Βαθιά συγκίνηση, θλίψη και ένα αναπάντητο «γιατί»: Κάπως έτσι αποχαιρέτησαν με τους επικήδειους που εκφώνησαν τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα στενοί φίλοι του που σήκωσαν το βάρος να πουν το ύστατο χαίρε στον αγαπημένο καλλιτέχνη που έφυγε τόσο ξαφνικα, σε ηλικία μόλις 63 χρονών, την περασμένη Δευτέρα.
Τα λόγια έβγαιναν με δυσκολία από το στόμα του Διονύση Τσακνή, στενού συνεργάτη και φίλου του εκλιπόντος για πολλά χρόνια, του Νίκου Πορτοκάλογλου, ο οποίος περιόδευε μαζί του το τελευταίο διάστημα, και του γιατρού του, κ. Ράπα.
Ο Δ. Τσακνής έσπασε, όταν είπε: «Θα μου λείψεις, σε αγαπάω Λάρυ», ενώ ο κ.Ράπας περιέγραψε την αντίδρασή του εκλιπόντος όταν διαπιστώθηκαν τα προβλήματα με την καρδιά του και πως η μοναχοκόρη του, η Μαρία Κλάρα έγινε το κίνητρό του για να γίνει «ο πιο πειθαρχημένος ασθενής». Είπε: «Γιατί; Μήπως δεν πρόσεξε, μήπως δεν έπαιρνε τα φάρμακά του,μήπως τον κούρασαν οι συνεργάτες του; Όταν δημιουργήθηκαν τα προβλήματα με την καρδιά του, μου έλεγε ότι δεν φοβάται τίποτα. Η κόρη του ήταν τότε τεσσάρων ετών κι έλεγε “έχω μια κόρη που πρέπει να μεγαλώσω”. Ήταν ο πιο πειθαρχημένος ασθενής. Δυστυχώς αυτή τη φορά έπαθε ανακοπή. Καλό ταξίδι».
Τέλος, μη μπορώντας να συγκρατήσει τους λυγμούς του, ο Ν. Πορτοκάλογλου μίλησε για τη συνεργασία του με τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα: «Χτες το βράδυ αντί να τραγουδάμε στο Ηρώδειο έπρεπε να καθίσω να γράψω αυτό τον αποχαιρετιστήριο λόγο . Μπήκες την πρώτη μέρα θυμάμαι στο στούντιο φουριόζος αλλά μετά έσκασες ένα μεγάλο χαμόγελο και κατάλαβα ότι έχω να κάνω με έναν χρυσό άνθρωπο.
Από τη πρώτη στιγμή που βρεθήκαμε στη σκηνή ήταν σαν να είμαστε μαζί για χρόνια. Ο τίτλος μας είναι 40 χρόνια επιτυχία. Είχες το χάρισμα της επικοινωνίας με τον κόσμο. Ο Λαυρεντης, ο Μελωδός μου, έλεγα. Σαν κεραυνός έπεσε στα κεφάλια μας το τραγικό νέο και θρηνούμε όλοι το δικό μας άνθρωπο. Μοιραστηκαμε τα πάντα σαν αδέρφια. Μου μιλούσε για τις μεγάλες του αγάπες, τη σύντροφο του Ελένη, την κόρη του Κλάρα, τον αδερφό του και τους φίλους του.
Η τελευταία μας συναυλία ήταν την Παρασκευή και μου είπε: Τι άλλο θέλουμε Νικολάκη μου, δεν μας βαρέθηκε τόσα χρόνια ο κόσμος και έρχονται κι ακούν τα τραγουδάκια μας. Έφυγε χαρούμενος. Καλό σου ταξίδι, φίλε μου»
