«Απάντηση» στην εκκένωση των καταλήψεων στο Κουκάκι ήταν η επίθεση στο παράρτημα του υπουργείου Τουρισμού στο Μεταξουργείο, στις 11 Ιανουαρίου, σύμφωνα με τους «Αναρχικές/Αναρχικοί» που ανέλαβαν την ευθύνη.
Σε ανάρτησή τους σε ιστοσελίδα του αντιεξουσιαστικού χώρου, οι «Αναρχικές/Αναρχικοί» αναφέρονται στην εν λόγω επίθεση και εκφράζουν την αλληλεγγύη τους στους 21 συλληφθέντες από τις καταλήψεις στο Κουκάκι.
«Το βράδυ της 11ης Ιανουαρίου, λίγες ώρες μετά την συντονισμένη επανακατάληψη δυο σπιτιών της κοινότητας κσταλήψεων Κουκακίου (κατάληψη Ματρόζου, κατάληψη Παναιτωλίου), την καταστολή των συγκενρώσεων αλληλεγγύης και τις πολύωρες εκκενώσεις απο πάνοπλους πλην εξευτελισμένους εκαμίτες, κάποιοιες συντρόφισσες και σύντροφοι “βολτάραμε” λίγα χιλιόμετρα πιο μακριά απο υο αστυνομοκρατούμενο Κουκάκι για να εππιτεθούμε στο παράρτημα του Υπουργείου Τουρισμού στην συμβολή των οδών Πλαταιών και Μεγάλου Αλεξνδρου στο Μεταξουργείο σπάζοντας περιμετρικά τις τζαμαρίες του ισογείου» αναφέρουν και προσθέτουν:
«Στις γειτονιές μας που εφαρμόζονται τα νέα σύγχρονα μοντέλα καπιταλιστικής ανάπτυξης, που οι πλατείες γίνονται hotspot διασκέδασης και κατανάλωσης και με το μέλλον των ανπλάσεων και της αύξησης των ενοικίων να προδιαγράφουν οι νέες γραμμές του ΜΕΤΡΟ, εμείς θα δηλώνουμε με κάθε τρόπο το παρόν για να χαλάμε την βιτρίνα της κανονικότητας, να σπάμε τον μονόλογο της κυριαρχίας και την σιωπή της συναίνεσης».
«Στις γειτονιές που ολόκληρες συνοικίες γίνονται επενδυτικά φιλάτα του real estate και “τουριστικά πάρκα”, ενώ φτωχοί εκτοπίζονται, μετανάστριες εξοστρακίζονται σε στρατόπεδα έξω απο τις πόλεις, καταλήψεις εκκενώνονται και στιγματίζονται ως εστίες ανομίας και που η μόνη υπόσχεση απο τους κυβερνώντες είναι περισσότερη δουλειά για μικρότερα μεροκάματα, πο πολλοί μπάτσοι, κάμερες, σύνορα και φράχτες, πόλεις νεκροταφεία με ανθρώπους σκυφτούς που αγαπούν τις αλυσίδες τους, εμείς θα θυμίζουμ οτι ο αγώνας για να ‘ξανακατοίκήσουν’ οι άνθρωποι τις ζωές τους, ο άγωνας ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο δεν είναι νόμιμος ή παράνομος. Είναι δίκαιος και αναγκαίος. Είναι η ζωη που βγάζει την γλώσσα στο κόσμο της εξουσίας», καταλήγουν.
