Το Ιράν έχει εξαπολύσει ένα πραγματικό ανθρωποκυνηγητό με σκοπό να αποκαλύψει αυτούς που κρύβονται πίσω από τη δολοφονία του ηγέτη της πολιτικής πτέρυγας της Χαμάς, Ισμαήλ Χανίγια.
Όπως αρχίζει να διαφαίνεται από διάφορες πηγές, το φονικό πλήγμα ήταν το αποτέλεσμα της έκρηξης μιας βόμβας που είχε τοποθετηθεί στο κτίριο δύο μήνες πριν από την άφιξή του Χανίγια. Από την πρώτη στιγμή, Ιράν και Χαμάς κατηγόρησαν το Ισραήλ ότι κρύβεται πίσω από την επίθεση, το οποίο όμως δεν έχει αναλάβει καμία ευθύνη.
Σύμφωνα με τους Νιου Γιορκ Τάιμς (ΝΥΤ), που επικαλούνται πληροφορίες από Ιρανούς αξιωματούχους υπό καθεστώς ανωνυμίας, οι αρχές του ισλαμικού καθεστώτος έχουν ήδη συλλάβει 12 άτομα, συμπεριλαμβανομένων ανώτερων αξιωματικών πληροφοριών, στρατιωτικών αξιωματούχων και εργαζομένων σε στρατιωτικό ξενώνα, προκειμένου να διασαφηνίσουν τον τρόπο με τον οποίο έλαβε χώρα αυτή η τεράστια και εξευτελιστική παραβίαση ασφαλείας, όπως πλέον θεωρείται στην Τεχεράνη.
Επίσης, τις τελευταίες δύο ημέρες έχουν αναθεωρηθεί πλήρως τα πρωτόκολλα ασφαλείας για τους ανώτερους κρατικούς αξιωματούχους. Ο ηλεκτρονικός τους εξοπλισμός αντικαταστάθηκε, ενώ ορισμένοι από αυτούς μεταφέρθηκαν σε τοποθεσία διαφορετική από αυτήν που υπηρετούσαν.
Το επίλεκτο σώμα των Φρουρών της Επανάστασης που έχει αναλάβει να ξεδιαλύνει την κατάσταση δεν έχει δημοσιοποιήσει ακόμη λεπτομέρειες για τις συλλήψεις, ούτε για την πρόοδο των ερευνών, ωστόσο έχει ορκιστεί να πάρει μια σκληρή εκδίκηση, όπως και ο ανώτατος θρησκευτικός ηγέτης του Ιράν, Αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ, σχολίασαν οι ανώνυμες πηγές των ΝΥΤ.
«Η αντίληψη ότι το Ιράν δεν μπορεί να παρέχει ασφάλεια στο έδαφός του ούτε για τους πιο σημαντικούς συμμάχους του θα μπορούσε να αποβεί μοιραία για το ισλαμικό καθεστώς» σχολιάζει ο Αλί Βαέζ, διευθυντής του ιρανικού τομέα της δεξαμενής σκέψης International Crisis Group, δεδομένου ότι ο Χανίγια δολοφονήθηκε σε ένα βαριά φυλασσόμενο κτιριακό συγκρότημα στην πρωτεύουσα της χώρας, λίγες ώρες μετά από την τελετή ορκωμοσίας του νέου προέδρου.
Και δεν είναι μόνο η αποτυχία προστασίας ενός σημαντικού συμμάχου, ούτε οι ενδείξεις ότι υπάρχει αδυναμία περιορισμού της διείσδυσης της Μοσάντ. Ίσως το πιο σημαντικό είναι ότι δίνει την τρομακτική για το ισλαμικό καθεστώς συνειδητοποίηση ότι αν το Ισραήλ μπορεί να βάλει στο στόχαστρο έναν τόσο σημαντικό επισκέπτη, μια μέρα που η πρωτεύουσα βρισκόταν υπό αυστηρά μέτρα ασφαλείας, και να πραγματοποιήσει την επίθεση σε ένα άκρως ασφαλές συγκρότημα εξοπλισμένο με εξελιγμένα συστήματα ασφαλείας, τότε τίποτα και κανείς δεν είναι πραγματικά ασφαλής.
