Ραγίζει καρδιές η ιστορία του ασθενή με κορονοϊό στη Βρετανία, ο οποίος λίγες ώρες πριν πεθάνει παντρεύτηκε την αγαπημένη του.
Τη συγκινητική είδηση έφερε στο φως της δημοσιότητας το BBC, που περιγράφει τι συνέβη στο νοσοκομείο Bradford Royal και συγκεκριμένα στη μονάδα αντιμετώπισης του κορονοϊού, στηριζόμενο στη μαρτυρία της νοσοκόμας Sophie Bryant-Miles.
Η νεοπροσληφθείσα Sophie έφτασε για βραδινή βάρδια στο νοσοκομείο και έμαθε ότι ένας νέος άνδρας με μια σειρά από προβλήματα υγείας, αλλά και πιθανό κρούσμα κορονοϊού, δεν είχε πολλές πιθανότητες να επιβιώσει.
Την ίδια ώρα στο νοσοκομείο βρισκόταν και η αρραβωνιαστικιά του φορώντας τον απαραίτητο προστατευτικό εξοπλισμό. Ήταν αρραβωνιασμένοι τα τελευταία 15 χρόνια αλλά δεν είχαν καταφέρει να βρουν τις κατάλληλες συγκυρίες ή τα χρήματα για να παντρευτούν.
Συγκινημένη από την ιστορία τους η νοσοκόμα ζήτησε από τον εφημέριο του νοσοκομείου Joe Fielder αν μπορεί να τους παντρέψει αμέσως. Εκείνος είπε ότι δεν μπορούσε να κάνει μια νομικά δεσμευτική τελετή, αλλά θα έκανε μία που να μοιάζει σε γάμο.
Το ζευγάρι πήρε την ευλογία του ιερέα, είπαν το «δέχομαι» και το «μέχρι να μας χωρίσει ο θάνατος».Οι βέρες του ζευγαριού φτιάχτηκαν από αλουμινόχαρτο και την τελετή παρακολούθησε μέσω FaceTime η κόρη του ασθενούς.
Όπως αναφέρει η Sophie, επρόκειτο για μια τρυφερή τελετή. Φτιάχτηκαν τυπικά προσκλητήρια με τα ονόματα τους, το προσωπικό έψαλλε ύμνους γάμου και προσευχές.
«Η γυναίκα ήξερε ότι θα πρέπει να φοράμε τον απαραίτητο εξοπλισμό και ότι ο ασθενής θα πρέπει να φοράει μάσκα στο πρόσωπο. Και οι δύο όμως ήταν ενθουσιασμένοι με αυτό που επρόκειτο να συμβεί» εξιστορεί.
«Κάναμε και μια μικρή φωτογράφιση μετά. Το ήθελαν κι οι δύο. Προσπαθήσαμε να το κάνουμε να μοιάζει όσο πιο πολύ γίνεται με γάμο και στο τέλος τους δώσαμε και λίγη τούρτα. Ήταν συνειδητοποιημένη ότι ήταν οι τελευταίες ώρες της ζωής του αγαπημένου της και νομίζω ότι ένιωσαν ότι αυτό ήταν το τελευταίο πράγμα που μπορούσαν να κάνουν μαζί. Τουλάχιστον θα είχαν αυτή την τελευταία ανάμνηση μαζί. Νομίζω όλοι κλαίγαμε από συγκίνηση» καταλήγει.
Ο εφημέριος είπε: «Οι γιατροί είπαν ότι δεν θα έβγαζε τη νύχτα, οπότε έκανα μια λειτουργία και γιορτάσαμε τους όρκους αγάπης με πολλές ομοιότητες με έναν γάμο σε εκκλησία. Ο ασθενής έβαλε τα δυνατά του για να πει τα λόγια και μερικές φορές πάλευε να αναπνεύσει. Η σύντροφός του δεν μπορούσε να συγκρατήσει τα δάκρυά της. Είμαι πολύ ευγνώμων που είχα την ευκαιρία να τους βοηθήσω να γιορτάσουν την αγάπη τους».
