Ο Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ παίρνει θέση και καταγγέλλει την Εθνική Πινακοθήκη για προσβολή του Συντάγματος και των θρησκευτικών συμβόλων, με αφορμή τα έργα τέχνης που εκτίθεται στον χώρο της και απασχολούν την επικαιρότητα μετά το περιστατικό με τον βουλευτή Θεσσαλονίκης της Νίκης, Νίκο Παπαδόπουλο.
Σύμφωνα με τον ίδιο, το συγκεκριμένο έργο προσβάλλει βάναυσα την Ορθόδοξη πίστη και παραβιάζει τις συνταγματικές διατάξεις που προστατεύουν τη θρησκευτική ελευθερία και την πνευματική παράδοση του ελληνικού λαού. Παράλληλα, κατηγορεί την πολιτεία για ανοχή απέναντι σε τέτοιες ενέργειες, οι οποίες –κατά την άποψή του– επιδιώκουν να αποδομήσουν τις αξίες του έθνους.
Ο Μητροπολίτης Πειραιώς, ο οποίος μέσα από την παρέμβασή του παίρνει θέση υπέρ του κ. Παπαδόπουλου, ζητά την άμεση απόσυρση του έργου και προειδοποιεί για τις νομικές και ηθικές συνέπειες της προβολής του. Επισημαίνει ότι η τέχνη δεν μπορεί να λειτουργεί ανεξέλεγκτα, όταν θίγει το θρησκευτικό συναίσθημα εκατομμυρίων πιστών, και καλεί την πολιτεία να λάβει μέτρα για την προστασία της δημόσιας ηθικής.
Καταλήγει προκαλώντας δημοσίως τον εικαστικό, Χριστόφορο Κατσαδιώτη: «να σχεδιάσει τα ίδια τερατουργήματα για το Ισλάμ ή για οποιαδήποτε άλλη θρησκευτική παραδοχή, να προβάλλει δηλ. τον Μωάμεθ ή οποιοδήποτε άλλο θρησκευτικό πρόσωπο οποιασδήποτε θρησκευτικής παραδοχής ως τέρας και την Ελληνική Πολιτεία να το αναρτήσει στην Εθνική Πινακοθήκη επί ένα χρόνο, αφού κατά την απάντηση του Υπ. Πολιτισμού σε σχετική ερώτηση “Το Υπουργείο ουδέποτε προβαίνει σε ενέργειες λογοκρισίας”. Αἰδώς Ἀργεῖοι».
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της τοποθέτησής του:
Η ανάρτησις στην Εθνική Πινακοθήκη της Ελλάδος, που είναι ΝΠΔΔ του Ελληνικού Κράτους και ανήκει στο Υπουργείο Πολιτισμού της Ελληνικής Πολιτείας,στην έκθεση «Η σαγήνη του αλλόκοτου» των τεσσάρων πινάκων του Καθηγητού της Σχολής Καλών Τεχνών, κ. Χριστοφόρου Κατσαδιώτη και η σχετική έγκρισις του αρμοδίου Υπουργείου παρεβίασαν προδήλως το Σύνταγμα της Χώρας, διότι προσέβαλαν βάναυσα την από το Άρθρο 3 του Συντάγματος αναγνωριζομένη ως Επικρατούσα θρησκεία στην Ελλάδα, παρουσιάζουσα Ιερά πρόσωπα της Επικρατούσης θρησκείας με τερατώδεις και αποκρουστικές μορφές, σε ένα Δημόσιο Ίδρυμα της Ελληνικής Πολιτείας, η οποία οφείλει να προστατεύει την Επικρατούσα θρησκεία, διότι αποτελεί ένα εκ των τεσσάρων συνεκτικών στοιχείων του Έθνους, κατά τόν πολύν Ηρόδοτον (ομόθρησκον, ομόγλωσσον, όμαιμον, ομότροπον).
Η ανάρτησης δεν έλαβε χώραν εις έναν ιδιωτικόν χώρον, αλλά εις την Εθνικήν Πινακοθήκην της Ελλάδος και εδώ ακριβώς εγείρεται η απόλυτος ευθύνη, δι’ όσα επισυνέβησαν, του Υπουργείου Πολιτισμού και της Εθνικής Πινακοθήκης.
