«Θέλω να αφήσω, με μια βαθιά υπόκλιση, μια τίμια υπόσχεση προς όλες τις οικογένειες των Τεμπών: Η Ελληνική Βουλή θα σταθεί στο ύψος των περιστάσεων». Με αυτή τη φράση ο Πρόεδρος της Βουλής κ. Νικήτας Κακλαμάνης απευθύνθηκε στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, κατά της διάρκειας της επετειακής αναφοράς στη μνήμη των 57 θυμάτων του δυστυχήματος στα Τέμπη, καθώς σήμερα συμπληρώνονται δύο χρόνια από το τραγικό γεγονός που συγκλόνισε και βύθισε στη θλίψη ολόκληρη τη χώρα.
Ο κ. Κακλαμάνης με αφορμή το σύνθημα των σημερινών συγκεντρώσεων, σημείωσε ότι «το “οξυγόνο” είναι πρωταρχικό στοιχείο για τη ζωή. Και κυρίως είναι άχρωμο, άοσμο και άγευστο. Έτσι ακριβώς, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πρέπει να το κρατήσουμε όλοι».
«Σκύβω ταπεινά το κεφάλι μπροστά στις 57 ψυχές και στους δικούς τους ανθρώπους. Σε αυτούς που ουσιαστικά δεν μπορούν να ζητήσουν δικαίωση. Γιατί “δικαίωση” θα ήταν να γυρίσουν πίσω τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Οι άνθρωποι αυτοί ζητούν Δικαιοσύνη και θα την έχουν, ο κόσμος να χαλάσει», τόνισε ο Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων. Στη συνέχεια ο κ. Κακλαμάνης ζήτησε από το Σώμα να τηρηθεί ενός λεπτού σιγή στη μνήμη των θυμάτων του δυστυχήματος στα Τέμπη.
Αναλυτικά ο κ. Κακλαμάνης είπε τα εξής:
«Δύο χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την οδυνηρή νύχτα της τραγωδίας των Τεμπών. Δυο χρόνια που οι αγκαλιές έχουν στερέψει από παιδιά, από μανάδες, από συντρόφους, από φίλους…
Παρά τη συναισθηματική συντριβή, σήμερα οφείλω από αυτή την έδρα να κρατήσω για ακόμα μια φορά την ψυχραιμία μου και να απευθυνθώ αρχικά σε όλους εσάς. Σε λίγο, έξω από το Κοινοβούλιο αλλά και μακριά από αυτό, θα συγκεντρωθούν οι άνθρωποι που μας εμπιστεύτηκαν, για να διαδηλώσουν με κεντρικό μήνυμα τη φράση “δεν έχω οξυγόνο”.
Με αφορμή αυτό το σύνθημα θα ήθελα να κάνω μια επισήμανση. Το “οξυγόνο”, όπως όλοι γνωρίζετε, είναι πρωταρχικό στοιχείο για τη ζωή. Και κυρίως είναι άχρωμο, άοσμο και άγευστο. Έτσι ακριβώς, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πρέπει να το κρατήσουμε όλοι. Να το μεταχειριστούμε όπως του πρέπει: ως κάτι πολύτιμο, αχρωμάτιστο και καθαρό από τις δικές μας ταπεινές φιλοδοξίες…
Η σημερινή μέρα με τις συγκεντρώσεις της δεν ενσωματώνει απλώς ένα πάνδημο αίτημα για απόλυτη διαλεύκανση του δυστυχήματος.
Είναι ταυτόχρονα και μια φωνή γενικευμένου φόβου και αγωνίας που κάποιοι καλλιέργησαν μεθοδικά στον κόσμο για να θολώσουν τα νερά, βγάζοντας τα δικά τους “πορίσματα” και περιφρονώντας τη δικαστική έρευνα.
Αυτοί που επίτηδες αποφεύγουν να μιλούν για τους θεσμικούς, επιχειρηματικούς και υπαλληλικούς αυτουργούς της σύγκρουσης. Παρόλα αυτά είμαι πεπεισμένος πως η αλήθεια βρίσκει πάντα τον δρόμο της. Ό,τι κι αν πούμε – ό,τι κι αν κάνουμε, από αυτή δεν γλιτώνει κανείς. Και θα βγει στο φως, για να βάλει τα πράγματα στη θέση τους.
