Σε κλίμα οδύνης τελέστηκε στη Μητρόπολη Αθηνών η κηδεία του Διονύση Σαββόπουλου, που έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 81 ετών, αφήνοντας πίσω του τεράστια παρακαταθήκη, αλλά κι ένα δυσαναπλήρωτο κενό.
Επικήδειους εκφώνησαν μεταξύ άλλων ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, η τέως πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου, η Δήμητρα Γαλάνη, ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, ο Γιώργος Σκαμπαρδώνης, ο γιος του, ο εγγονός του, ο Σταμάτης Φασουλής, η γιατρός Α. Κοτανίδου και ο Α. Κυριτσόπουλος.
Στον επικήδειό του ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης μίλησε με συγκίνηση για τον Δ. Σαββόπουλο, χαρακτηρίζοντάς τον «Χρονογράφο του νεοελληνικού ταξιδιού επί μισό αιώνα».
Ο κ. Μητσοτάκης είπε ότι «η κληρονομιά του Σαββόπουλου δεν αποτελεί μόνο τεράστιο κεφάλαιο της καλλιτεχνικής μας ιστορίας αλλά και κομμάτι της συλλογικής μας μνήμης. Προσέθεσε ότι ο Διονύσης Σαββόπουλος συμβάδισε με τη ζωή της χώρας στις χαρές ενώ προειδοποιούσε στις “ανηφόρες” έχοντας πάντα τη δική του άποψη για τα πράγματα “ανοιχτή αλλά ποτέ αιχμάλωτη δογμάτων”. Έφερε το ροκ κοντά στο λαϊκό και το δημώδες έτσι και στο κοινωνικό πεδίο, από τις οραματικές ιδέες της Αριστεράς συναντήθηκε με τον ρεαλισμό της φιλελεύθερης σκέψης» είπε και ανέφερε στίχους από τον «Άγγελο Εξάγγελο» που -όπως συμπλήρωσε- τους ξεχώρισε επειδή αποτελούν ευθύ και δημόσιο λόγο που γεφυρώνουν τον κόσμο της Τέχνης με τον πραγματισμό της πολιτικής.
«Μια απόδειξη όπου η καλλιτεχνική ευαισθησία γίνεται πολύ πιο περιγραφική και πολύ πιο ισχυρή από κάθε πολιτικό επιχείρημα» προσέθεσε ο κ. Μητσοτάκης χαρακτηρίζοντας τον εκλιπόντα «αιρετικό στα σχόλια του» που δεν αρνήθηκε «ποτέ την πρόκληση της αμφισβήτησης», και «πατριώτη που αγαπούσε τον τόπο του ειλικρινά μιλώντας με τη βραχνή φωνή πότε του αφηγητή και πότε του επικριτή κάθε λάθους, του κράτους ή του πολίτη, ώστε η στάση του να μετατρέπεται σε έναν αόρατο συντελεστή στην εξίσωση της Δημοκρατίας».
«Δεν ήταν μόνο η δημόσια συμπεριφορά του Διονύση» -είπε ο πρωθυπουργός- «που ένωνε στο πρόσωπο του την Τέχνη με την πολιτική», επισημαίνοντας ότι δεν δέχθηκε ποτέ δημόσιες θέσεις και αξιώματα, αλλά ήταν «και το μήνυμα της ενότητας και της κοινότητας των Ελλήνων που διέτρεχε το έργο και τη δράση του».
«Βαπτίστηκες στην ποιητικότητα και την πνευματικότητά της Θεσσαλονίκης»
Από την πλευρά της η Κατερίνα Σακελλαροπούλου αναφέρθηκε στην κοινή τους καταγωγή από την πόλη της Θεσσαλονίκης λέγοντας: «Βαπτίστηκες στην ποιητικότητα και την πνευματικότητά της. Στις πολυπολιτισμικές της παραστάσεις, τα βιώματα και τα τραύματά της, σε αυτή την πόλη της βαριάς και γλυκιάς συνάμα έμπνευσης. Της δικής μας πόλης, της γενέθλιας γης και της αναφοράς μας της κοινής. Ίσως αυτή η μνήμη, οι αφηγήσεις των πρώτων και των νεανικών χρόνων, που προλάβαμε να μοιραστούμε, να σε έκαναν να με αποκαλείς “η καινούργια παιδική μου φίλη».
