Πρόταση για «υιοθεσία» των οικογενειών των δολοφονηθέντων δημοσιογράφων κατέθεσε στην παρέμβασή του στην ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου ο Ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ–ΠΣ/The Left, μέλος της Επιτροπής Ελευθεριών, Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων (LIBE), Κώστας Αρβανίτης.
Κατά τη διάρκεια της συζήτησης που πραγματοποιήθηκε για το Κράτος Δικαίου στη Μάλτα, έξι χρόνια μετά την δολοφονία της δημοσιογράφου Δάφνης Γκαλίτσια, ο Κώστας Αρβανίτης πρότεινε σε όλες τις δημοκρατικές πολιτικές ομάδες, ως μία ελάχιστη κίνηση για τους δημοσιογράφους που χάθηκαν, να υιοθετηθούν με πρωτοβουλία του Ευρωκοινοβουλίου οι οικογένειες των θυμάτων της ελεύθερης έκφρασης. «Να δημιουργηθεί ένα ταμείο στήριξης και ενίσχυσης για να μπορούν οι άνθρωποι, σύζυγοι και παιδιά, μέσα στο πόνο τους, να αντέξουν, να πατούν στα πόδια τους, εκτός από την υπερηφάνεια που έχουν για τη δουλειά των ανθρώπων τους».
Αναφερόμενος στους εκπροσώπους Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης που δολοφονήθηκαν, όπως ο Γιαν Κούσιακ και η μνηστή του, καθώς και η Βικτόρια Μαρίνοβα το 2018, ο Γιώργος Καραϊβάζ και ο Πετερ Ντε Βρις το 2021, ο ευρωβουλευτής ζήτησε δικαίωση για όλους τους δημοσιογράφους που δολοφονήθηκαν, από τη Δάφνη μέχρι σήμερα, ορίζοντας την διασφάλιση της προστασίας των δημοσιογράφων ως βασικό ζήτημα δημοκρατίας και κράτους δικαίου.
Καταδίκασε μάλιστα τα «παιχνίδια» μεταξύ πολιτικών ομάδων. «Είδα το πάθος του εισηγητή του ΕΛΚ για το ζήτημα της Μάλτας. Εύχομαι το ίδιο πάθος να έχει και για τις άλλες περιπτώσεις, όπως την περίπτωση του Γιώργου Καραϊβάζ», σημείωσε, προσθέτοντας ότι σαν δημοσιογράφος αρνείται να ανεχτεί «το παιχνίδι και τη μάχη δύο πολιτικών ομάδων, ανάλογα το ποιος κυβερνάει τη χώρα, αν δεν δούμε στην ουσία το βασικό θέμα που είναι η δημοκρατία και το κράτος δικαίου και η προστασία των δημοσιογράφων. Είναι λάθος».
«Η οικογένεια του συναδέλφου μου του Γιώργου περιμένει ακόμη τη δικαίωση» τόνισε στην ειδική μνεία του στον Έλληνα δημοσιογράφο Γιώργο Καραϊβάζ που δολοφονήθηκε το 2021.
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της παρέμβασης του ευρωβουλευτή:
6 χρόνια από την δολοφονία της Δάφνης.
Και είδα το πάθος του εισηγητή του ΕΛΚ για το ζήτημα της Μάλτας. Εύχομαι το ίδιο πάθος να έχει και για τις άλλες περιπτώσεις, όπως την περίπτωση του Γιώργου Καραϊβάζ.
Γιατί δεν μπορώ να ανεχτώ ως δημοσιογράφος το παιχνίδι και τη μάχη 2 πολιτικών ομάδων, ανάλογα το ποιος κυβερνάει τη χώρα, αν δεν δούμε στην ουσία το βασικό θέμα που είναι η δημοκρατία και το κράτος δικαίου και η προστασία των δημοσιογράφων. Είναι λάθος.
Από τότε μέχρι σήμερα μετράμε νεκρούς δημοσιογράφους.
Τον Κούσιακ και την μνηστή του το 2018
Την Μαρίνοβα το 2018
Τον Γιώργο το 2021.
Αλλά αγαπητοί συνάδελφοι, όσο επικρατεί ως αντίληψη η κουλτούρα της ατιμωρησίας, όσο η φίμωση και η συγκάλυψη έρχεται πάνω από την αλήθεια, όσο έχει γίνει σχεδόν κανονικότητα – και με τον νόμο πλέον – η παρακολούθηση των δημοσιογράφων, πολύ φοβάμαι ότι έπεται συνέχεια.
Η οικογένεια της Δάφνης ακόμα περιμένει δικαίωση.
Η οικογένεια του συναδέλφου μου του Γιώργου περιμένει ακόμη την δικαίωση.
Και βεβαίως εδώ ως ύστατη κίνηση για τους δημοσιογράφους που χάθηκαν, προτείνω σε όλους σας, σε όλες τις δημοκρατικές πολιτικές ομάδες, με πρωτοβουλία του Κοινοβουλίου μας, να υιοθετηθούν από εμάς οι οικογένειες των θυμάτων της ελεύθερης έκφρασης. Ένα ταμείο δηλαδή στήριξης και ενίσχυσης για να μπορούν οι άνθρωποι, σύζυγοι και παιδιά, μέσα στο πόνο τους, να αντέξουν, να πατούν στα πόδια τους, εκτός από την υπερηφάνεια που έχουν για τη δουλειά των ανθρώπων τους.
