«Οι προτεραιότητες μου είναι τρεις: η ενότητα του κόμματος, η αναδιοργάνωσή του σε ένα κόμμα δομών και η επιστροφή του σε τροχιά ανάληψης της διακυβέρνησης», δηλώνει η Έφη Αχτσιόγλου σε συνέντευξή της στο ieidiseis.gr, ξεκαθαρίζοντας ότι «αυτά προϋποθέτουν να έρθουμε ξανά κοντά με τις κοινωνικές δυνάμεις που έφεραν τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση το 2015, με τον προοδευτικό κόσμο της χώρας που μας παρακολουθεί αλλά και να διευρύνουμε τελικά τον προοδευτικό χώρο: με δυο λέξεις να πείσουμε και να εμπνεύσουμε».
Η ίδια τονίζει ότι «για να το κάνουμε αυτό πρέπει να βρεθούμε παντού. Στη Βουλή, στα συνδικάτα, στις επιστημονικές ενώσεις, στα επιμελητήρια, στην αυτοδιοίκηση. Αλλά και σε κάθε κινηματική μορφή που αναδύεται μέσα στην κοινωνική ζωή, στους χώρους εργασίας, στις κινητοποιήσεις της νεολαίας, στο φεμινιστικό κίνημα, τα οικολογικά κινήματα, τα κινήματα για την υπεράσπιση του πολιτισμού και των εργαζόμενων του πολιτισμού, στα κινήματα για την κατοχύρωση των LGBTQI δικαιωμάτων».
Ολόκληρη η συνέντευξη της Έφης Αχτσιόγλου:
– Πάμε, λοιπόν, κατευθείαν στα δύσκολα κα Αχτσιόγλου: Μπορεί να υπάρχει ο ΣΥΡΙΖΑ χωρίς κυβερνώσα προοπτική; Χωρίς, δηλαδή, ένα ποσοστό που θα τον φέρνει να διεκδικεί στις κάλπες την εξουσία από τον κ. Μητσοτάκη;
Κύριε Σκουρή, υπό την ηγεσία του Αλέξη Τσίπρα ο ΣΥΡΙΖΑ πέτυχε έναν μοναδικό άθλο: Να μεγαλώσει, να αλλάξει μέγεθος, να ξεφύγει από τη γωνία του πολιτικού συστήματος που τον θέλαν διαρκώς να βρίσκεται, και να αναμετρηθεί με την πρόκληση της διακυβέρνησης σε μια εξαιρετικά δύσκολη περίοδο για την ελληνική κοινωνία και την ελληνική οικονομία.
Το ιστορικό άλμα που επιχειρήσαμε όταν, σε εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες, μιλήσαμε για μια Αριστερά που δεν φοβάται να αναλάβει την ευθύνη, την ευθύνη να κυβερνήσει προς όφελος των πολλών, πέτυχε, παρά τα όποια λάθη ή τις αδυναμίες μας.
Οπότε η κυβερνητική προοπτική για τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ βρισκόταν, βρίσκεται και θα συνεχίσει να βρίσκεται και την επόμενη ημέρα μετά τις εσωκομματικές εκλογές στον πυρήνα της ύπαρξής του. Μην ξεχνάτε εξάλλου ότι ο ΣΥΡΙΖΑ–ΠΣ, ακόμα και σήμερα που είναι λαβωμένος, αποτελεί τη μοναδική ρεαλιστική εναλλακτική λύση απέναντι στη ΝΔ και τη δεξιά πολιτική της σε όλα τα πεδία.
– Αν εκλεγείτε εσείς ποιος θα είναι ο στόχος, συνεπώς, στις ευρωεκλογές; Την πρώτη μεγάλη εθνική μάχη με τον πρωθυπουργό;
Για να μην κρυβόμαστε, ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ υπέστη μια μεγάλη ήττα στις τελευταίες εκλογές. Αυτό που απαιτείται είναι να ανασυγκροτηθούμε το διάστημα που μεσολαβεί μέχρι τις ευρωεκλογές. Πλέον είναι ευρέως αποδεκτό ότι το αποτέλεσμα των προηγούμενων εκλογών έχει διαμορφώσει έναν μη βιώσιμο αλλά και επικίνδυνο συσχετισμό. Κι αυτό δεν είναι ένα θεωρητικό σχήμα, γιατί οι συνέπειες φαίνονται τόσο στις πολιτικές που υλοποιούνται όσο στην καθημερινότητα των πολιτών.
