Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας τόνισε πως «η Ελλάδα διαμηνύει, αδιαλείπτως, προς την Τουρκία ότι η αυθαιρεσία της δεν θα περάσει και ότι, με συμπαραστάτες την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Διεθνή Κοινότητα, θα υπερασπισθούμε, στο ακέραιο, τα Κυριαρχικά μας Δικαιώματα ως προς τα Σύνορα, την Υφαλοκρηπίδα και την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Ελλάδας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης».
«Οι διεθνείς συμμαχίες που έχει συμπήξει η Χώρα μας στην περιοχή μας, και οι οποίες ήδη αποδίδουν καρπούς, βεβαιώνουν του λόγου το ασφαλές» συνέχισε ο κ. Παυλόπουλος, από το ακριτικό Διδυμότειχο στην αντιφώνησή του κατά την ανακήρυξή του ως επίτιμου δημότη Διδυμοτείχου, στο πλαίσιο των επετειακών εκδηλώσεων για τα 100 χρόνια από την απελευθέρωση της πόλης.
«Θα ήθελα, από εδώ, την Ελληνική Θράκη, και από αυτόν τον Τόπο δημιουργίας και ενότητας, όπως και ειρηνικής -θα έλεγα υποδειγματικής- συνύπαρξης Ελλήνων Χριστιανών και Ελλήνων Μουσουλμάνων υπό όρους ισότητας και ισονομίας, όπως άλλωστε επιβάλλεται σε κάθε Δυτική Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, να υπογραμμίσω ότι για να συνεχίσουμε εμείς, οι Έλληνες, μια παράδοση επιτευγμάτων εφάμιλλων ή ακόμη πιο σπουδαίων από εκείνα των Προγόνων σας και Προγόνων μας, οφείλουμε ν’ αντιμετωπίζουμε με αποφασιστικότητα τις προκλήσεις και τους κινδύνους, ιδίως δε να υπερασπιζόμαστε τα Εθνικά μας Θέματα και τα Εθνικά μας Δίκαια υπό όρους αρραγούς ενότητας. Κατ’ εξοχήν δε αυτά που αφορούν τις σχέσεις μας με την Τουρκία», υπογράμμισε ο κ. Παυλόπουλος.
«Έχω διατυπώσει, κατ’ επανάληψη, την παραπάνω θέση και εμμένω σε αυτήν, διότι η Ελλάδα έχει αποδείξει ότι είναι τόσο συνεπής ως προς την τήρηση των Ευρωπαϊκών της υποχρεώσεων, ώστε ακόμη και τα Εθνικά της Θέματα, κατ’ εξοχήν δε εκείνα που αφορούν τις σχέσεις της με την Τουρκία, τα υπερασπίζεται αποκλειστικώς και μόνο στην βάση του Ευρωπαϊκού Δικαίου, συνακόλουθα δε στην βάση του Διεθνούς Δικαίου. Και για να γίνω σαφέστερος: Η Ελλάδα ευνοεί και την Ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας, βεβαίως υπό τον απαράβατο όρο του εκ μέρους της πλήρους σεβασμού του Διεθνούς και του Ευρωπαϊκού Δικαίου» τόνισε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και προσέθεσε:
«Δυστυχώς, η ίδια η Τουρκία υπονομεύει επικίνδυνα κάθε πτυχή της Ευρωπαϊκής της προοπτικής, παραβιάζοντας, ευθέως και απροκαλύπτως, το Διεθνές και το Ευρωπαϊκό Δίκαιο. Απτά δείγματα γραφής αυτής της συμπεριφοράς της είναι: Πρώτον, η συνεχιζόμενη αυθαίρετη επέμβασή της στην Συρία. Δεύτερον, η στάση της έναντι των Προσφύγων και των Μεταναστών, η οποία, εκτός από το Διεθνές Δίκαιο και τις αρχές του Ανθρωπισμού και των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, παραβιάζει και την σχετική Συμφωνία της με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Και, τρίτον, και κατ’ εξοχήν, η στάση της ως προς τον σεβασμό των κατά το Διεθνές και το Ευρωπαϊκό Δίκαιο Δικαιωμάτων της Ελλάδας, ιδίως σε ό,τι αφορά τα Σύνορά μας, την Επικράτειά μας και την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη μας, που είναι, αυτοθρόως, και Σύνορα, Επικράτεια και Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Ευρωπαϊκής Ένωσης».
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αναφέρθηκε στο «λεγόμενο», όπως το χαρακτήρισε, «Μνημόνιο Κατανόησης» μεταξύ Τουρκίας και Τρίπολης, υπογραμμίζοντας ότι πρόκειται για «άκρως χαρακτηριστικό παράδειγμα της τουρκικής αυθαιρεσίας και κατά διεθνή μάλιστα ομολογία, είναι διάτρητο και θεσμικώς ανυπόστατο».
«Στο σημείο δε αυτό έχω χρέος να υπενθυμίσω και τα εξής:», συνέχισε ο κ. Παυλόπουλος.
«Πρώτον, προς την Ευρωπαϊκή μας Οικογένεια, την Ευρωπαϊκή Ένωση, ότι πρέπει να γνωρίζει, όπως ήδη εξέθεσα, πως ο αγώνας της Ελλάδας αφορά και δικά της ζωτικά θέματα, ιδίως ως προς το Έδαφος, τα Σύνορα και την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της.
Και, δεύτερον, προς τις ΗΠΑ, ότι έχουν χρέος ν’ αναγνωρίσουν και να συνυπολογίσουν εμπράκτως, απέναντι σε μια Τουρκία που “ταξιδεύει με σημαίες ευκαιρίας”, πως η Ελλάδα ήταν είναι και θα παραμείνει σταθερός και συνεπής Σύμμαχος, και σε διμερές επίπεδο και σ’ επίπεδο ΝΑΤΟ. Άρα, έχουν χρέος να πράξουν αναλόγως όταν η Τουρκία παραβιάζει καταφώρως το Διεθνές Δίκαιο, με πρόσφατο πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα το Δίκαιο της Θάλασσας».
