Ένας μήνας συμπληρώνεται από εκείνο το απόγευμα που η Ρούλα Πισπιρίγκου συνελήφθη στην Πάτρα και βρέθηκε αντιμέτωπη με την κατηγορία της ανθρωποκτονίας από πρόθεση για την περίπτωση της Τζωρτζίνας…
«Το σπίτι άνοιξε η αδελφή της ύποπτης η οποία είχε αυτοεξοριστεί σε ένα χωριό του νομού Αχαΐας, διότι ήταν αδύνατο να διαμείνει σε ένα σπίτι όπου, όπως μας εξηγούσε, πετούσαν πέτρες στην πόρτα. Με ρωτούσε πώς μπορούμε να την προστατεύσουμε και δεν ήξερα τι να της απαντήσω. Κατά την έξοδό μας ο όχλος φωνασκούσε με διάφορα αισχρά επίθετα που, παρ’ ότι γνώριζα ότι δεν απευθύνονταν σε εμένα, ένιωσα την ίδια ντροπή και εξευτελισμό».
Με αυτά τα λόγια η ειρηνοδίκης Πατρών Αφροδίτη Σακελλαροπουλου, περιγράφει τα όσα έζησε όταν κλήθηκε ως δικαστικός λειτουργός στην έρευνα της αστυνομίας στο σπίτι της Ρούλας Πισπιρίγκου στην Πάτρα, λίγες ώρες μετά την προσαγωγή της στην ασφάλεια και εν τέλει στη σύλληψή της με την κατηγορία της ανθρωποκτονίας από πρόθεση στην περίπτωση της Τζωρτζίνας.
Η δικαστική λειτουργός, στέκεται στο γεγονός ότι έξω από το σπίτι είχε συγκεντρωθεί πλήθος κόσμου που έβριζε και απειλούσε την κατηγορούμενη και τους οικείους της: «Με ρωτούσε πως πώς μπορούμε να την προστατεύσουμε και δεν ήξερα τι να της απαντήσω», λέει για την αδελφή της Ρούλας Πισπιρίγκου.
Η συνέντευξη της κας Σακελλαροπούλου, δόθηκε στην «Εφημερίδα των Συντακτών» με αφορμή τις επικείμενες εκλογές στην Ένωση Δικαστών Εισαγγελέων και στο ερώτημα για την υπόθεση της Πάτρας, απαντά ως εξής: «Οι απόψεις μου περί της ανθρωποφαγίας του υπόπτου μέχρι πρότινος περιορίζονταν σε καθαρά θεωρητικό επίπεδο, ώσπου έτυχε να κληθώ στην έρευνα στο σπίτι της ύποπτης Ρούλας Πισπιρίγκου στην Πάτρα. Ταυτίστηκα με την ύποπτη ως προς το δικαίωμά της στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια ανεξαρτήτως του τι πίστευα για την ενοχή ή την αθωότητά της.
Δεν ανέμενα από απλούς ανθρώπους να είναι ενήμεροι περί του τεκμηρίου αθωότητας και περί των δικαιωμάτων του κατηγορουμένου. Απορώ όμως γιατί δεν αντιδρούν κατά τον ίδιο τρόπο όταν τους κόβουν το ρεύμα, όταν δεν έχουν καύσιμα να κινηθούν, όταν αμείβονται με μισθούς πείνας. Ίσως τα ΜΜΕ θα έπρεπε να μη σπαταλούν όλο τους τον τηλεοπτικό χρόνο μόνο στα εγκλήματα, αλλά να εστιάζουν και στα κοινωνικοοικονομικά προβλήματα αφυπνίζοντας συνειδήσεις. Ίσως θα έπρεπε να αρχίσουν δημόσιες συζητήσεις για τον νομικό μας πολιτισμό. Με εκφράζει απόλυτα η αξιοπρεπής ρήση του συμπολίτη μου νομικού Διονύση Τεμπονέρα: «Εμείς επιλέξαμε να μείνουμε θύματα, για να μην υπάρξουν άλλα θύματα. Θύτες δεν γίναμε ποτέ…».
