Η Γαλλία και το κόμμα του προέδρου Εμανουέλ Μακρόν βρίσκονται σε πολιτική κρίση μετά την υπερψήφιση του νέου νομοσχεδίου που αυστηροποιεί τη μεταναστευτική πολιτική της χώρας. Είκοσι βουλευτές της παράταξης καταψήφισαν το νομοσχέδιο και δεκαεφτά απείχαν, ενώ η Μαρίν Λε Πεν επικρότησε το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας. «Η κυβέρνηση Μακρόν πουλάει την ψυχή της» είναι ο τίτλος δημοσιεύματος της Süddeutsche Zeitung, με την εφημερίδα του Μονάχου να τονίζει πως μετά την ψηφοφορία στη γαλλική Εθνοσυνέλευση «ο μακρονισμός είναι νεκρός».
«Ο μακρονισμός σήμαινε για πολλούς Γάλλους αυτήν την άκρως συγκεκριμένη και ταυτοχρόνως ακαθόριστη πορεία στο κέντρο, την οποία χάρασσε ο πρόεδρος Μακρόν. […] Ο νέος νόμος περί μετανάστευσης όμως τον οποίο ο Μακρόν ήθελε να περάσει οπωσδήποτε φέτος και πραγματικά με κάθε κόστος, αποτελεί σημείο καμπής – μία τόσο κραυγαλέα παραχώρηση στη δεξιά, ώστε να είναι απίθανο για τον Μακρόν να καταφέρει να πάρει ξανά τη μετριοπαθή αριστερά με το μέρος του.
[…] Τώρα θριαμβεύει η Μαρίν Λε Πεν: η πολιτικός που ο Μακρόν είχε υποσχεθεί με στόμφο ότι θα σταματήσει, η οποία ήταν και ο λόγος για τον οποίο εξελέγη δύο φορές ο Γάλλος πρόεδρος. Η επικεφαλής του ακροδεξιού κόμματος Rassemblement National (RN) χαρακτήρισε το νομοσχέδιο ως “ιδεολογική νίκη”. Και έχει δίκιο».
Σε αυτό συμφωνεί και η tageszeitung, σύμφωνα με όσα αναμεταδίδει η Deutsche Welle, προσθέτοντας ακόμη πως μετά την ψηφοφορία επί του νομοσχεδίου «προκύπτει ντε φάκτο μία πολιτική συμφωνία που απλώνεται από το κέντρο του Μακρόν, στην αστική δεξιά, μέχρι και τους λεπενιστές. Και τίποτα δεν εμποδίζει την επανάληψη αυτής της συμμαχίας, τίποτα δεν εγγυάται ότι καμία τέτοια συμμαχία δεν θα ασκεί την εξουσία στο μέλλον. Τι αξία έχουν οι συνηθισμένες υποσχέσεις πως δεν θα γίνει ποτέ κυβέρνηση με το RN;
Το γεγονός ότι ο Μακρόν επέτρεψε να συμβεί κάτι τέτοιο ή το ενδεχόμενο ακόμη και να το μηχανεύτηκε ο ίδιος στο παρασκήνιο, αποτελεί εκδήλωση ενός οπορτουνισμού δίχως όρια και αρχές. Το 2017 και το 2022 ο Μακρόν (με πολλές ψήφους από την αριστερά) εξελέγη και επανεξελέγη, επειδή διαβεβαίωνε πως θα πολεμήσει την ακροδεξιά και θα αποτρέψει το ενδεχόμενο να καταλάβει αυτή την εξουσία. Τώρα όμως είναι ο ίδιος αυτός που της ανοίγει την πόρτα. Και αυτό με κίνδυνο να πληρώσει την έγκριση της νομοθετικής μεταρρύθμισης, την οποία απαίτησε πάση θυσία, με μία εσωτερική διάσπαση μεταξύ των μακρονιστών».
«Η συμφωνία για το άσυλο αποτελεί ιστορική επιτυχία»
Η Ε.Ε. κατέληξε σε συμφωνία για τη μεταρρύθμιση του συστήματος ασύλου, η οποία εστιάζει στην αυστηροποίηση και την επιτάχυνση των διαδικασιών στα σύνορα, προβλέποντας επιπλέον για πρώτη φορά καθήκον αλληλεγγύης μεταξύ των κρατών-μελών.
Στη Frankfurter Allgemeine Zeitung διαβάζουμε: «Εάν τελικά ο συμβιβασμός για το άσυλο […] θεσπιστεί ως νόμος, θα απέχει πολύ από το κλείσιμο των συνόρων της ηπείρου. Ουσιαστικά η Ευρώπη απομακρύνεται από κάτι που έχει αποδειχθεί πολλάκις στατιστικά ως ψευδαίσθηση, ότι δηλαδή ο καθένας που υποβάλλει εδώ αίτηση ασύλου, έχει ανάγκη προστασίας».
Κατά την εφημερίδα της Φρανκφούρτης, οι οργανώσεις που επικρίνουν τον συμβιβασμό ως πλήγμα στα ανθρώπινα δικαιώματα, έχουν άδικο: «Δεν υπάρχει τίποτα το ανθρωπιστικό στο να παρακολουθεί η Ευρώπη για χρόνια πώς βγάζουν χρήματα εγκληματικές συμμορίες λαθρεμπόρων, που παρασύρουν μετανάστες σε επικίνδυνα για τη ζωή τους ταξίδια». Ωστόσο, «το νέο σύστημα θα λειτουργήσει μονάχα εάν οι χώρες στα εξωτερικά σύνορα το εφαρμόσουν, όπως και εάν ευδοκιμήσει η συνεργασία με τις χώρες προέλευσης και διέλευσης. Και σε αυτά η Ε.Ε. δεν τα έχει πάει καλά μέχρι στιγμής».
Από την πλευρά της, η Süddeutsche Zeitung χαρακτηρίζει τη συμφωνία ως «ιστορική επιτυχία», καθώς μεταξύ άλλων αποτελεί και ένα μέσο άμυνας έναντι της δεξιάς. «Ακόμη και σήμερα υπάρχουν πλειοψηφίες μονάχα υπέρ μίας περιοριστικής προσφυγικής πολιτικής και όχι υπέρ μίας φιλελεύθερης. Το Ευρωκοινοβούλιο επιτελούσε πάντοτε διορθωτική λειτουργία. Όμως στις ευρωεκλογές του ερχόμενου έτους οι πλειοψηφίες θα μετακινηθούν και εκεί προς τα δεξιά», σχολιάζει η εφημερίδα του Μονάχου, εκτιμώντας πως τότε «ένα πιο ανθρωπιστικό νομοσχέδιο για το άσυλο δεν θα είχε πραγματικά καμία τύχη».