Η πρόθεση για το 16ωρο εργασίας είναι ενδεικτική της διάθεσης της κυβέρνησης όχι μόνο να συνεχίσει αλλά και να βαθύνει την πολιτική της πλήρους απορρύθμισης της αγοράς εργασίας και να εντείνει την εκμετάλλευση των μισθωτών. Αλλά και από την επικαιρότητα μέσα στο καλοκαίρι καταλαβαίνουμε ότι η πολιτική κυριαρχία της ΝΔ έχει φέρει αλαζονεία και διοικητική απραξία.
Το βλέπουμε με τις χιλιάδες καμένες εκτάσεις σε όλη τη χώρα, το είδαμε στην περίπτωση της δολοφονίας του Μιχάλη στη Νέα Φιλαδέλφεια, ακόμα το είδαμε και στην κυκλοφοριακή συμφόρηση στην Αθηνών – Κορίνθου την προηγούμενη εβδομάδα. Δυστυχώς είμαστε μόνο στην αρχή.
Ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ λοιπόν οφείλει να αναδείξει μια διαφορετική στρατηγική για το μέλλον της χώρας: με συγκεκριμένες προτάσεις, συγκροτημένη κριτική και κοινωνικές συμμαχίες αλλά και κινητοποίηση από τα κάτω ώστε να διαμορφώσουμε ένα μεγάλο πλειοψηφικό ρεύμα.
Η μάχη των Ευρωεκλογών είναι ένας σταθμός μιας πολιτικής που έχει ορίζοντα τετραετίας. Σε αυτή τη μάχη θα εμπεδώσουμε τον πρωταγωνιστικό ρόλο του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στην κυβέρνηση Μητσοτάκη αλλά και ως της μοναδικής ρεαλιστικής προοδευτικής εναλλακτικής για την διακυβέρνηση της χώρας.
– Η στρατηγική σας απέναντι στο ΠΑΣΟΚ; Ο Νίκος Ανδρουλάκης δηλώνει πως στόχος του είναι να περάσει τον ΣΥΡΙΖΑ και να γίνει αξιωματική αντιπολίτευση ώστε να διεκδικήσει μετά την κυβερνητική εξουσία, κάτι που δεν μπορεί να πετύχει, κατ’ αυτόν, το κόμμα σας.
Ο αντίπαλός μας είναι και θα είναι πάντα η Νέα Δημοκρατία. Το ΠΑΣΟΚ υπό τον κ. Ανδρουλάκη έχει επιλέξει τον μονομέτωπο απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ και επιβεβαιώνει την στρατηγική, πολιτική και ιδεολογική σύγκλιση με την κυβέρνηση της δεξιάς. Είναι λυπηρό αλλά είναι πραγματικότητα. Επί μήνες ζητούσαμε συνεννόηση για μια κυβέρνηση συνεργασίας ώστε να αποφευχθεί η επάνοδος στην εξουσία του κ. Μητσοτάκη και ο κ. Ανδρουλάκης το αρνούνταν επίμονα.
Αυτό αδιαμφισβήτητα στο τέλος της μέρας ευνόησε τη Νέα Δημοκρατία. Εμείς, λοιπόν, σε κάθε προσπάθεια που δίνει χώρο στο κ. Μητσοτάκη θα είμαστε απέναντι. Δυστυχώς στο ΠΑΣΟΚ όχι μόνο δεν μπορούν να κάνουν το ίδιο αλλά ούτε καν τολμούν να το πουν και αντικειμενικά λειτουργούν ως κυβερνητικό υποστήριγμα.
– Σε περίπτωση που εκλεγείτε, θα εξετάσετε το ενδεχόμενο να εντάξετε τον ΣΥΡΙΖΑ στους ευρωσοσιαλιστές;
Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είναι το ισχυρότερο κόμμα της Ομάδας της Αριστεράς στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Ο ρόλος του εντός της Ομάδας της Αριστεράς είναι αδιαμφισβήτητος και πολυσύνθετος. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ αποτελεί για πολλά χρόνια γέφυρα συνεννόησης των προοδευτικών δυνάμεων σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Και σήμερα αυτό είναι εξαιρετικά κρίσιμο καθώς η αναχαίτιση της επελαύνουσας άκρας δεξιάς προϋποθέτει την ουσιαστική συνεργασία όλων των προοδευτικών ευρωπαϊκών δυνάμεων σε ριζοσπαστική κατεύθυνση. Θεωρώ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ μπορεί να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτή την προσπάθεια μέσα από την ομάδα στην οποία ανήκει.
