Ενα εξαιρετικά σύνθετο παζλ, η τελική εικόνα του οποίου αφορά άμεσα και την Ελλάδα, δημιουργούν οι διεθνείς παρασκηνιακές διεργασίες με επίκεντρο την κρίση στη Λιβύη.
Βασικό ρόλο στις εξελίξεις και στις συνομιλίες έχουν αναλάβει η Ρωσία και η Τουρκία, ενώ οι χώρες της ΕΕ – όσες έχουν αναμειχθεί – δείχνουν να παίζουν το δικό τους παιχνίδι, ανάλογα με τα συμφέροντά τους στην περιοχή και την προσπάθεια ανάληψης της ηγεμονίας της Ανατολικής Μεσογείου. Οι ΗΠΑ από την άλλη πλευρά δηλώνουν ότι ναι μεν συνομιλούν με όλες τις πλευρές για την επίλυση της κρίσης, ωστόσο προς τα έξω η εικόνα είναι μάλλον αυτή ενός αδρανούς παρατηρητή, γράφουν τα «ΝΕΑ».
Η Αγκυρα αξιοποίησε έντεχνα την κρίση στη Λιβύη για την υπογραφή της συμφωνίας ορισμού θαλάσσιων συνόρων επιδιώκοντας τη δημιουργία τετελεσμένων και το γκριζάρισμα μιας περιοχής που διεκδικεί στο πλαίσιο τω νπλέον μαξιμαλιστικών της απαιτήσεων και περιγράφεται στο σχέδιο Γαλάζια Πατρίδα.
Σε αυτό το διεθνές περιβάλλον δεν μπορούμε να αγνοήσουμε και τον ανταγωνισμό Γαλλίας-Ιταλίας για την κυριαρχία στην Ανατολική Μεσόγειο.
Η Αθήνα έχει κάθε λόγο να αναζητά τον δικό της ρόλο στο παζλ, αφού πλέον βλέπει σε αυτή τη λύση να διακυβεύονται και κυριαρχικά της δικαιώματα, μετά την υπογραφή των δύο μνημονίων συνεργασίας ανάμεσα στην Τουρκία και την κυβέρνηση της Τρίπολης του Φαγέζ αλ Σαράζ για τα θαλάσσια σύνορα, που επιχειρούν να δημιουργήσουν έναν τουρκικό θαλάσσιο δίαυλο στο Αιγαίο από το Καστελλόριζο μέχρι την Κρήτη.
Περισσότερα στην εφημερίδα τα «ΝΕΑ »
