπάνω» κατέληξε ο Χρήστος Συριώτης στο Πρωινό.