Όπως είπε η κ. Σακελλαροπούλου «Το φορτηγό πέρασε από την εθνική και σε πήγε μακριά, στα πέρα μέρη, και έτσι ξεκίνησε το δικό σου και μαζί το δικό μας ταξίδι. Τραγούδησες για μας, για τον λαό, το έθνος και την ιστορία, την παράδοση και το μοντέρνο, την ταυτότητά μας, τη σύνθεση ανατολής και δύσης. Αλλά και για τη μικρή μας τη ζωή, για τον καθένα μας προσωπικά. Τόσες μουσικές, τόσοι στίχοι, πάντα τα σκεφτόσουν ενιαία, έλεγες, σαν σύνολο και μετά άνθιζε ο καρπός της δημιουργίας, της ιδιοφυίας. Με τα τραγούδια σου ερωτευθήκαμε, πονέσαμε, χαρήκαμε, λυτρωθήκαμε. Συνδεθήκαμε με τον εαυτό μας και με τους άλλους. Άγγιξες τις ψυχές μας με τρόπο ανεξίτηλο, η φωνή σου θα αντηχεί για πάντα μέσα μας και η μνήμη σου θα ζει σε κάθε νότα και σε κάθε λέξη που μας άφησες. Το έργο σου δεν είναι μόνο μια μουσικά αποτυπωμένη, πολιτική και πολιτισμική ιστορία του τόπου μας. Είναι μια σπουδή ποιητική, μια γλώσσα σαββοπουλική, τολμηρή και τρυφερή, ανατρεπτική και θεραπευτική, που μιλά της καθεμιάς γενιάς, καινούργιας και παλιάς».
Προσέθεσε ακόμα ότι «έγινες, ήσουν και παρέμεινες μέχρι το τέλος αληθινός, όπως υποσχέθηκες όταν άφηνες πίσω σου τη Θεσσαλονίκη. Δεν λύγισε ποτέ ο λόγος σου, ούτε επί χούντας, στη φυλακή, απέναντι στα σκοτάδια και τη λογοκρισία. Δεν σύρθηκες από το κοινό σου, ήσουν πάντα μπροστά, ακόμη και απέναντί του. Πέρασες από τον θρίαμβο στην αποδοκιμασία, όταν ενόχλησες με την κριτική σου ματιά. Στάθηκες όμως όρθιος με αξιοπρέπεια, με το κεφάλι ψηλά, και επέστρεψες, μας ξανακέρδισες. Με την Άσπα πάντα δίπλα σου να λάμπει και να σε στηρίζει».
«Και ήρθαν τα χρόνια τα τελευταία, με τη δοκιμασία της υγείας, αλλά και τον δικό σου τρόπο του αποχαιρετισμού, τις γεμάτες κόσμο και ρυθμό συναυλίες, το βιβλίο του απολογισμού και της συμφιλίωσης. Με τις φιλόξενες βραδιές, τους φίλους και τις αναμνήσεις. Με την πληρότητα της ζωής, την παρουσία σου να μας γεμίζει και να μας φωτίζει. Και την πίστη σου ότι “όλα είναι εδώ, τίποτα δεν χάνεται. Κι αυτοί που έφυγαν, εδώ είναι. Καταγόμαστε από τόπους φωτός”.
Θα στην προσέχουμε την Άσπα, να είσαι ήσυχος. Καλό ταξίδι, Διονύση αγαπημένε» κατέληξε στον επικήδειό της η τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Όταν βγήκε η σορός από την εκκλησιά η μπάντα του ΠΝ παιάνισε τη «Συννεφούλα» και το «Μη μιλάς άλλο για αγάπη» με τον κόσμο να χειροκροτά και να τραγουδά τα λόγια των αγαπημένων του τραγουδιών. Υπό τους αγαπημένους αυτούς ήχους και σε κλίμα βαθιά συγκίνησης ξεκίνησε η αυτοκινητοπομπή για το Α’ Νεκροταφείο όπου θα γίνει η ταφή του μοναδικού Διονύση Σαββόπουλου.
