«Τη διαχρονική πολιτική επιλογή της Ελληνικής Δεξιάς να αντιμετωπίζει την κατοικία σχεδόν αποκλειστικά ως αγοραίο εμπόρευμα και ελάχιστα ως κοινωνικό αγαθό επιβεβαιώνει και συνεχίζει το Ελληνικό Σχέδιο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας. Με ανεπαρκείς -προσχηματικούς ουσιαστικά- πόρους, και χωρίς συνεκτική πολιτική για την Κοινωνική Στέγαση το Σχέδιο της Κυβέρνησης Μητσοτάκη για την έξοδο της χώρας μας από την πολύπλευρη κρίση που προκάλεσε η πανδημία στην πραγματικότητα συνεχίζει την καταστροφική πολιτική της μνημονιακής περιόδου όταν καταργήθηκε ο μοναδικός σχετικός φορέας της Ελληνικής Πολιτείας, ο ΟΕΚ (Οργανισμός Εργατικής Κατοικίας)», αναφέρει ο Κώστας Αρβανίτης.
Ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ σε ερώτησή του στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την «αντικοινωνική επιλογή Μητσοτάκη να μην στηρίξει ουσιαστικά την Κοινωνική Στέγαση μέσω του ελληνικού Σχεδίου Ανάκαμψης», τονίζει πως «παρά την ολοκάθαρη αδυναμία της αγοράς να αντιμετωπίσει τα κενά και τις ελλείψεις στον τομέα της προσιτής ποιοτικής κοινωνικής κατοικίας, η κυβέρνηση Μητσοτάκη επιλέγει να χαμηλώσει τον πήχη της Δημόσιας Παρέμβασης, σε μια στιγμή μάλιστα που άλλες χώρες δεσμεύουν στα αντίστοιχα σχέδια αναλογικά πολύ μεγαλύτερα ποσά στηρίζοντας τα φτωχά και μεσαία στρώματα τους. Όπως αποκάλυψε σε πρόσφατη δημοσίευσή του ο διεθνής φορέας HOUSING EUROPE, εταίρος της Ε.Ε. σε θέματα πολιτικής για οικονομικά προσιτή κατοικία, όπου συγκεντρώνονται όλοι οι φορείς που ασχολούνται με τη στέγαση στην Ευρώπη, στο Σχέδιο «Ελλάδα 2.0», για πολιτικές ενεργειακής ανακαίνισης κατοικιών αφιερώνεται μόνον 1 περίπου δις, όταν 10 ευρωπαϊκές χώρες αφιερώνουν πάνω από 5 δις. Όσο για την κατοικία για ευάλωτες ομάδες πληθυσμού, αυτές απορροφούν ελάχιστα χρήματα, (περί τα 1,3 εκ.), που αφορούν την ανακαίνιση 100 διαμερισμάτων στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη για στέγαση κυρίως αστέγων συμπολιτών μας».
Και προσθέτει: «Κι ενώ οι συνεχόμενες κρίσεις που έπληξαν συντριπτικά μεσαία και κατώτερα στρώματα, τους πιο ευάλωτους της Ελληνικής Κοινωνίας, δημιουργούν ανάγκες μεγαλύτερες από τις αντίστοιχες σε άλλα κράτη μέλη, η Ελλάδα του Μητσοτάκη αναδεικνύεται σε ουραγό στον κρίσιμο για την κοινωνική συνοχή αυτόν τομέα, έναν τομέα με ισχυρή παράδοση δημόσιας παρέμβασης ακόμη και σε χώρες με βαθιά ριζωμένους τους θεσμούς της οικονομίας της αγοράς Με άλλα λόγια, την ώρα που η ΕΕ στρέφεται στην κατοικία ως δικαίωμα και πυλώνα κοινωνικής συνοχής, οι ΜΕΝΟΥΜΕ ΕΥΡΩΠΗ του κ. Μητσοτάκη προορίζουν για τη σπουδαία αυτή κοινωνική επένδυση ψίχουλα, και απομακρύνουν ακόμη περισσότερο την Ελλάδα από το επίπεδο προστασίας της Κοινωνικής Στέγασης στα άλλα κράτη – μέλη».
«Με την επιλογή αυτή επιβεβαιώνεται για μια ακόμη φορά ο καταστροφικός χαρακτήρας του σχεδιασμού της Ανάκαμψης από την πανδημία για τη χώρα μας, ένας σχεδιασμός που στοχεύει αποκλειστικά στα κέρδη μιας περιορισμένης ελίτ «χορηγών», και ελάχιστα στις ανάγκες της κοινωνίας. Ένας σχεδιασμός που φέρνει την Ελλάδα ακόμη πιο μακριά από την υπόλοιπη Ευρώπη και που απομακρύνει για τους ευάλωτους συμπολίτες στη χώρα μας ακόμη περισσότερο το όνειρο για επαρκή, ποιοτική και προσιτή στέγαση. Ένας σχεδιασμός που αφήνει τη χώρα μας μακριά από τους στόχους της ΕΕ για την κοινωνική συνοχή», καταλήγει ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ.
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ερώτησης του Κώστα Αρβανίτη προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή:
Επίδραση του Ελληνικού Σχεδίου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας στον τομέα της Κοινωνικής, Αξιοπρεπούς και Οικονομικά Προσιτής Στέγασης
Η Ελλάδα συνδυάζει μία έντονη στεγαστική κρίση με μία διαχρονική απουσία στεγαστικής πολιτικής.
Η κατάσταση επιδεινώθηκε από την οικονομική κρίση η οποία οδήγησε σε πτώση του ΑΕΠ κατά 25%, αύξηση της φτώχειας και του αριθμού των ανθρώπων που κινδυνεύουν με κοινωνικό αποκλεισμό (30% του συνολικού πληθυσμού1 ), παράλληλα με την κατάργηση του μοναδικού φορέα κοινωνικής στέγασης, του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας2.Τα υψηλά επίπεδα της ενεργειακής φτώχειας, η αύξηση στην τιμή των κατοικιών τα τελευταία δύο χρόνια3,και η παρακαταθήκη μη εξυπηρετούμενων δανείων της κρίσης, συνδιαμορφώνουν το υψηλό ποσοστό νοικοκυριών που ξοδεύουν περισσότερο από το 40%4του διαθέσιμου εισοδήματός στη στέγαση.
Ερωτάται η επιτροπή:
1. Είναι το ποσό του ελληνικού ΕΣΑΑ5 που διατίθεται για πρόγραμμα κοινωνικής στέγασης (€1,3), εκ των χαμηλότερων στην Ευρώπη6, επαρκές, για την βελτίωση των συνθηκών στέγασης και της οικονομικής προσιτότητας, σύμφωνα με τον ΕΠΚΔ7 και το ΕΚ8;
2. Έχει καθοριστεί ο προϋπολογισμός των δύο προγραμμάτων «Στέγαση και Απασχόληση» και «Στέγαση για τους Ρομά», που αναφέρονται στο ελληνικό ΕΣΑΑ;
3. Τί άλλα χρηματοδοτούμενα από την ΕΕ προγράμματα θα μπορούσαν να στηρίξουν την Ελλάδα για την ανάπτυξη επαρκούς, οικονομικά προσιτής κοινωνικής στέγασης;