Στην ομιλία του ο κ. Παυλόπουλος αναφέρθηκε στην ιστορία της περιοχής (ξεκινώντας από την προέλευση του ονόματος της πόλης) τους αρχαίους, τους ρωμαϊκούς και τους βυζαντινούς χρόνους φθάνοντας ως την σύγχρονη ιστορία του Διδυμοτείχου.
«Στο Διδυμότειχο, κάθε γωνιά του έχει να διηγηθεί και μια πτυχή της μακράς Ιστορίας του», ανέφερε χαρακτηριστικά.
«Κατά την διάρκεια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, αποτελούσε μία από τις σημαντικότερες πόλεις της και πολλές φορές είχε καταστεί διοικητική και στρατιωτική βάση της Αυτοκρατορίας. Κατά την Ελληνική Επανάσταση του 1821, το Διδυμότειχο, που ήταν τότε η μεγαλύτερη πόλη της Δυτικής Θράκης, από κοντά όμως και η ευρύτερη περιοχή του, ξεσηκώθηκαν. Δυστυχώς, η Επανάσταση κατεστάλη, μετά την ήττα των εξεγερμένων Ελλήνων στην «Μάχη του Σαλτίκιοϊ».. Ακολούθησε η «Δίωση του Διδυμοτείχου», όταν ο τουρκικός όχλος, υποστηριζόμενος από τις οθωμανικές αρχές, πραγματοποίησε σφαγές και απαγχονισμούς Ελλήνων», είπε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ενώ αναφέρθηκε στη Συνθήκη της Λωζάννης και στην εξόντωση της Εβραϊκής Κοινότητας της περιοχής κατά τη διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής.
«Το Διδυμότειχο απελευθερώθηκε και ενώθηκε επίσημα με την Ελλάδα δια της Συνθήκης των Σεβρών, τον Ιούλιο του 1920.
Μετά την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάννης, το 1923, οι εθνότητες που εγκαταστάθηκαν στην περιοχή της Θράκης, παρά το διαφορετικό τους θρήσκευμα, διατήρησαν την Ελληνική εθνική ταυτότητα. Για αυτόν τον λόγο, η ως άνω Συνθήκη κάνει, ρητώς και κατηγορηματικώς, λόγο περί μουσουλμανικής μειονότητας Ελληνικής εθνότητας» τόνισε ο κ. Παυλόπουλος και συνέχισε.
«Μετά την Μικρασιατική Καταστροφή και την ανταλλαγή πληθυσμών, εγκαταστάθηκαν στο Διδυμότειχο πολλοί Έλληνες πρόσφυγες από την Μικρά Ασία, την Ανατολική Θράκη και την Ανατολική Ρωμυλία (Βόρεια Θράκη).
Επιβάλλεται, επίσης, ν’ αναφερθεί ότι στην Πόλη σας υπήρχε μια από τις αρχαιότερες Εβραϊκές Κοινότητες της Ελλάδος. Στις 4 Μαΐου 1943, 731 Εβραίοι του Διδυμοτείχου μεταφέρθηκαν στην Πολωνία όπου, δυστυχώς, εξοντώθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης από τους ναζί, αποτελώντας έτσι τραγικό μέρος του Ολοκαυτώματος. Τέλος, στην πόλη του Διδυμοτείχου η Αρμενική Κοινότητα εμφανίσθηκε περί τον 18ο αιώνα και είναι παρούσα και στην σύγχρονη εποχή, ενταγμένη αρμονικά στην κοινωνία της Πόλης».
«Εσείς, οι σημερινοί κάτοικοι του Διδυμοτείχου, έχετε κάθε δικαίωμα να σεμνύνεσθε ότι σε τούτα τα Χώματα γεννήθηκαν, μεταξύ άλλων σπουδαίων ανδρών και γυναικών, ο Ιωάννης Γ′ Δούκας Βατάτζης, Βυζαντινός Αυτοκράτορας (1221-1254), ο Ιωάννης Ε′ Παλαιολόγος, Βυζαντινός Αυτοκράτορας (1341-1376), ο Διονύσιος ο Μοναχός, Νεομάρτυρας της Ορθόδοξης Εκκλησίας -που μαρτύρησε το 1518- ο Ιάκωβος ο Διάκονος, Νεομάρτυρας της Ορθόδοξης Εκκλησίας -που μαρτύρησε στα τέλη του 16ου αιώνα- ο Παρθένιος εκ Διδυμοτείχου, Νεομάρτυρας της Ορθόδοξης Εκκλησίας -που μαρτύρησε το 1805- και, τέλος, ο Ευγένιος Ευγενίδης (1882-1954), εφοπλιστής και Εθνικός Ευεργέτης», είπε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και κατέληξε.
«Αναχωρώντας από τον Ιστορικό Δήμο Διδυμοτείχου συγκρατώ, μαζί με τις νοερές αποσκευές μου, τις άριστες εντυπώσεις της λαμπρής φιλοξενίας που μου επιφυλάξατε. Κυρίως δε την πεποίθηση ότι εσείς, οι κάτοικοι αυτού του ιστορικού και όμορφου Τόπου, έχετε βαθιά χαραγμένο στην ψυχή και στον νου σας το αίσθημα της ευθύνης για την πορεία του. Αυτά τα διδάγματα, να είσθε βέβαιοι, θα οδηγούν τα έργα μου κατά την άσκηση των καθηκόντων μου».
