Ένα χρόνος συμπληρώθηκε από τον θάνατο του Θέμου Αναστασιάδη.
Το μνημόσυνο ενός έτους έγινε παρουσία της οικογένειάς του, της συζύγου του Παρασκευής, των τριών παιδιών του, στενών συγγενών, φίλων και συνεργατών.
Η τελευταία του κατοικία βρίσκεται στο παραθαλάσσιο χωριό Γερολιμένας της Ανατολικής Μάνης, εκεί που του άρεσε να περνάει χρόνο για να ηρεμεί και να ξεκουράζεται μαζί με τα αγαπημένα του πρόσωπα. Η τελευταία του επιθυμία μάλιστα ήταν να θαφτεί εκεί, με θέα το απέραντο γαλάζιο.
Σε κλίμα μεγάλης συγκίνησης οι φίλοι του θυμήθηκαν τον Θέμο με τα εξής λόγια:
«Σε αυτή τη γη υπάρχει λίγο χώμα για τους νεκρούς μας… Δεν μπορούν να θαφτούν όλοι… Για αυτούς, όμως, που “κοιμούνται” εδώ το νερό περισσεύει”.
Μουσκεμένη ματιά, φωνή χαρισάμενη, μαζί με ποτήρια ψηλά στην μνήμη σου…
Δυο σοκολάτες αμυγδάλου κέρασμα από χέρια παιδικά, λευκά τριαντάφυλλα, μαύρισε η ζωή μας.
Ήμασταν όλοι εκεί, οικογένεια, συνεργάτες, φίλοι καρδιακοί, άλλοι με τη φυσική μας παρουσία, άλλοι νοητά, όλοι όσοι σε καταλάβαμε… 18 Ιανουαρίου, ημέρα πένθους, μέρα αθανασίας …
Πάντα θα σε θυμόμαστε και πάντα μια σοκολάτα θα γλυκαίνει τις πίκρες της ζωής μας…
Σου λέμε “καλή αντάμωση”, διότι είμαστε σίγουροι ότι ξαναβρεθούμε… Μέχρι τότε το μόνο που ευχόμαστε για σένα και για ‘μας είναι “καλές θάλασσες”!».
