Η μικρή Λυδία ήταν ο λόγος που αποφάσισε να συγκαλύψει το έγκλημα του και να «στήσει» το σκηνικό ληστείας, ισχυρίστηκε ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος αναφερόμενος στη σκηνοθεσία που ακολούθησε τη δολοφονία της άτυχης Καρολάιν.
«Έκλαιγα, τράβαγα τα μαλλιά μου, σκεφτόμουν τι θα κάνει αυτό το παιδί. Δεν μπορούσα να δεχτώ ότι θα χάσει την ίδια μέρα τους γονείς του», είπε προσθέτοντας ότι όταν σκέφτηκε το σενάριο της ληστείας δεν περίμενε να γίνει πιστευτό. «Η ζωή μου τελείωσε πέρυσι τέτοια μέτρα Όταν έχασα την Καρολάιν» ισχυρίστηκε.
«Η αστυνομία σας πίστεψε, κύριε κατηγορούμενε. Επικηρύχθηκαν οι ληστές με 300.000 ευρώ. Και εγώ προσωπικά σας πίστεψα» σχολίασε η πρόεδρος η οποία τον κάλεσε να ανακαλέσει στη μνήμη του «πότε άρχισε να λειτουργεί το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και να στήνετε το σκηνικό της ληστείας».
«Η πρώτη σκέψη είναι ότι δεν υπάρχει περίπτωση να πιστέψει κάνεις ότι έγινε ληστεία χωρίς να πειράξουν τίποτα» εξήγησε ο κατηγορούμενος ο οποίος ανέφερε ότι τότε στο «απελπισμένο μυαλό του» ήρθε η «απίστευτη σκέψη να κάνει κακό στην σκυλίτσα της οικογένειας.
«Πήρα το σκυλί και έβαλα στο κολάρο το λουρί του και το έβαλα στο κάγκελο της σκάλας. Την ώρα που διήρκησε ο θάνατος της και η Ρόξυ έκλαιγε εγώ έφυγα και πήγα στην κουζίνα γιατί δεν μπορούσα να βλέπω. Είχα πάρει το μωρό στην αγκαλιά μου για να μη βλέπει όλο αυτό το σκηνικό» είπε.
Πρόεδρος: Αποφασίσατε να το κάνετε γιατί κανένας δεν θα σκεφτόταν εσάς γιατί δείχνατε να τα αγαπάτε τα ζώα… Ήταν ακαριαίος ο θάνατος;
Κατηγορούμενος: Έφυγα, ήταν αδύνατον να κοιτάω τη Ρόξυ. Πήγα στην κουζίνα που όλο αυτό δεν φαίνεται.
Πρόεδρος: Έβγαλε ήχο;
Κατηγορούμενος: Έκλαψε, όπως κλαίνε τα σκυλιά. Είχε διάρκεια λίγα δευτερόλεπτα. Το μωρό ήταν στο δωμάτιο της. Σε ένα μαξιλαράκι στο χαλί που της αρέσει να κοιμάται.
Ο κατηγορούμενος ισχυρίστηκε πως όλα όσα συνέβησαν μετά τις 4 τα ξημερώματα είναι θολά στο μυαλό του. Περιέγραψε πώς ανακάτεψε τη βιβλιοθήκη και πέταξε στο πάτωμα τη Μονόπολη ενώ ταυτόχρονα τράβηξε το καλώδιο της κάμερας η οποία, όπως ισχυρίστηκε, δεν είχε καμία καταγραφή.
«Έβγαλα την κάρτα μνήμης… Πανικόβλητος έτρεχα στο σπίτι και έκανα ότι είχε τη λογική του παραλόγου» ανέφερε χαρακτηριστικά
Όταν ο κατηγορούμενος κλήθηκε να εξηγήσει γιατί έκανε το παιδί μέρος του σκηνικού ακουμπώντας το πάνω στο άψυχο κορμί της μητέρας του ανέφερε: «Θα ήταν καλύτερα στην κούνια της. Στην κατάσταση που φτάσαμε στα σκατά που φτιάξαμε ήθελα να είναι το παιδί όσο το δυνατόν καλύτερα».
Πρόεδρος: Γιατί δεν βρέθηκαν αποτυπώματα στα αντικείμενα που αγγίξατε και συνδέονται με την μετέπειτα συγκάλυψη;
Κατηγορούμενος: Κάποια στιγμή όταν έβγαλα το παράθυρο έβαλα τα γάντια της μηχανής. Ενδεχομένως και την κάμερα να την έβγαλα με τα γάντια…
«Είστε σε μια δίκη που ο άνθρωπος που δικάζεται θρηνεί κάθε μέρα»
Ο κατηγορούμενος απέδωσε σε λάθος την πρώτη κλήση που έκανε για να ζητήσει υποτίθεται βοήθεια και στη συνέχεια μίλησε για όσα ψευδή ανέφερε στην αστυνομία.
Πρόεδρος: Ακολούθως αναφέρετε στις αρχές τα περί ληστείας και επι 37 ημέρες αποκρύψατε το έγκλημα. Αυτό σας ήταν εύκολο;
Κατηγορούμενος: Καθόλου εύκολο. Οι 37 αυτές ημέρες για ο,τι αδικαιολόγητο έγινε δεν ήταν λιγότερο βασανιστικές.
Ο κατηγορούμενος ισχυρίστηκε πως ο λόγος που δεν είπε την αλήθεια ήταν η κόρη του.
«Σκεφτόμουν το μωρό μου που ήταν όλη μου η ζωή όπως και η μητέρα του. Ήμουν στον καναπέ στο πατρικό μου αγκαλιά με το μωρό μου και έκλαιγα…» περιέγραψε και πρόσθεσε πως ήταν πεπεισμένος ότι αργά η γρήγορα η αλήθεια θα αποκαλυπτόταν.
«Είχα πολλές ευκαιρίες αν ήθελα να έχω φύγει αν η βούληση μου ήταν να παρατήσω τους πιο κοντινούς ανθρώπους…» είπε σημειώνοντας πως είναι αδύνατο για εκείνον να συνειδητοποιήσει ότι δεν θα ξαναδεί την Καρολάιν. «Το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να έχω αγκαλιά την κόρη μου και να μην την αφήσω ποτέ. Ήλπιζα ότι με κάποιο μαγικό τρόπο θα το κατάφερνα» ανέφερε συμπληρώνοντας πως ήταν «διαλυμένος» και προσπαθούσε για το παιδί του που δεν θα γνωρίσει τη μητέρα του με δική του ευθύνη. «Έπρεπε να είμαστε κάπου αλλού. Στο παιδί μου αξίζουν τα πάντα αλλά τα πάντα δεν θα τα έχει ποτέ γιατί δεν έχει τη μανούλα της ,την οποία της τη στέρησαν εγώ» ανέφερε και στη συνέχεια απευθυνόμενος στο δικαστήριο είπε πως θρηνούσε μαζί με την πεθερά του για την απώλεια της Καρολάιν.
Κατηγορούμενος: Είστε σε μια δίκη που ο άνθρωπος που δικάζεται θρηνεί κάθε μέρα .
Πρόεδρος: Κερδίσατε την ελευθερία σας για 37 ημέρες και μεγαλώνατε το παιδί σας.
Κατηγορούμενος: Η ζωή μου τελείωσε πέρυσι τέτοια μέτρα όταν έχασα την Καρολάιν.
