Την ανάγκη να ακούμε τις οδηγίες που απευθύνουν οι ηγέτες του πολεμικού μετώπου, να συμπεριφερόμαστε σαν φορείς του ιού και να συνειδητοποιήσουμε πως θα είναι βαριές οι τύψεις αν αφήσουμε την ανεμελιά να γίνει αιτία θανάτου επισημαίνει ο Σταύρος Καλαφάτης, Γενικός Γραμματέας της Κ.Ο. της Ν.Δ., Βουλευτής Α’ Θεσσαλονίκης σε άρθρο που ανάρτησε σήμερα στην προσωπική του σελίδα στο Facebook.
Αναφέρει συγκεκριμένα:
Σε καιρούς πολέμου, οι Έλληνες ήμασταν πάντα ενωμένοι απέναντι στον κοινό εχθρό. Το ίδιο είμαστε και σήμερα που αντιμετωπίζουμε –όπως ολόκληρος ο Κόσμος- την εισβολή ενός αόρατου εχθρού. Βάζουμε πάνω και πέρα από κομματικές ταυτότητες το συλλογικό καλό και ανταποκρινόμαστε στις οδηγίες που απευθύνουν οι ηγέτες του πολεμικού μετώπου, οι επιστήμονες και οι ειδικοί, οι γιατροί και οι νοσηλευτές. Μεταφέρουμε παντού τη δική τους φωνή και τηρούμε τα μέτρα που υπαγορεύουν. Λιποτάκτες της ευθύνης δεν μπορεί να υπάρχουν ανάμεσά μας. Κι ούτε μαυραγορίτες, κερδοσκόποι.
Ο κορονοϊός είναι ήδη παντού, χτυπά όποιον βρίσκει μπροστά του κι, αν δεν τον γονατίσει, τον κάνει φορέα και μεταδότη. Πολλαπλασιάζει έτσι τις δυνάμεις του και γίνεται ολοένα και πιο απειλητικός για τον καθένα μας. Η επιστράτευση που έκανε την προηγούμενη εβδομάδα θα εξελιχθεί σε επίθεση την επομένη. Γι’ αυτό, οι επόμενες μέρες θα είναι δύσκολες, αλλά και κρίσιμες. Ο κίνδυνος ραγδαίας αύξησης των κρουσμάτων είναι σοβαρός και επιβάλλεται επαγρύπνηση από όλους. Έτσι ώστε να κρατηθεί χαμηλά ο αριθμός τους και να απλωθεί στο χρόνο. Να μην υπάρξει ανάγκη μαζικής νοσηλείας και να μην δεχτεί αβάσταχτο βάρος το σύστημα υγείας.
Τώρα πια, όλοι γνωρίζουμε ότι στη γειτονική Ιταλία, το σύστημα υγείας –ένα από τα καλύτερα στην Ευρώπη- κατέρρευσε εξαιτίας της μαζικής νόσησης. Οι γιατροί του δεν έχουν τη δυνατότητα επαρκούς περίθαλψης στο πλήθος των βαριά κτυπημένων και αναγκάζονται να επιλέγουν ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει. Οι βαριά άρρωστοι φεύγουν εκλιπαρώντας για μια συσκευή τηλεφώνου προκειμένου να πουν ένα γεια στους δικούς τους. Άνθρωποι που θα μπορούσε να είχαν σωθεί χάνονται. Και τα φέρετρα φεύγουν με στρατιωτικά καμιόνια.
Ξέρουμε, επομένως, ποιες δραματικές καταστάσεις επιφυλάσσει η ραγδαία μετάδοση του ιού και η ταυτόχρονη μαζική νόσηση. Ξέρουμε τι χρειάζεται για να μην θρηνήσουμε ανθρώπους -δικούς μας ανθρώπους- που θα μπορούσε να είχαν σωθεί. Οφείλουμε, γι΄ αυτό, να συμπεριφερόμαστε σαν να κουβαλάμε τον ιό. Να μην τον μεταδώσουν τα παιδιά στους γονιούς και τους παππούδες. Να μην τον μεταδώσουμε οι γονιοί στα παιδιά μας. Να μην τον μεταφέρουμε στο σπίτι, στη δουλειά, στην παρέα. Να μην τον πάμε στα νησιά και τα χωριά μας. Και βέβαια να αναλαμβάνουμε πρωτοβουλίες προκειμένου να πείσουμε κι εκείνους που δεν κατάλαβαν ακόμη τη σοβαρότητα του κινδύνου. Κανένας μην κάνει λάθος. Θα είναι βαριές οι τύψεις εάν αφήσουμε την ανεμελιά να γίνει αιτία θανάτου του παιδιού, του γονιού, του παππού, οποιουδήποτε ανθρώπου γύρω μας. Κι αυτό να το σκεφτούμε τώρα. Αύριο μπορεί να είναι αργά.
Στις δύσκολες αυτές ώρες ο Πρωθυπουργός, η Κυβέρνηση, οι αρμόδιες Αρχές κάνουν ό,τι χρειάζεται. Οι ηγεσίες των κομμάτων κινούνται στην ίδια κατεύθυνση. Και οι ηγέτες του πολεμικού μετώπου, οι μαχητές με τις πράσινες και λευκές μπλούζες, οι γιατροί, το νοσηλευτικό και παραϊατρικό προσωπικό, τα πληρώματα του ΕΚΑΒ, οι φαρμακοποιοί αποδεικνύονται ήρωες. Όπως και οι αστυνομικοί, οι στρατιωτικοί, οι φύλακες στα σύνορά μας. Όπως πάντα γινόταν σε όλους τους πολέμους των Ελλήνων. Τους ευχαριστούμε και τους ευγνωμονούμε.
