Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, τονίζει ο Αλέκος Φλαμπουράρης, βουλευτής Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, σε συνέντευξη του στο ieidiseis.gr.
Την ίδια στιγμή που η καταδίκη της Ρωσικής εισβολής είναι απερίφραστη ο Αλέκος Φλαμπουράρης υπογραμμίζει πως “αντιστέκομαι σθεναρά σε μια ανάγνωση των πραγμάτων τέτοια, που λέει ότι αν πεις ότι “είμαι με την ειρήνη και τους λαούς” είσαι με τον Πούτιν ή στην καλύτερη περίπτωση κάνεις συμψηφισμούς” και υποστηρίζει ότι «οι προοδευτικοί άνθρωποι – αν όχι όλοι- πρέπει να στρατευτούν σε ένα μεγάλο πολιτικό ειρηνικό κίνημα» .
Ο πρώην υπουργός αναφέρει πως “ο ΣΥΡΙΖΑ είναι υπέρ των κυβερνήσεων συνεργασίας και πιστεύουμε ότι μια χαρά μπορούν να υπάρξουν προγραμματικές συγκλίσεις σε βασικά θέματα, με σαφές προοδευτικό, δημοκρατικό πρόγραμμα και πρόσημο” ώστε να φύγει η καταστροφική κυβέρνηση Μητσοτάκη και τονίζει πως “όποιος κι όποια θέλει να απαλλαγεί η χώρα από την κυβέρνηση Μητσοτάκη ή από όποιο τυχόν υποκατάστατό της, πρέπει να επιδιώκει να είναι πρώτο κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές”.
Τέλος, σε σχέση με το επικείμενο συνέδριο του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης ο βουλευτής Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ αναφέρει χαρακτηριστικά “το ζητούμενο είναι η “συμμετοχή”, αλλά αποδεκτή πρέπει να είναι η συμμετοχή με όλους τους δυνατούς τρόπους. Η διευρυμένη συμμετοχή είναι εγγύηση δημοκρατικής λειτουργίας αλλά και λογοδοσίας των ηγεσιών” και γι΄αυτό υπερασπίζεται σθεναρά την επιλογή, η εκλογή του προέδρου και της ΚΕ του κόμματος να είναι υπόθεση των πολλών και όχι των λίγων.
Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη:
Ποια είναι η γνώμη σας για την εισβολή και τον πόλεμο στην Ουκρανία;
Απερίφραστη καταδίκη – καμία δικαιολογία για την Ρώσικη εισβολή στην Ουκρανία. Το ξεκαθαρίζω επί της αρχής. Δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά για έναν άνθρωπο που ξεκίνησε την πολιτική του περιπέτεια μέσα από τη Νεολαία Λαμπράκη και που συντάχτηκε με εκείνο το κομμάτι της Αριστεράς που αμφισβήτησε ήδη από την δεκαετία του ‘60 τις ψυχροπολεμικές πρακτικές αλλά και τις κάθε είδους επεμβάσεις.
Από την άλλη αντιστέκομαι σθεναρά σε μια ανάγνωση των πραγμάτων τέτοια, που λέει ότι αν πεις ότι «είμαι με την ειρήνη και τους λαούς» είσαι με τον Πούτιν ή στην καλύτερη περίπτωση κάνεις συμψηφισμούς.
Όχι, δεν είναι καθόλου έτσι, φίλοι μου. Πρέπει να είμαστε με την ειρήνη και τους λαούς γιατί δεν υπάρχουν καλοί και κακοί πόλεμοι. Ούτε καλή και κακή προσφυγιά! Οι πόλεμοι είναι μόνο κακοί! Και ο μόνος τρόπος να εκλείψουν είναι η καθολική συμφωνία της ανθρωπότητας στην Ειρήνη. Που, μοιραίως, θα περιορίσει και τις στρατιωτικές βιομηχανίες και το «ύποπτο» δόγμα «αν θέλεις ειρήνη, ετοιμάσου για πόλεμο». Οι λαοί πρέπει να αντιληφθούν ότι στερούνται αγαθών για να αγοράζουν όπλα. Δεν θα ήταν απλό να αποκλειστεί ο πόλεμος ως πιθανότητα; Ρομαντικό θα πείτε. Απαραίτητο, θα πω. Οι προοδευτικοί άνθρωποι – αν όχι όλοι- πρέπει να στρατευτούν σε ένα μεγάλο πολιτικό ειρηνικό κίνημα και πολύ λυπάμαι που το βλέπω να συνθλίβεται ανάμεσα σε σκοπιμότητες, διλήμματα, συμψηφισμούς, εθνικισμούς και θρησκευτικούς συσχετισμούς.
