Οι δύο απόλυτοι τεχνίτες της τραγουδοποϊίας δεν το βάζουν κάτω. Με την νέα τους δουλειά να απευθύνεται σε ένα πολύ απαιτητικό κοινό, αυτό των παιδιών. Μικρών και μεγάλων παιδιών.
Έχοντας σκοπό να επικοινωνήσουν με έναν ευγενικό και διδακτικό τρόπο στα τωρινά παιδιά και να μας κάνουν να θυμηθούμε ότι κάποτε υπήρξαμε και εμείς οι μεγάλοι σαν και εκείνα μέσα από τις μνήμες που θα ανασύρουν τα τραγούδια τους.
Από την εποχή των παραμυθιών….
Γράφουν ο Χάρης και ο Πάνος…
Από την εποχή των παραμυθιών, τότε που οι άνθρωποι ζούσαν ακόμα με τα παραμύθια…Τότε που το τζάκι, ήταν η τηλεόραση της εποχής και για όλα τα υπόλοιπα, δε χρειαζόταν παρά μόνο η φαντασία. Έτσι πορεύτηκε ο πλανήτης για χιλιάδες χρόνια. Μαζεμένοι μπροστά στη φωτιά, διηγούνταν οι παραμυθάδες, και εκστατικοί τους άκουγαν όλοι, άρχοντες και κολίγοι, μικροί και μεγάλοι. Από τους πανάρχαιους μύθους μέχρι τον Αίσωπο και τα λαϊκά παραμύθια του Μεσαίωνα, από τους αδερφούς Γκριμμ, τον Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, τον Όσκαρ Ουάιλντ και τόσους άλλους παραμυθάδες-ποιητές, μέχρι τον σημερινό Χάρι Πότερ (της Τζ. Κ. Ρόουλινγκ), τα παραμύθια εξιστορούσαν πάντα την αιώνια διαπάλη ανάμεσα στο καλό και το κακό.
Βασιλιάδες, πριγκιποπούλες, κοινοί θνητοί, δράκοι και κακές μάγισσες, ζώα που μιλάνε, ήρωες που λύνουν τα μάγια, όλα συνυπάρχουν μέσα στα παραμύθια. Όλα μαζί, βαθιά στις ομίχλες των δασών του ασυνείδητου, αλληγορικές ιστορίες που περιείχαν κάποιο δίδαγμα (αν και όχι πάντα εμφανές), τα παραμύθια, χιλιετηρίδες τώρα, διασκέδασαν ταξίδεψαν και παρηγόρησαν τους ανθρώπους, ενήλικες και παιδιά.
Κυρίως όμως βοήθησαν τα παιδιά να προσαρμοστούν στο σκληρό κόσμο που τα περιέβαλε, δείχνοντάς τους (μέσα από το όνειρο και τη φαντασία) τις επώδυνες συχνά αλήθειες, για τη ζωή και τη μετέπειτα πορεία τους μέσα σε αυτή.
Αυτές οι χιλιετηρίδες που περάσαμε «δίπλα» στο τζάκι, είναι η «εποχή των παραμυθιών».