Ο επικήδειος Φασουλή για τον Σαββόπουλο: «Καλή αντάμωση στο περιβόλι του ουρανού σου»
Αρκετά συγκινημένος ήταν ο Σταμάτης Φασουλής, στην ανάγνωση του επικηδείου του Διονύση Σαββόπουλου, κατά την εξόδιο ακολουθία στην Ιερά Μητρόπολη Αθηνών.
Ο Σταμάτης Φασουλής δεν μπορούσε να κρύψει την συγκίνησή του, με τον γνωστό ηθοποιό και σκηνοθέτη να εκφωνεί τον επικήδειο λέγοντας:
«Διονύση μου, τι πράγματα είναι αυτά αγόρι μου. Έτσι είπαμε; Ξαφνικά ένα unplug… Ήρθα για να λυθεί μια παρεξήγηση των τελευταίων ημερών. Ακούω παντού, ακούμε όλοι δηλαδή, ότι το τραγούδι, φεύγοντας ο Διονύσης, έγινε πιο φτωχό. Λάθος. Ο Διονύσης αφήνει, αφήνεις ένα ελληνικό τραγούδι πάμπλουτο. Δεν ξέρω αν χωρίς εσένα θα ήταν πιο πλούσιο. Το αγάπησες πολύ, πάρα πολύ το ελληνικό τραγούδι
«Έτσι ήσουν Διονύση, ότι αποθέωνες, το αποζητούσες συγχρόνως, και παιδί και δάσκαλος. Καθόμασταν τρεις ώρες να γράψουμε κείμενο για το θέμα της εβδομάδας στην εκπομπή για το ελληνικό τραγούδι. Μιλάγαμε για τις ζωές μας 3 ώρες παρά 10 λεπτά. Το κάναμε αυτό γιατί αυτό που ήθελες ήταν να ακουμπήσεις τη ζωή, να ακουμπήσεις τη ζωή στην τέχνη. Έπαιρνες το τίποτα και το έκανες άπαν» πρόσθεσε.
Κηδεία Σαββόπουλου: Ράγισε καρδιές ο Αλκίνοος Ιωαννίδης – «Ακριβέ μου δάσκαλε, χωρίς εσένα άλλο θα ήταν το τραγούδι»
Ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, εκφώνησε έναν συγκινητικό επικήδειο για τον Διονύση Σαββόπουλο με την κηδεία του να ολοκληρώθηκε το μεσημέρι του Σαββάτου 25.10.2025, με πλήθος κόσμου να βρίσκεται στην Μητρόπολη Αθηνών για να πει το τελευταίο αντίο στον αγαπημένο μουσουργό.
Πλήθος καλλιτεχνών που είχαν συνεργαστεί μαζί του, εκφώνησαν επικήδειο, με τον Αλκίνοο Ιωαννίδη να είναι ένας από εκείνους που μίλησαν με σπαρακτικά λόγια για τον Διονύση Σαββόπουλο, τον παιδικό του ήρωα όπως ανέφερε χαρακτηριστικά, με δάκρυα στα μάτια.
«Η πρώτη μεγάλη συναυλία που παρακολούθησα ήταν δική σου όταν με πήγε ο πατέρας μου στο κεντρικό στάδιο της Λευκωσίας να σε δω την εποχή που η Κύπρος έκειτο μακράν και δεν πάταγε καλλιτέχνης στο νησί. Έτσι ήρθες κι έστησες γιορτή. Σου άρεσαν οι γιορτές, τα μπουλούκια, τα συμπόσια, τα πανηγύρια, οι φιέστες, οι επέτειοι… Προετοιμαζόμουν και τα περίμενες σαν παιδάκι που ανυπομονεί για τα Χριστούγεννα. Σε αποχαιρετούμε σήμερα σαν έναν άνθρωπο σημαντικό για το τραγούδι και τον πολιτισμό, σημαντικό για τη σκέψη, το αίσθημα και την αισθητική μας, δηλαδή για ολόκληρη τη ζωή μας. Χωρίς εσένα άλλο θα ήταν το τραγούδι μας, άλλοι θα ήμασταν κι εμείς».
