Είναι καλό ο πρωθυπουργός να συγχαίρει τις Ελληνίδες αθλήτριες και τους Έλληνες αθλητές για τις μεγάλες επιτυχίες τους στα πανευρωπαϊκά πρωταθλήματα (έστω και αν μετέτρεψε σε αθλητή του στίβου έναν κωπηλάτη).
Το κακό είναι ότι, τρία χρόνια τώρα, τα συγχαρητήρια αποτελούν τη μόνη πρωθυπουργική παρέμβαση στο χώρο του ερασιτεχνικού αθλητισμού.
Άραγε γνωρίζει ο πρωθυπουργός ότι η Ελλάδα εξακολουθεί να μην διαθέτει κλειστό στάδιο για στίβο (αφού, παρά τις δεσμεύσεις, το στάδιο στην Παιανία δεν έχει αποκατασταθεί);
Ότι ο Μίλτος Τεντόγλου, κορυφαίος άλτης του μήκους στον κόσμο, για μία ακόμα χρονιά, θα προπονείται ελπίζοντας η θέρμανση να λειτουργεί σωστά στο προπονητήριο του ΟΑΚΑ; Ότι για να κάνει αγώνες θα πρέπει να ταξιδεύει στο εξωτερικό, όπως και όλες οι αθλήτριες και οι αθλητές του στίβου;
Ότι η χρηματοδότηση της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής (ΕΟΕ) από την Πολιτεία μειώνεται συνεχώς;
Ότι η χρηματοδότηση των Ομοσπονδιών, παρά τη φετινή αύξηση λόγω στοιχήματος, δύσκολα καλύπτει τα λειτουργικά έξοδα και τις ανελαστικές υποχρεώσεις τους;
Ότι οι Ομοσπονδίες πληρώνουν μεγάλα ποσά για να χρησιμοποιούν οι Εθνικές Ομάδες αθλητικές εγκαταστάσεις που δημιουργήθηκαν με χρήματα των φορολογούμενων;
Ότι η Πολιτεία, δεκαετίες τώρα, δεν αγοράζει εξοπλισμό, τον οποίο Ομοσπονδίες αλλά και αθλητές αναγκάζονται να αγοράζουν μόνοι τους; Σημειώστε ότι ένα καλό κοντάρι στο άλμα επι κοντώ κοστίζει 1.500 ευρώ και ένας αθλητής / μία αθλήτρια χρειάζονται τουλάχιστον 2-3 νέα κοντάρια κάθε χρόνο.
Ότι η φυσική αγωγή στην εκπαίδευση είναι –δυστυχώς– υποβαθμισμένη;
Ότι η επιστημονική στήριξη αθλητριών και αθλητών, δεν καλύπτεται –όπως θα έπρεπε– από την Πολιτεία;
Μετά τα συγχαρητήρια, καλό θα ήταν ο πρωθυπουργός να αναζητήσει και να συνομιλήσει με εν ενεργεία αθλήτριες και αθλητές όλων των αθλημάτων (τους οποίους ο υφυπουργός αθλητισμού αγνοεί συστηματικά), αλλά και με τον Πρόεδρο της ΕΟΕ, Σπύρο Καπράλο, ώστε να μάθει από πρώτο χέρι τι χρειάζονται και στη συνέχεια να φροντίσει κάποια από αυτά να γίνουν πράξη.
