Τοποθέτηση του Αντιπροέδρου της Left και επικεφαλής της Ευρωομάδας του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Κώστα Αρβανίτη, στην Επιτροπή Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Στην Ελλάδα μόνο το 20% των εργαζομένων καλύπτεται από συλλογικές συμβάσεις και σε χώρες όπως η Εσθονία, το ποσοστό φτάνει το 50%, ενώ υπάρχει Οδηγία για τον Κατώτατο Μισθό, τόνισε ο Κώστας Αρβανίτης στην ανταλλαγή απόψεων για τις προτεραιότητες της πολωνικής Προεδρίας σε θέματα που αφορούν την Επιτροπή Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων του ευρωκοινοβουλίου, υπογραμμίζοντας την αναγκαιότητα της διασφάλισης της λειτουργίας των Οδηγιών και των κανόνων σε όλα τα κράτη-μέλη.
Κατά τη διάρκεια της συζήτησης με την Υπουργό Οικογένειας, Εργασίας και Κοινωνικής Πολιτικής της Πολωνίας, Agnieszka Dziemianowicz-Bąk, καθώς και την Υπουργό Πολιτικών για την Τρίτη Ηλικία, Marzena Okła-Drewnowicz, ο Αντιπρόεδρος της Left και επικεφαλής της Ευρωομάδας του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, τοποθετήθηκε για τα κρίσιμα ζητήματα που αφορούν την εργασία, τα κοινωνικά δικαιώματα και την ανάγκη εναρμόνισης και εφαρμογής κανόνων στην Ευρώπη.
Ο Κώστας Αρβανίτης έθεσε, επίσης, τo ζητήμα της ψυχικής υγείας και της μοναξιάς στους χώρους της εργασίας, κάτι που έχει αναδείξει σε παλαιότερες παρεμβάσεις του, αλλά και την αξιοποίηση του ψηφίσματος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα ως εργαλείο. «Δεν είμαστε μία Ευρώπη, δυστυχώς, είμαστε τρεις: ο βορράς, η κεντρική Ευρώπη κι ο Νότος, που ζει με άλλους κανόνες. Άσχημους κανόνες για τους εργαζόμενους».
Ακολουθεί ολόκληρη η παρέμβαση του Αντιπροέδρου της Left:
Ευχαριστούμε πάρα πολύ που είστε εδώ μαζί μας και ανταλλάσουμε απόψεις. Έχουμε κοινό νόμισμα, αλλά δεν έχουμε κοινούς κανόνες. Και ευάλωτες ομάδες είναι πλέον όλοι οι εργαζόμενοι. Και οι ευάλωτες ομάδες είναι πιο ευάλωτοι από τους ευάλωτους. Οπότε, θέλω να μοιραστώ μαζί σας τη σκέψη μου, διότι σ’ ένα Κεφάλαιο το οποίο δεν έχει πια χαρακτηριστικά της προηγούμενης εικοσαετίας, δεν έχουμε τους κεφαλαιούχους που έχουν ονοματεπώνυμο, αλλά έχουμε ένα αόρατο κεφάλαιο σε φορολογικούς παραδείσους, το μόνο όπλο που έχουμε είναι οι κανόνες για να στηρίξουμε τη δημοκρατία και τα δικαιώματα. Παραδείγματος χάριν, θα ήθελα να πω, επειδή άκουσα τις πολύ καλές εισηγήσεις και των συναδέλφων από τις άλλες πολιτικές ομάδες, τι θα κάνουμε με την υπεραξία που παράγει η μηχανή; Ποιος θα την πάρει; Υπάρχει γνωμοδότηση της προηγούμενης θητείας από την EMPL, που ήταν πολύ ενδιαφέρουσα. Η προστασία των προσωπικών δεδομένων, αλλά το πιο βασικό κ. Υπουργοί ήθελα να σας πω, είναι οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Είναι οι κανόνες. Διότι άκουσα το παράπονο της συναδέλφου μου από το Renew, από την Εσθονία, που είπε ότι στη χώρα της έχουν 50% συλλογικές συμβάσεις. Ελάτε και στον Νότο, στην Ελλάδα έχουμε 20% συμβάσεις εργασίας. Και έχουμε Οδηγία για τον Κατώτατο Μισθό που αναγκάζει υποτίθεται. Οπότε πρέπει να βάλουμε θέμα να λειτουργούν οι Οδηγίες και οι κανονισμοί. Ερώτηση: Στο πρόγραμμά σας διαβάσαμε τους φιλόδοξους και ωραίους στόχους για την ψυχική υγεία. Πως θα συνδράμετε στη διασφάλιση της ψυχικής υγείας στους χώρους εργασίας; Γιατί ένα νέο θέμα που έχουμε πια είναι το ζήτημα τς μοναξιάς, που το έχουμε αναδείξει. Δεύτερο, πως θα αξιοποιηθεί το ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα ως εργαλείο. Επαναλαμβάνω. Δεν είμαστε μία Ευρώπη, δυστυχώς, είμαστε τρεις: ο βορράς, η κεντρική Ευρώπη κι ο Νότος, που ζει με άλλους κανόνες. Άσχημους κανόνες για τους εργαζόμενους.
Ευχαριστώ.