Με εμφανή τη συγκίνηση στη φωνή, ο καλλιτέχνης αναφέρθηκε στον Διονύση Σαββόπουλο που αποχαιρετά σήμερα η Ελλάδα λέγοντας χαρακτηριστικά: «Σε αποχαιρετώ και εκ μέρους των παιδιών και μαθητών σου, των τραγουδοποιών της χώρας. Υπάρχουμε γιατί προϋπήρξες. Μας πήρες παιδάκια μέσα από το πικάπ του σπιτιού μας και μας άνοιξες την πόρτα σε ένα περιβόλι του τρελού, γεμάτο τραγούδια. Τρισυπόστατος, ένωσες τον συνθέτη, τον ποιητή και τον ερμηνευτή, ανεβάζοντας την ένωση αυτή σε θεόρατο ύψος. Μας έμαθες την αλφαβήτα της ιερής μας τέχνης. Παραμέρισες θαρραλέα εμπόδια και οδοφράγματα, δείχνοντας μας δρόμο στο άπειρο. Μας είπες “γράψτε τα τραγούδια σας και τραγουδήστε τα. Μας ανέθρεψες, μας στήριξες, μας ελευθερώσες. Μαζί με τους αγαπημένους σου δασκάλους, τον Μάνο Χατζιδάκι και τον Βασίλη Τσιτσάνη φωταγώγησες τις πλατείες, τα θέατρα, τα σπίτια και τις καρδιές μας».
Και όπως είπε, «ανέδειξες το πολύτιμο, ανέβασες το επίπεδο της χώρας συνολικά και το επίπεδο του καθενός και της καθεμιάς προσωπικά».
Μεταξύ άλλων, ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, σε μία πολύ συγκινητική στιγμή ανέφερε πως «Ακριβέ μου δάσκαλε, τον τελευταίο καιρό έγινες τρυφερός, ζήτησες τις συγγνώμες σου και είπες τα “σ’αγαπώ” σου. Να’ ναι καλά ο Γιώτης και η Ελένη, πριν από λίγες ημέρες είχα την ευκαιρία να σου το πω κι εγώ μετά από χρόνια, πως σε αγαπώ, σου το επαναλαμβάνω ολόψυχα και εδώ στο ξόδι σου».
Γαλάνη: «Ξεκουράσου, σε ευχαριστούμε για όλα»
Τον προτελευταίο επικήδειο εκφώνησε η Δήμητρα Γαλάνη.
«Έχουν γράψει και έχουν πει για σένα πανέμορφα πράγματα. Κατάφερες να μας ενώσεις όλους ο κόσμος τα έχει πει όλα, τα έχει νιώσει όλα και πώς αλλιώς να ήταν, αφού μας έχεις χαρίσει τόσα δώρα. Ευχαριστώ. Σε ένα από όσα γράφτηκαν, διάβασα: «Ο Σαββόπουλος είναι ο ρυθμός μέσα μας». Από εκεί πιάστηκα, από τον ρυθμό της καρδιάς μου, για να σε αποχαιρετήσω.
Το έργο σου είναι και θα είναι πάντα ολοζώντανο! Εσύ όμως θα λείπεις, θα μου λείπεις, γιατί είσαι βαθιά ριζωμένος μέσα μου. Ήμουν εκεί, στα γλέντια μας με τις κιθάρες. Κρεμόμουν από το στόμα σου όταν μιλούσες. Στεκόμουν στην ουρά για να πάρω τον καινούργιο σου δίσκο. Κάθε φορά που σε έβλεπα στις παραστάσεις, είχα έναν κόμπο στον λαιμό.
Ξεκουράσου τώρα, Διονύση. Ήξερες πάντα ακριβώς τι να παίξεις, για τα παιδιά που θα έρθουν, για όλους μας. Ήξερες ποια είναι η ταυτότητα αυτού του τόπου.
Ήμουν και θα είμαι πάντα κοντά σου. Στο καλό, Διονύση και σε ευχαριστούμε για όλα».