– Πλευρές της πολιτικής και της στρατηγικής και των πολιτικών Τσίπρα θα ανατρέψετε; Θα είστε συνέχειά του ή τομή;
Η φράση που χαρακτηρίζει το ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είναι τομή μέσα στη συνέχεια. Σκεφτείτε το εξής: ο Αλέξης Τσίπρας ήταν πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ επί δεκαπέντε χρόνια. Θυμηθείτε πόσες ανατροπές, πόσες τομές είδαμε υπό την ηγεσία του. Και έτσι έπρεπε να γίνει. Μέχρι που κατά τη διάρκεια των δεκαπέντε αυτών χρόνων ο ΣΥΡΙΖΑ χαρακτηρίστηκε «κόμμα εν κινήσει».
Ωστόσο ποτέ δεν χάθηκε ένα σταθερό νήμα στρατηγικής, ιδεών, αξιών, αλλά και στελεχών. Η συνέχεια που εξασφαλίστηκε δεν απέτρεψε ποτέ την ανανέωση, ίσως να τη σταθεροποιούσε κιόλας. Σε αυτό το πλαίσιο θα συνεχίσουμε λαμβάνοντας υπόψη τους συσχετισμούς, τις ιδεολογικές μετατοπίσεις και την ανάγκη να διευρύνουμε τον χώρο που θέλουμε να εκφράσουμε στο πεδίο του «αμιγώς πολιτικού».
– Με το σημερινό οργανωτικό του μοντέλο ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να προχωρήσει; Για πολλούς -και κατ’ εμέ- οι τάσεις ιδεών είναι ουσιαστικά κόμμα μέσα στο κόμμα, σκληροί μηχανισμοί νομής της εσωκομματικής εξουσίας. Θα το επιτρέψετε να συνεχιστεί;
Κύριε Σκουρή, ξέρετε κανένα κόμμα χωρίς εσωτερικές διαφοροποιήσεις; Εγώ δεν ξέρω. Απλά εμείς αντί για βαρονίες στελεχών, τζάκια και κομματικά φέουδα με αγκυρώσεις στο κράτος έχουμε τάσεις, δηλαδή ρεύματα ιδεών.
Τα ρεύματα ιδεών συνεισφέρουν πλούτο ιδεών στο κόμμα, αρκεί η πολυφωνία να μην δίνει μια εικόνα χαώδους πολυφωνίας και αδυναμία ανάληψης ενιαίας δράσης. Η εικόνα του μονολιθικού κόμματος δεν ταιριάζει σε κόμμα της σύγχρονης αριστεράς αλλά και η εικόνα της λέσχης ατέρμονων συζητήσεων δεν αντανακλά εικόνα σοβαρού κόμματος που διεκδικεί την διακυβέρνηση. Ούτε φυσικά είναι αποδεκτό οι τάσεις να λειτουργούν ως μηχανισμοί νομής εξουσίας εντός του κόμματος. Όπως πολύ ορθά υπογράμμισαν πρόσφατα σε ένα συλλογικό κείμενο κάποιες συντρόφισσες και σύντροφοι «οι τάσεις αρμόζει να λειτουργούν ως ρεύματα ιδεών και όχι ως μηχανισμοί εξουσίας που αποσκοπούν στην κατανομή θέσεων ευθύνης, την αύξηση της πολιτικής επιρροής και τη διευθέτηση των συσχετισμών δύναμης».
Άρα, τάσσομαι υπέρ των συγκροτημένων ρευμάτων ιδεών και του εις βάθους εσωκομματικού διαλόγου που δίνει τη δυνατότητα σε όλα τα μέλη να αισθάνονται πως συνδιαμορφώνουν την πολιτική μας γραμμή, αλλά από τη στιγμή που λαμβάνουμε μια απόφαση, αυτή θα πρέπει να δεσμεύει και να ισχύει για όλους. Γι’ αυτό μιλάω για κόμμα δομών και όχι προσώπων. Διότι είναι οι συμπαγείς δομές που εξασφαλίζουν την δημοκρατική λειτουργία και άρα τελικά το σεβασμό της βούλησης των μελών. Νομίζω πως η αλλαγή του οργανωτικού μοντέλου προς αυτή την κατεύθυνση θα αναπτύξει τις δυνατότητες του συλλογικού υποκειμένου να παίρνει τα καλύτερα στοιχεία των ρευμάτων που έχει αγκαλιάσει.
