Στο «The 2Night Show» βρέθηκε ο Νάσος Γουμενίδης το βράδυ της Δευτέρας 29 Απριλίου.
Ο δημοσιογράφος μίλησε για την απώλεια του αδελφού του, Δημήτρη, από χρήση ουσιών. «Έχασα τον Δημήτρη στις 5 Μαΐου του 2011. Ο πόνος σου δίνει εμπειρία, ο πόνος για εμένα είναι μία φάση στη ζωή μας που πρέπει να περάσουμε προκειμένου είτε να λυγίσουμε και να επανέλθουμε ή να μας δώσει άλλους τρόπους σκέψης.
«Το κομμάτι του Δημήτρη με πονάει ακόμα. Παρά το γεγονός ότι οι γονείς μου, εγώ και ο μικρότερός μας αδελφός, δώσαμε ό,τι μπορούσαμε, δυστυχώς ο Δημήτρης πέθανε γιατί δεν υπήρχε αυτό που λέμε πρόνοια πραγματική για αυτά τα παιδιά, που κάνουν χρήση ουσιών. Για τα παιδιά που περνάνε από διάφορες δομές προκειμένου να επανέλθουν, είναι παιδιά που είναι άρρωστα στο μυαλό. Αν θέλουμε να λέμε ότι ζούμε σε μία ευνοούμενη κοινωνία πρέπει να έχουμε περισσότερη πρόνοια και αγάπη για αυτά τα παιδιά. Ο Δημήτρης έζησε ως κοινωνικά παρεκκλίνων για πολλά χρόνια, αισθάνθηκε ότι αυτή η κοινωνία στην οποία ζει δεν τον καλύπτει και προκειμένου να ξεχωρίσει επέλεξε τον κακό δρόμο» είπε ο Νάσος Γουμενίδης για τον αδελφό του.
«Όταν μπαίνει η παραμύθα στο κεφάλι σου, μπαίνει μία κακή σκέψη ότι δεν μπορείς να ανταποκριθείς και να λειτουργήσεις χωρίς τη χρήση. Βλέπεις έναν άνθρωπο και λες “αυτός είναι ο αδερφός μου;” Βλέπεις δύο διαφορετικούς ανθρώπους, γιατί δεν έχεις επικοινωνία στις δύσκολες φάσεις και φτάνεις να παίξεις μέχρι και μπουνιές και εκεί όση γνώση και να έχεις έρχεσαι σε αδιέξοδο» πρόσθεσε ο δημοσιογράφος.
«Το δείγμα που φανέρωσε τη χρήση για κακή μου τύχη το διαπίστωσα εγώ. Θέλεις το δημοσιογραφικό μικρόβιο; Από ένα τσιγάρο το κατάλαβα. Από έναν μπάφο ξεκίνησε και πήγαμε στα σκληρά. Ανεβαίνουν τα σκαλιά της παραμύθας με γρήγορο ρυθμό. Φτάνουν σε έναν σημείο, να κοιμάται, να παθαίνει ανακοπή καρδιάς, να καλεί η μητέρα μου το ασθενοφόρο, να έχει φύγει από τη ζωή, να τον επαναφέρουν και μετά στο νοσοκομείο της Αλεξανδρούπολης να παίζουμε την τελευταία πράξη του δράματος» σημείωσε ο Νάσος Γουμενίδης.
