«Έπρεπε να καταβάλλω μεγάλη προσπάθεια τόσο σωματικά όσο και πνευματικά για να μπορέσω να τραφώ από τη σάρκα των φίλων μου. Αλλά δεν το φέρω βαρέως». Αυτά είναι τα συγκλονιστικά λόγια του Ζοσέ Λουίς, ο οποίος το 2021 εμφανίστηκε στην εκπομπή «The Morning» κάνοντας μια εξομολόγηση που σόκαρε πολλούς.
Ο Ζοσέ Λουίς είναι ένας από τους 45 επιβάτες της πτήσης 571 της Πολεμικής Αεροπορίας της Ουρουγουάης που συνετρίβη στις Άνδεις στις 13 Οκτωβρίου 1972. Και ένας από τους 16 που επέζησαν.
12 Οκτωβρίου 1972. Ένα δικινητήριο ελικοφόρο αεροπλάνο της πτήσης 571 της Πολεμικής Αεροπορίας της Ουρουγουάης, που μεταφέρει την πανεπιστημιακή ομάδα ράγκμπι Old Christians Club, απογειώνεται από το Μοντεβίδεο με προορισμό το Σαντιάγο της Χιλής. Η ομάδα θα πήγαινε να δώσει ένα φιλικό αγώνα.
Κατά την πτήση χαλάει ο καιρός. Ο κυβερνήτης του αεροπλάνου Χούλιο Σέζαρ Φεράδας προσγειώνεται στην πόλη Μεντόσα της Αργεντινής, στους πρόποδες της οροσειράς των Άνδεων. Ήταν δίχως άλλο μια σοφή κίνηση.
13 Οκτωβρίου 1972. Την επομένη, με τον καιρό να παραμένει χάλια, δέχεται μεγάλη πίεση από τους παίχτες για συνεχιστεί το ταξίδι. Και ενδίδει. Και απογειώνεται με προορισμό το Σαντιάγο.
Οι αναταράξεις στη διαδρομή είναι πολλές και έντονες. Φτάνοντας πάνω από τη Χιλή σε υψόμετρο 3.600 μέτρα το αεροπλάνο χάνει ύψος και προσκρούει σε μια κορυφή των Άνδεων. Είχε χάσει αρχικά το δεξί φτερό και στη συνέχεια και το αριστερό.
Δώδεκα άντρες πεθαίνουν επί τόπου και άλλοι πέντε μέσα σε λίγες ώρες. Οι υπόλοιποι ξεκινούν τον αγώνα της άγριας επιβίωσης.
Δεν υπάρχει πολύ φαγητό, το κρύο είναι μεγάλο και έχουν περιορισμένο οξυγόνο. Πώς θα τα καταφέρουν; Τα σωστικά έχουν χάσει τελείως τα ίχνη τους. Μετά από οχτώ μέρες σταματάνε να τους ψάχνουν.
Αρχικά προσπαθούν να μη σκέφτονται το φαγητό. Περνώντας όμως οι ώρες αυτό είναι αδύνατο. Πρέπει να φάνε. Αφού έφαγαν ό,τι μπορούσαν, ξεκινάνε αυτό που δεν θα ήθελε κανένας να κάνει. Να τρώνε τα πτώματα των υπολοίπων του ταξιδιού. Όσο και αν αρχικά δεν ήθελαν αυτό να τους περνάει από το μυαλό, ήρθε η ώρα που ήταν η μόνη λύση. Η σάρκα έχει πρωτεΐνη και λίπος που τα χρειάζονται.
Η εξάντλησή τους είναι απίστευτη. Το μυαλό τους έχει σταματήσει να δουλεύει. Δεν βλέπουν καμία ελπίδα.
21 Οκτωβρίου 1972. Πεθαίνουν άλλοι εννέα. Λίγες μέρες μετά θα πεθάνουν ακόμα τρεις.
12 Δεκεμβρίου 1972. Έχουν περάσει 72 μέρες. Τρεις επιβάτες, με όσες δυνάμεις τους έχουν απομείνει, αποφασίζουν να φύγουν και να αναζητήσουν σωτηρία. Με το να κάθονται στο ίδιο σημείο είναι σαν να μετράνε τις μέρες για το τέλος τους.
Ο Νάντο Παράδο, ο Ρομπέρτο Κανέσα και ο Αντόνιο Βιζιντίν ξεκινούν πεζοπορία στα χιόνια, στους -30 βαθμούς. Ο Βιζιντίν μετά από κάποιες μέρες αποφασίζει να επιστρέψει στο μέρος της συντριβής. Οι άλλοι δύο συνεχίζουν.
Εννέα μέρες μετά και έχοντας διανύσει 70 χιλιόμετρα στις Άνδεις, ο Παράδο και ο Κανέσα βρίσκουν έναν Χιλιανό αγρότη, τον Σέρχιο Καταλάν, ο οποίος τους περιθάλπει και τους υπόσχεται ότι την επόμενη μέρα θα πάει για βοήθεια. Και έτσι έγινε.
22 και 23 Δεκεμβρίου, μια ανάσα πριν από τα Χριστούγεννα γίνεται η πολυπόθητη διάσωση. Οι διασωθέντες μεταφέρονται σε νοσοκομείο. Έχουν πλέον σωθεί.
Η λίστα των 16 επιζώντων της πτήσης 571
- Νάντο Παράδο
- Ρομπέρτο Κανέσα
- Κάρλος Πάεζ Ροντρίγκες
- Χοσέ Πέδρο Αλγκόρτα
- Αλφέρδο Ντελγάδο
- Ντάνιελ Φερνάντες
- Ρομπέρτο Φρανσουά
- Ρόι Χάρλεϊ
- Χοσέ Λουίς Ινσιάρτε
- Αλβάρο Μανίνο
- Χαβιέ Μεθόλ
- Ραμόν Σαμπέγια
- Αδόλφο Στράουτς
- Εντουάρντο Στράουτς
- Αντόνιο Βιζιντίν
- Γκουστάβο Ζερμπίνο