– Μέχρι σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ έμοιαζε πολλές φορές με σκορποχώρι. Θα ισχύουν στο εξής οι αποφάσεις που θα λαμβάνονται ή για κάποιους ψηλά στην ιεραρχία δεν θα ισχύει τίποτε; Και όποιος δεν συμμορφώνεται θα υπάρχει και η ποινή της διαγραφής;
Κύριε Σκουρή πιστεύω πως η ενότητα του κόμματος είναι βασική αξία. Κανείς δεν περισσεύει, και ο καθένας συνεισφέρει στο κόμμα με την δική του προσωπικότητα και το δικό του ύφος στο πλαίσιο όμως που ορίζει το καταστατικό μας. Και η ηγεσία ενός κόμματος οφείλει να προφυλάξει τη συλλογικότητα και την ενότητα, να σεβαστεί τους κόπους όλων των στελεχών και των μελών.
Υπ’ αυτό το πρίσμα, προσωπικές στρατηγικές που προκαλούν διαρκώς προβλήματα στην κοινή προσπάθεια δεν μπορεί να γίνονται ανεκτές, διότι τελικά προσβάλλουν τον κόπο όλων των υπολοίπων. Γι’ αυτό υπάρχουν οι κανόνες. Και οι κανόνες θα πρέπει να εφαρμόζονται για όλους και όλες όσο ψηλά κι αν βρίσκονται. Αυτό τελικά εμπεδώνει και τη σοβαρή λειτουργία μας. Αν θέλουμε να μας εμπιστευθεί εκ νέου ο ελληνικός λαός για τη διακυβέρνηση της χώρας, η σοβαρότητα πρέπει να είναι το κύριο χαρακτηριστικό μας.
– Τα ρωτώ αυτά, γιατί κάποιοι λένε «εδώ τον Τσίπρα δεν υπολόγιζαν ορισμένοι, την Αχτσιόγλου θα φοβηθούν»;
Δεν έχω την αίσθηση ότι υπήρχε κάποιος που δεν υπολόγιζε τον Τσίπρα. Αν κάποιος το ισχυρίζεται αυτό για τον εαυτό του εκ των υστέρων, συγγνώμη που θα το πω αλλά έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του.
Σε ό,τι με αφορά, δεν με ενδιαφέρει να με φοβάται κανένας. Θα δουλέψω για να είναι σεβαστή η προσωπικότητα κάθε μέλους του κόμματος σε κάθε γωνιά αυτής της χώρας και η τήρηση των συλλογικών μας αποφάσεων.
– Κα Αχτσιόγλου αισθάνεσθε «διαπλεκόμενη»; Βλέπω να το χρησιμοποιούν υπογείως το «επιχείρημα» αυτό και κάποιοι αντίπαλοί σας. Τι απαντάτε;
Είναι μάλλον αρκετά διασκεδαστικό. Αναρωτιέμαι πότε πρόλαβα να γίνω μέσα σε ένα μήνα. Είμαι παιδί της Αριστεράς από τα φοιτητικά μου χρόνια. Είμαι ταυτισμένη με τις ιδέες της και τις αξίες της. Έγινα ευρύτερα γνωστή την περίοδο της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ που ως υπουργός εργασίας αγωνιζόμουν μαζί με άλλα άξια στελέχη μας να περιορίσουμε τις αρνητικές συνέπειες των μνημονίων και να διαμορφώσουμε πολιτικές υπέρ των εργαζόμενων.
Από τη θέση αυτή συγκρουόμουν σχεδόν καθημερινά με μεγάλα οικονομικά συμφέροντα. Παρόμοιες πολιτικές υποστήριξα και στη συνέχεια από τη θέση της τομεάρχισσας Οικονομικών στην αντιπολίτευση. Η πορεία μου είναι γνωστή. Δεν πρόκειται, τώρα, να δώσω διαπιστευτήρια σε παραδοξολόγους των οποίων η γνώμη δεν με αφορά ούτε να ασχοληθώ με μηχανισμούς μιντιακούς ή σοσιαλμιντιακούς που τροφοδοτούν ή και αναπαράγουν τέτοιες θεωρίες συνομωσίας. Θα συνιστούσα περισσότερη ψυχραιμία και σοβαρότητα όταν ασκούμε κριτική.
