Άρθρο-παρέμβαση του Αλέκου Φλαμπουράρη, βουλευτή Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, συντονιστή των τομέων Κοινοβουλευτικού Έργου και υπεύθυνου για τον Χρηματοπιστωτικό Τομέα της Κ.Ο.
Η πανδημία που έχει πλήξει τον κόσμο και τη χώρα μας έχει καθοριστικά επηρεάσει την οικονομική, κοινωνική και προσωπική ζωή του καθενός και καθεμιάς μας.
Ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα, που η Ελληνική κοινωνία βρίσκεται στη δίνη του δεύτερου κύματος, του οποίου οι επιπτώσεις είναι πολύ οδυνηρές σε κρούσματα, αρρώστους σε σπίτια και νοσοκομεία, διασωληνομένους κι ανθρώπους που «φεύγουν» και μάλιστα όλων των ηλικιών.
Η αμηχανία, ο φόβος και η ανασφάλεια για το σήμερα και το αύριο κυριαρχούν. Μαζί όμως με την αμφιβολία και σε αρκετούς τη βεβαιότητα, ότι η καταστροφική πορεία δεν ήταν αντικειμενικά μοιραία και μπορούσε σε μεγάλο βαθμό να ελεγχθεί, υπάρχουν ευθύνες.
Η κυβέρνηση, που ενώ έλεγε ότι προέχει η δημόσια υγεία και έπεται η οικονομία, έκανε επιλογές που έδειχναν το αντίθετο.
– Το καθολικό άνοιγμα των συνόρων έγινε χωρίς ενιαία υγειονομικά πρωτόκολλα, με πολύ λίγους δειγματοληπτικούς ελέγχους στους εισερχόμενους, με 100% πληρότητα στα αεροπλάνα, με 85% στα πλοία, με στρίμωγμα των επιβατών στα ΜΜΕ, χωρίς την καθολική χρήση μάσκας κλπ.
– Δεν ενισχύθηκε το ΕΣΥ, γιατί δεν αρκεί μια απλή αύξηση των κλινών σε κάποια νοσοκομεία, ιδιαίτερα της περιφέρειας, αλλά έπρεπε να δημιουργηθούν συνθήκες νοσηλείας, τέτοιες ώστε το ιατρικό νοσηλευτικό και άλλο επιστημονικό προσωπικό, μαζί με την ποιοτική και ποσοτική επάρκεια των αναλώσιμων και φαρμάκων, να παρέχουν όσο το δυνατό αποτελεσματικότερη θεραπεία.
Αποκορύφωμα της ανευθυνότητας (μόνο;;;)είναι η τελευταία εξοργιστική έως κι εγκληματική αποκάλυψη ύπαρξης δύο παράλληλων συστημάτων καταγραφής κρουσμάτων, η δε προσπάθεια κυβερνητικών στελεχών να την αποκρύψουν, τα μπέρδεψε ακόμα περισσότερο, έτσι ώστε η ύπαρξή τους να μην αμφισβητείται από κανέναν πια, προκαλώντας και εισαγγελική παρέμβαση. Η απόκρυψή τους από το επιστημονικό προσωπικό δυσκόλεψε τη σωστή εκτίμηση της κατάστασης, ώστε να υπάρξουν οι κατάλληλες προτάσεις προς την πολιτεία για την αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση της πανδημίας.
Αλλά και η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης αποτυπώνει συνειδητά την αντίθεσή της στη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία, γιατί τι άλλο σημαίνει η αδιαφορία της για τους εργαζόμενους στον τουρισμό, τον πολιτισμό, τους μισθωτούς, τους αγρότες, τους επιστήμονες. Τι άλλο σημαίνει η αδιαφορία της για τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, που τις οδηγεί συνειδητά στο κλείσιμο και κάποιες σε απορρόφηση από μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους; Τι άλλο σηματοδοτεί ο πτωχευτικός νόμος που διαλύει το μισό πληθυσμό και μετατρέπει πολλούς ιδιοκτήτες σε ενοικιαστές;
Εξάλλου η κυβέρνηση έκανε σαφές ότι θα εφαρμόσει πιστά το σχέδιο Πισσαρίδη, κλασικό εργαλείο συγκέντρωσης σε πολύ λίγους των περιουσιών των πολλών.
Ιδιαίτερα όμως πρέπει να επισημάνουμε την καθοριστική σημασία που έχει για τους λαούς και κυρίως για τα αδύναμα κοινωνικά και οικονομικά στρώματα η ανάδειξη της σημασίας που αποκτά για τη ζωή τους ο μοναδικός και αναντικατάστατος ρόλος του κοινωνικού κράτους, στο οποίο προστρέχουμε καθημερινά όλοι κι όλες, αναζητώντας την συνδρομή του, για την υγεία μας, την οικονομική μας στήριξη και την οικογενειακή και κοινωνική μας ισορροπία. Αυτή τη συνδρομή αναζητούν όλοι κι όλες, ανεξάρτητα από την οικονομική, κοινωνική και πνευματική τους θέση.
Ταυτόχρονα δοκιμάζονται, αν δεν καταρρέουν, και «ιδεοληψίες» χρόνων. Ότι τάχα οι «αγορές» ρυθμίζουν τα πάντα, ο ιδιωτικός χώρος μεγαλουργεί και γι’ αυτό η «αντικατάσταση» του κοινωνικού από τον ιδιωτικό χώρο, αποτελεί τη σωτήρια λύση.
Σ’ αυτή την ανατροπή των «προτύπων» στον κόσμο ολόκληρο, που έφερε μπροστά η πανδημία, αντιστέκονται οι απανταχού θιασώτες και διαχειριστές της κοινωνικής ανισότητας, όλοι αυτοί που βρίσκονται στο αντίθετο στρατόπεδο από μας δηλαδή, αυτοί που είναι με τους λίγους και όχι με τους «πολλούς».
Σ’ αυτούς ανήκουν και τους εκπροσωπούν τα δεξιά κόμματα και οι δεξιές κυβερνήσεις στην Ευρώπη και τον κόσμο, στη δε χώρα μας τους διαμεσολαβεί η ΝΔ και η κυβέρνησή της.
Κάτω απ’ αυτές τις επισημάνσεις και παραδοχές εξετάζουμε τις επιλογές της κυβέρνησης, ασκούμε κριτική, κάνουμε προτάσεις γνωρίζοντας όμως καλά ότι «δεν ακούγονται», όχι γιατί δεν καταλαβαίνουν ή είναι ανίκανοι και αποτυχημένοι, ισχύουν κι αυτά, αλλά κυρίως γιατί όλα αυτά είναι έξω, μακριά και σε αντίθεση με τον πυρήνα της ιδεολογικοπολιτικής τους φυσιογνωμίας.
Αυτό που οφείλουν να κάνουν «οι πολλοί» είναι να αντιστέκονται στους «λίγους», γιατί έτσι μπορούν να ανατρέψουν τα πράγματα.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο newsbomb.gr