Αν η κυβέρνηση φέρει νέο εκλογικό νόμο, που αν η διαφορά του πρώτου από το δεύτερο κόμμα είναι μεγάλη (5ή 6 μονάδες, λένε οι πληροφορίες), το πρώτο κόμμα θα παίρνει μπόνους 50 έδρες (αντί για 40 που προβλέπει ο νόμος Μητσοτάκη- Βελόπουλου) θα το ψηφίσετε; Και αν όχι, γιατί, αφού αν είστε πρώτο κόμμα, θα σας συμφέρει.
Όχι, δεν θα ψηφίσουμε εκλογικό νόμο μικροκομματικής σκοπιμότητας. Για μας η απλή αναλογική είναι θέση αρχής. Η ψήφος κάθε Έλληνα κι Ελληνίδας έχει το ίδιο βάρος. Το ξέρουν και οι … πέτρες. Επίσης ποτέ δεν ενστερνιστήκαμε τα αντεπιχειρήματα περί «σταθερών κυβερνήσεων». Είναι γνωστό ότι οι «σταθερές κυβερνήσεις» μας οδήγησαν στη χρεοκοπία και την περιπέτεια των 10 χρόνων λιτότητας, φτώχιας και δυστυχίας.
Αν το επιτρέπουν οι συσχετισμοί δύναμης από τις προσεχείς εκλογές με την απλή αναλογική μπορεί να προκύψει και κυβέρνηση μειοψηφίας με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ;
Όχι. Η θέση του κόμματός μας είναι υπέρ των κυβερνήσεων συνεργασίας και πιστεύουμε ότι μια χαρά μπορούν να υπάρξουν προγραμματικές συγκλίσεις σε βασικά θέματα, με σαφές προοδευτικό, δημοκρατικό πρόγραμμα και πρόσημο.
Όλα τα κόμματα της δημοκρατικής αντιπολίτευσης αρνούνται τη συνεργασία. Πώς προτίθεστε να την πετύχετε κι όταν το καταφέρετε πρωθυπουργός θα είναι ο Αλέξης Τσίπρας;
Όπως ανέφερα προηγουμένως, η συνεργασία των αριστερών δημοκρατικών προοδευτικών δυνάμεων έχει στόχο να φύγει η καταστροφική κυβέρνηση Μητσοτάκη και χρέος να αποτρέψει την ιδιωτικοποίηση της Δημόσιας Υγείας, την αξιοποίηση των ευρωπαϊκών ενισχύσεων υπέρ της μεγάλης πλειοψηφίας κι όχι των μετρημένων ημετέρων του Μητσοτάκη, τη λήψη μέτρων για την αντιμετώπιση της ακρίβειας που τσακίζει νοικοκυριά κι επιχειρήσεις, την κατάργηση όλων των αντεργατικών κι αυταρχικών νόμων, την προστασία του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης, την προστασία κι όχι το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας.
Όλα τα παραπάνω κι αρκετά ακόμα δεν είναι στρατηγικοί στόχοι;
Ο κόσμος που υποφέρει από τη δεξιά πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη, συμπαρατάσσεται με αυτά τα αιτήματα και τους στόχους. Ζητάει και περιμένει από τις ηγεσίες των κομμάτων που ο καθένας και καθεμιά πιστεύει, να ανταποκριθεί στη βούλησή του.
Εμείς ως κόμμα, όπου όλοι εκφράζονται δημόσια όπως κάθε φορά κρίνουν, γνωρίζουμε τους κανόνες της δημιουργικής συνύπαρξης προκειμένου να εξυπηρετηθούν υπέρτεροι στόχοι. Συνεπώς δικαιούμαστε να διεκδικούμε στις εκλογές, όποτε κι αν γίνουν, να είμαστε πρώτο κόμμα για να υπάρξει δημοκρατική προοδευτική κυβέρνηση, σε συνεργασία με τα προοδευτικά κόμματα, τα οποία αν όντως πιστεύουν αυτά που λένε, πράγμα το οποίο δεν αμφισβητώ, ότι δηλαδή η κυβέρνηση Μητσοτάκη πρέπει να φύγει, πρέπει να πολιτευτούν αναλόγως.