– Τελικά τι είσθε, …Παπαρήγα ή Δαμανάκη; Και πώς αισθάνεσθε για τους σεξιστικούς χαρακτηρισμούς που δέχεσθε; Ειδικά όταν γίνονται από ανθρώπους του χώρου σας;
Ούτε η κα Παπαρήγα είμαι, ούτε η κα Δαμανάκη. Είναι άδικες αυτές οι αναγωγές για όλες μας. Ίσως ο μόνος παραλληλισμός που μπορεί να γίνει πραγματικά είναι ότι και αυτές, όπως και εγώ, έχουμε δεχθεί σεξιστικές επιθέσεις. Πάντως, στον χώρο μου, παρότι υπαρκτοί αυτοί οι προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, είναι εξαιρετικά μειοψηφικοί.
Τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ στη συντριπτική τους πλειονότητα δίνουν το παράδειγμα πολιτικού πολιτισμού και σεβασμού της προσωπικότητας του καθενός, όχι μόνο απέναντι στους συντρόφους και τις συντρόφισσες τους, αλλά απέναντι σε κάθε άνθρωπο. Επειδή όμως το κόμμα είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας που θέλουμε να φτιάξουμε, δεν θα πρέπει να αφήνουμε τίποτα να πέφτει κάτω.
– Αν εκλεγείτε εσείς πρόεδρος να περιμένουμε μεγάλο άνοιγμα εκτός ΣΥΡΙΖΑ;
Οι προτεραιότητες μου είναι τρεις: η ενότητα του κόμματος, η αναδιοργάνωσή του σε ένα κόμμα δομών και η επιστροφή του σε τροχιά ανάληψης της διακυβέρνησης. Αυτά προϋποθέτουν να έρθουμε ξανά κοντά με τις κοινωνικές δυνάμεις που έφεραν τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση το 2015, με τον προοδευτικό κόσμο της χώρας που μας παρακολουθεί αλλά και να διευρύνουμε τελικά τον προοδευτικό χώρο: με δυο λέξεις να πείσουμε και να εμπνεύσουμε. Για να το κάνουμε αυτό πρέπει να βρεθούμε παντού. Στη Βουλή, στα συνδικάτα, στις επιστημονικές ενώσεις, στα επιμελητήρια, στην αυτοδιοίκηση.
Αλλά και σε κάθε κινηματική μορφή που αναδύεται μέσα στην κοινωνική ζωή, στους χώρους εργασίας, στις κινητοποιήσεις της νεολαίας, στο φεμινιστικό κίνημα, τα οικολογικά κινήματα, τα κινήματα για την υπεράσπιση του πολιτισμού και των εργαζόμενων του πολιτισμού, στα κινήματα για την κατοχύρωση των LGBTQI δικαιωμάτων. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ πρέπει να «κατέβει» στην κοινωνία, αν μου επιτρέπετε την έκφραση. Να έχει δηλαδή μια πολυδύναμη παρουσία. Αυτή είναι η αναγκαία προϋπόθεση για να προκύψει και μια αξιόπιστη συνολική εναλλακτική πολιτική πρόταση για το καλύτερο μέλλον που μπορεί να έχει η ελληνική κοινωνία.
– Πόσο κόσμο θεωρείτε επιτυχία να προσέλθει στις κάλπες του ΣΥΡΙΖΑ την Κυριακή στις 10 Σεπτεμβρίου;
Όσος περισσότερος γίνεται. Έχουμε ακόμα μερικές εβδομάδες μπροστά μας για να πείσουμε τα δεκάδες χιλιάδες μέλη του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, τους εκατοντάδες χιλιάδες ψηφοφόρους του αλλά και προοδευτικούς και αριστερούς πολίτες που βλέπουν με ενδιαφέρον και αγωνία τις εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ να προσέλθουν στις εσωκομματικές κάλπες. Είμαι αισιόδοξη ότι πολλοί θα ανταποκριθούν στο κάλεσμά μας.
