Η Μιχαέλα Φρουδαράκη, μία από τους επιβάτες της μοιραίας αμαξοστοιχίας στα Τέμπη, μίλησε στον Alpha και την εκπομπή «Happy Day», περιγράφοντας τη στιγμή της φονικής σύγκρουσης και το ψυχικό τραύμα που τη συνοδεύει μέχρι σήμερα.
«Δεν έχω καταλάβει ουσιαστικά πώς πέρασαν τα δύο χρόνια, είναι σαν να είναι πολύ περισσότερο. Αντιμετώπισα πάρα πολλές δυσκολίες στην αρχή, αλλά είχα τη στήριξη της οικογένειάς μου, των δικών μου ανθρώπων, ζήτησα και στήριξη από ειδικό. Αν δεν το είχα κάνει, δεν θα το είχα ξεπεράσει, ούτε τώρα το έχω ξεπεράσει. Μαθαίνεις να ζεις με αυτό», είπε αρχικά η νεαρή κοπέλα που καθόταν στο τέταρτο βαγόνι.
«Είχα μια αίσθηση ότι η σύγκρουση κράτησε περίπου 1 λεπτό και ήταν απ’ ό,τι έμαθα αργότερα στα 13 δευτερόλεπτα. Είναι εκείνη η στιγμή που λες ότι τελείωσε, δεν ξαναβλέπεις μαμά, μπαμπά, δεν ξαναβλέπεις τους δικούς σου ανθρώπους», πρόσθεσε με δάκρυα στα μάτια η Μιχαέλα Φρουδαράκη.
«Είμαι ένα άτομο που πιστεύει πάρα πολύ στον Θεό. Έκανα εκείνη τη στιγμή την προσευχή μου, για να τα καταφέρω. Ήταν εκείνη η στιγμή που μέσα σε πολύ λίγο χρόνο φέρνεις στα μάτια σου όλους τους δικούς σου ανθρώπους. Την οικογένειά σου, ανθρώπους που έχεις απομακρυνθεί και θες να ξαναφέρεις κοντά σου», πρόσθεσε στη συνέχεια.
«Ευτυχώς όλα πήγαν καλά. Τραυματισμούς δεν είχα πολλούς. Μια μικρή μετακίνηση στον αυχένα είχα. Τις μελανιές και κάποιες κακώσεις, κάποια σημάδια, δεν ήταν αυτό το βαρύ τραύμα, αλλά το πιο έντονο ήταν το ψυχολογικό», ανέφερε η Μιχαέλα Φρουδαράκη.
«Μου δημιούργησε πολύ μεγάλο θέμα με τους ήχους. Μπορεί να έπεφτε ένα απλό μπολάκι, ένα ποτήρι και με έπιανε αμόκ. Δεν μπορούσα να ταξιδέψω μόνη μου, είχα πολύ άγχος, πολλές φοβίες, όχι μόνο στα ΜΜΜ, αλλά γενικότερα. Πίστευα ότι μπορεί να πέσει το ταβάνι να με πλακώσει. Σου δημιουργούνται πολύ έντονες φοβίες. Έκλαιγα, τσίριζα, καμιά φορά ξυπνούσα το βράδυ και νόμιζα ότι το δωμάτιό μου ήταν γεμάτο καπνούς. Δεν μπορούσα να κοιμηθώ μόνη μου, ακόμα κάποιες φορές βλέπω εφιάλτες και είναι δύσκολο, αλλά προσπαθώ να το αντιμετωπίσω», κατέληξε και τόνισε ότι δεν θα ξεχάσει όσα άκουσε και είδε εκείνη την τραγική ημέρα.
