Ο βουλευτής Ανατολικής Αττικής και τομεάρχης Εσωτερικών του ΣΥΡΙΖΑ, Χρήστος Σπίρτζης προέβη σε δήλωση, με αφορμή το e-mail και τις φωτογραφίες που έλαβε από μία από τους δεκάδες εγκλωβισμένους συμπατριώτες μας στο αεροδρόμιο του Λονδίνου Ελληνίδα.
Αναλυτικά:
Ντροπή! Αναζητείται κυβερνητικό στέλεχος με ίχνος ευαισθησίας. Αναζητείται ένας Υπουργός με στοιχειώδη υπευθυνότητα…
Αναζητείται το αποτελεσματικό επιτελικό κράτος του κ. Μητσοτάκη, όχι στην επικοινωνία αλλά στα προβλήματα των Ελλήνων.
4 ημέρες εγκλωβισμένοι στο αεροδρόμιο του Λονδίνου, πάνω από 70 συμπολίτες μας.
Κύριοι της κυβέρνησης αν τα παιδιά σας, οι γονείς σας ή οι οικείοι σας ζούσαν αυτό το δράμα, μέσα στην κρίση του κορωνοϊού πως θα ενεργούσατε;
Έλαβα ένα e-mail από μία νέα Ελληνίδα από τους δεκάδες εγκλωβισμένους στο αεροδρόμιο του Λονδίνου. Με ενημέρωσε ότι από την Τρίτη 24 Μαρτίου, 200 περίπου συμπατριώτες μας βρίσκονταν στο αεροδρόμιο, για να επιστρέψουν.
Νέοι, γέροι και παιδιά.
Από αυτούς πάνω από 70 δεν έχουν την δυνατότητα να φύγουν από το αεροδρόμιο. Έχουν ξενοικιάζει το σπίτι τους, έχουν παραιτηθεί από τη δουλειά τους ή έχουν απολυθεί.
Ακολουθεί το μήνυμα που μου έστειλε:
«Βρισκόμαστε στο αεροδρόμιο του Στάνστεντ από τις 24/3 στη 1 το μεσημέρι όταν οι πτήσεις της Ryanair για Αθήνα και Θεσσαλονίκη ακυρώθηκαν. Εδώ και μέρες δεν έχουμε καμία επίσημη ενημέρωση για το πότε και αν θα πραγματοποιηθούν οι πτήσεις μας. Οι πτήσεις ακυρώθηκαν με απόφαση της κυβέρνησης και ήταν οι τελευταίες πτήσεις που θα πετούσαν μετά την απαγόρευση των πτήσεων. Επικοινώνησα στις 24-3-2020 με το υπουργείο Εξωτερικών και το “Ελευθέριος Βενιζέλος” και με προέτρεψαν να επιλέξω τη συγκεκριμένη πτήση μιας και δεν υπήρχε ακόμα το πλάνο των πτήσεων επαναπατρισμού. Εξακολουθούμε να μην έχουμε καμία επίσημη ενημέρωση για το πότε και αν θα πραγματοποιηθούν οι πτήσεις μας. Έχουμε εξαντληθεί, εν μέσω πανδημίας, είμαστε απόλυτα εκτεθειμένοι σε έναν άμεσο κίνδυνο.
Υπάρχουν περίπου 70 άτομα που αυτές τις μέρες ζουν χωρίς τα απαραίτητα συμπεριλαμβανομένων παιδιών και ηλικιωμένων. Η πρεσβεία ήταν απόλυτα απούσα σε όλο αυτό και όσο κι αν προσπαθήσαμε δεν καταφέραμε να βρούμε κανένα σημείο επαφής. Οι άνθρωποι που είμαστε εδώ είναι άνθρωποι που παράτησαν τα σπίτια τους, έχασαν τις δουλειές τους και βρισκόμαστε εγκλωβισμένοι μέσα σε αυτό. Κανείς δεν αναλαμβάνει την ευθύνη του επαναπατρισμου μας ενώ μας εξέθεσαν οι ίδιοι σε άμεσο κίνδυνο. Έχουν αρχίσει να εξαντλούνται όσα αποθέματα είχαμε σε μάσκες και γάντια και ακόμη δεν μας έχει ανακοινωθεί κάτι επίσημο για το πότε θα πραγματοποιηθούν οι πτήσεις μας. Μένουμε κάτω από ακατάλληλες συνθήκες σε ένα αεροδρόμιο, εν μέσω lockdown. Τα περισσότερα ξενοδοχεία είναι κλειστά και στα πλαίσια της αβεβαιότητας που μας έχουν δημιουργήσει κάνεις δεν έχει τη διάθεση να ψάξει κάποια άλλη λύση, καθώς όλοι νιώθουμε ότι θα μας αφήσουν στο έλεος μας.
Απαιτούμε να βρεθεί ένας τρόπος να επαναπατριστούμε. Είναι άμεση ανάγκη για όλους μας. Δε γίνεται εν μέσω πανδημίας να βρισκόμαστε εγκλωβισμένοι υπό τέτοιες συνθήκες και να εκθέτουν τη ζωή μας σε κίνδυνο. Μας ζητάνε συνεχώς χρόνο για να προγραμματισουν τις πτήσεις, δεν έχουμε άλλο χρόνο. Νιώθουμε ότι απλά μας κοροϊδεύουν. Δεν εμφανίστηκαν ξαφνικά 200 άτομα σε ένα αεροδρόμιο ούτε αφήσαμε τα πράγματα για τελευταία στιγμή όπως θέλουν να αφήνουν να εννοείται. Τις τελευταίες 2 βδομάδες έχουν ακυρωθεί δεκάδες πτήσεις και προσπαθούσαμε συνεχώς να εξασφαλίσουμε εισιτήρια σε μια άλλη πτήση. Προσωπικά, έχω ξοδέψει περισσότερα από 900 ευρώ σε εισιτήρια. Υπάρχουν άνθρωποι από όλα τα μέρη της Αγγλίας που επέλεξαν τη συγκεκριμένη πτήση καθώς όλοι τους διαβεβαίωναν ότι η πτήσεις αυτές θα πραγματοποιηθούν κανονικά. Χρειαζόμαστε μια άμεση λύση. Η αδιαφορία που ζούμε είναι εγκληματική και μας έχει εκθέσει σε άμεσο κίνδυνο.
Με εκτίμηση»
Η εθνική κατάντια της εγκατάλειψης και της έκθεσης σε κίνδυνο Ελλήνων, που θέλουν να επαναπατρισθούν δεν συνάδει με όσα ακούμε όλες αυτές τις ημέρες.
Θυμηθείτε τις δακρύβρεχτες ανακοινώσεις για την επιστροφή των νέων επιστημόνων, που οι ίδιοι οδήγησαν στην ξενιτιά… και θα έχετε την συνολική εικόνα.
Πόση ακόμη ανευθυνότητα;
Πόση ακόμη αναισθησία;