Η άκριτος διαγραφή από τον Ποινικό μας πολιτισμό των διατάξεων των άρθρων 198-199 «Περί κακοβούλου βλασφημίας των θείων και των θρησκευτικών συμβόλων», που δεν αφορούσε ασφαλώς στην άρνηση ή την κριτική του θρησκευτικού γεγονότος αλλά στην κακόβουλη βλασφημία με πρόθεσι τον ευτελισμό της θρησκευτικής πίστεως, όπως έχουμε επισημειώσει αρκετές φορές, οδηγεί δυστυχώς στην θρησκευτική αυτοδικία.
Ασφαλώς, ο Θεός δεν έχει ανάγκη νομικής προστασίας, αλλά έχει ο πιστός, δια τον οποίον το θρησκευτικό γεγονός αποτελεί οντολογικό θεμέλιο και γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο στο Ποινικό μας Δίκαιο, τα καταργημένα δύο άρθρα ετίθεντο υπό τον τίτλο «Προστασία της θρησκευτικής ειρήνης».
Η προσβολή της θρησκευτικής συνειδήσεως και του οντολογικού θεμελίου του κάθε πιστεύοντος στον Νομικό μας πλέον πολιτισμό δεν αντιμετωπίζεται ποινικώς, διότι η μόνη δυνατότης που υφίσταται είναι να προσφύγει κανείς για την προσβολή της προσωπικότητός του, με αμφισβητουμένη ευδοκίμηση.
Η Αγία μας Εκκλησία και η αποκεκαλυμμένη παρά του Ζώντος Θεού πίστις μας επιδιώκει διά της διδαχής Της, της Θεολογίας Της και των Μυστηρίων Της, την προς Τον Θεόν ομοήθεια του ανθρώπου, δηλ. να καταξιωθεί ο άνθρωπος να αποκτήσει το ίδιο ήθος με τον Πανάγιον Θεόν, να αποβεί Θεούμενος, κατά χάριν μέτοχος των ακτίστων ενεργειών και γι’ αυτό καλείται να αγαπά τους εχθρούς του ( Μτθ. 5, 44 & Λκ. 6, 32-35) και να μιμείται τον Χριστόν που επάνω στον Σταυρό και μέσα στους φρικώδεις πόνους του θανάτου προέφερε προσευχόμενος ελαφρυντικές περιστάσεις δια τους Σταυρωτάς του λέγων «ἄφες αὐτοῖς· οὐ γὰρ οἴδασι τί ποιοῦσι», (Λουκ. 23,34) και κατά συνέπειαν δεν αποδέχεται ενέργειες αυτοδικίας και βιαιότητος.
Η όλη όμως αυτή θλιβερά υπόθεσις ανιδρύει ευχερέστατα και την υποκρισία του κ. Καθηγητού, ο οποίος παρουσιάζει αυτά τα αήθη και προσβλητικά τερατουργήματα, ως δήθεν τέχνη, και των δημοσιολογούντων, που δήθεν υπερασπίζονται το δικαίωμα στην ελευθερία της εκφράσεως της τέχνης, διότι αν στην θέση των υπερυμνήτων προσώπων, της αμωμήτου ημών πίστεως, που ευτελίζονται με γκανζουφικό και γκροτέσκο τρόπο και που η Ελληνική Πολιτεία, κι όχι ένας ιδιώτης, σε Δημόσιο χώρο τα αναρτά, ήταν η μορφή του πατέρα τους, της μητέρας τους ή του/της συζύγου τους ή των παιδιών τους είμαι βέβαιος ότι θα έπρατταν πολύ περισσότερα απ’ όσα έκανε ο Βουλευτής κ. Παπαδόπουλος.
Και κάτι τελευταίο αλλά απολύτως αποδεικτικό του εκ του ασφαλούς «αντικομφορμισμού» του κ. Κατσαδιώτη και της δηλώσεως του εις την εφημερίδα Καθημερινή της 11ης/3/2025 ότι «η θρησκεία γι’ αυτόν αποτελεί το πιο κιτς στοιχείο της λαογραφίας μας», τον προκαλώ δημοσίως να σχεδιάσει τα ίδια τερατουργήματα για το Ισλάμ ή για οποιαδήποτε άλλη θρησκευτική παραδοχή, να προβάλλει δηλ. τον Μωάμεθ ή οποιοδήποτε άλλο θρησκευτικό πρόσωπο οποιασδήποτε θρησκευτικής παραδοχής ως τέρας και την Ελληνική Πολιτεία να το αναρτήσει στην Εθνική Πινακοθήκη επί ένα χρόνο, αφού κατά την απάντηση του Υπ. Πολιτισμού σε σχετική ερώτηση «Το Υπουργείο ουδέποτε προβαίνει σε ενέργειες λογοκρισίας». Αἰδώς Ἀργεῖοι.