Αν δηλώνουν στα λόγια ότι πρέπει να φύγει αλλά στην πράξη πολιτεύονται με τρόπο που την εδραιώνει, ο λαός καταλαβαίνει. Και τότε ζημιώνεται όχι μόνο η χώρα αλλά και οι ίδιοι, διότι στερούν από τους εαυτούς τους την όποια προοπτική συμμετοχής στη διαμόρφωση των εξελίξεων αλλά και δημιουργικής ανάπτυξης των θέσεών τους. Η πολεμική στον ΣΥΡΙΖΑ ή οι συζητήσεις για τον Τσίπρα δεν τους οδηγούν πουθενά. Σε τελική ανάλυση, ο αντίπαλος της κυβέρνησης είναι πρωτίστως ο ΣΥΡΙΖΑ και απέναντι στον Μητσοτάκη ο Τσίπρας. Αυτά είναι τα δεδομένα και όλα τα άλλα είναι εκ του πονηρού. Όποιος κι όποια θέλει να απαλλαγεί η χώρα από την κυβέρνηση Μητσοτάκη ή από όποιο τυχόν υποκατάστατό της, πρέπει να επιδιώκει να είναι πρώτο κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές.
Στο Συνέδριό σας τι κρίνεται; Τι περιμένετε;
Στο κόμμα μας γίνεται μία έντονη συζήτηση για καταστατικές αλλαγές που έχουν προταθεί. Αν κάποιος δει προσεχτικά αυτό το διάλογο, θα αντιληφθεί ότι πρόκειται για προβληματισμούς που σχετίζονται με την ανάγκη ενός σύγχρονου κόμματος που αφουγκράζεται και εκπροσωπεί τις ανάγκες και τα αιτήματα της κοινωνίας.
Υπό αυτό το πρίσμα δεν πρόκειται για «σύγκρουση» αλλά για μία δημόσια συζήτηση από την ίδια πλευρά. Για να μην θεωρηθεί, ότι υποβαθμίζω αυτή την συζήτηση και την αποφεύγω, πιστεύω, ότι πρέπει να υπάρξει μία ανασύνθεση του τρόπου που τα αριστερά κόμματα επικοινωνούν με την κοινωνία.
Να θυμηθούμε τη άμεση διαδικτυακή αντίδραση της κοινωνίας υπέρ του αγώνα των εργαζομένων της e-food. Να μην παραβλέψουμε ότι πλέον οι κοινωνικές αντιδράσεις δεν εκδηλώνονται μόνο στις διαδηλώσεις. Aυτό, προφανώς, δεν σημαίνει ότι θα εκχωρήσουμε το κίνημα στα πληκτρολόγια, αλλά δεν θα συμπεριφερόμαστε ως να μην υπάρχουν.
Σε ό,τι με αφορά, χρήσιμη είναι οποιαδήποτε διαδικασία καλύπτει την απόσταση των κομματικών μελών από τις κομματικές ηγεσίες. ΄Ο,τι περιορίζει τις ξύλινες γραφειοκρατικές διαδικασίες.
Είναι λοιπόν λογικό, η εκλογή του Προέδρου και της Κ.Ε. του κόμματος, οι συμμαχίες σε κάθε επίπεδο, καθώς και οι προγραμματικές πολιτικές, είτε είμαστε κυβέρνηση είτε αντιπολίτευση, να μην είναι υπόθεση των λίγων, αλλά των πολλών, όλων. Κι αυτό επιτυγχάνεται καλύτερα όταν με τη ψήφο του, το κάθε μέλος μπορεί και πρέπει να έχει ουσιαστική συμβολή στο καθορισμό τους.
Και ποιο είναι το άμεσα ζητούμενο του συνεδρίου;
Το ζητούμενο είναι η «συμμετοχή», αλλά αποδεκτή πρέπει να είναι η συμμετοχή με όλους τους δυνατούς τρόπους. Η διευρυμένη συμμετοχή είναι εγγύηση δημοκρατικής λειτουργίας αλλά και λογοδοσίας των ηγεσιών. Διατυπώνεται ο φόβος μήπως οι νέες καταστατικές αλλαγές είναι «κερκόπορτα» υποχώρησης από αρχές και αξίες. Αλλά, όταν αυτές υπάρχουν ως σταθερές, κανένας φόβος αλλοίωσης ή μετάλλαξης δεν γεννάται. Όποιον δρόμο και αν ακολουθείς παλιό ή καινούριο. Το Συνέδριό μας, λοιπόν, εν μέσω αυτής της συζήτησης, πρωτίστως πρέπει να δώσει προοπτική στη χώρα, πρέπει να δώσει προοπτική στην κοινωνία και τις ανάγκες της. Και να δουλέψει προγραμματικά και δημιουργικά.
