Στις 11:00 το πρωί στη Δυτική Μάνη η κηδεία του 40χρονου επισμηναγού Επαμεινώνδα Κωστέα.
Σήμερα στις 11:00, στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου στη Μεγάλη Μαντίνεια του Δήμου Δυτικής Μάνης, συγγενείς, φίλοι και συνάδελφοι θα πουν το τελευταίο αντίο στον άτυχο επισμηναγό, Επαμεινώνδα Κωστέα, που βρήκε τραγικό θάνατο όταν το αεροπλάνο τύπου Τ-2 με το οποίο πραγματοποιούσε την τελευταία εκπαιδευτική πτήση συνετρίβη, κοντά στο αεροδρόμιο της Καλαμάτας.
Φως στα αίτια της τραγωδίας, προσπαθούν να ρίξουν, εμπειρογνώμονες της Πολεμικής Αεροπορίας.
Σύμφωνα με Αεροπορικές Πηγές, ήταν μια πτήση συντήρησης του εκπαιδευτή, που συμβαίνει σε περίοδο εορτών ή το καλοκαίρι όταν λείπουν οι Ίκαροι. Τότε οι εκπαιδευτές εκμεταλλεύονται τον χρόνο και κάνουν συντήρηση της επιχειρησιακής τους ικανότητας για να είναι ετοιμοπόλεμοι, όποτε και αν απαιτηθεί. Ωστόσο, δεν ήταν άσκηση ρουτίνας.
Ο άτυχος επισμηναγός Επαμεινώνδας Κωστέας συμμετείχε σε άσκηση εγγύς αεροπορικής υποστήριξης μαζί με ακόμα δύο αεροσκάφη, που αφορούσε αρχικά αποστολή αναχαίτισης στο Αιγαίο και στη συνέχεια την προσβολή αεροδρομίου σε μεσαίο και χαμηλό ύψος. Πρόκειται για μια δύσκολη άσκηση, που γίνεται σε ρεαλιστική βάση και πάντα ελλοχεύει ο κίνδυνος ατυχήματος, καθώς γίνεται σύμφωνα με τους ιπτάμενους «όπως ακριβώς θα χρειαστεί να πολεμήσεις».
«Προχθές μου είπε πατέρα αύριο να κάνω την τελευταία του πτήση αλλά ηθελε με το Τ2 όχι της ζωής του» δήλωσε συγκλονισμένος ο πατέρας του. Σύμφωνα με τον ίδιο «για 10 δευτερόλεπτα ή θα προσγειωνόταν ή θα έκανε εκτόξευση. Τον πούλησε η αγάπη του για τα αεροπλάνα. Ήταν μια γιορτή το φινάλε του Τ2».
Όπως είπε ο πατέρας του άτυχου επισμηναγού ο 40χρονος πιλότος «είχε μιλήσει ότι ερχόταν για προσγείωση, ήταν σε τροχιά προσγείωσης και άρχισαν να φεύγουν κομμάτια».
Μιλώντας εμφανώς συγκινημένος για τον γιο του ο πατέρας του επισμηναγού Κωστέα πρόσθεσε: «Ήταν περήφανος για τη δουλειά του, ήθελε να πετάει. Το σήκωνε στα 35.000 πόδια και το δούλευε στα κόκκινα. Μου έλεγε πατέρα μην φοβάσαι είναι παλιά αεροπλάνα αλλά είναι αξιόπιστα ακόμα και τα πετάμε. Ήταν ο ήρωάς μου, ήταν το αστεράκι μου και το έχασα».
