Για τις δραματικές εξελίξεις που αφορούν στα υπαρξιακά ερωτήματα της Ευρώπης μετά την επέλαση του Τραμπ, για τις καθοριστικές εξελίξεις και το ρόλο του λαϊκού κινήματος για τη διαλεύκανση του εγκλήματος των Τεμπών, στο οποίο ο ίδιος είχε εξαρχής ενεργό ρόλο και πρωτοβουλία αλλά και στο ζήτημα της συνεννόησης των δυνάμεων της προοδευτικής αντιπολίτευσης απέναντι στη φθορά της κυβέρνησης Μητσοτάκη, μίλησε ο Ευρωβουλευτής και επικεφαλής της ευρωομάδας του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Κώστας Αρβανίτης, σε συνέντευξή του στο tvxs.gr.
Ο Αντιπρόεδρος της LEFT αναφέρθηκε στον κοινό βηματισμό Δεξιάς – Ακροδεξιάς και όχι μόνο, που καθορίζει τις πολιτικές στην Ένωση, τα αδιέξοδα της ευρωπαϊκής ηγεσίας που έγιναν αισθητά από την αναρρίχηση του Τραμπ στην εξουσία .
Παράλληλα υπενθύμισε ότι πριν ένα χρόνο ο ίδιος κάλεσε για πρώτη φορά τη Μαρία Καρυστιανού στις Βρυξέλλες, ανοίγοντας ένα νέο κεφάλαιο στην υπόθεση των Τεμπών, που ήταν η ευρωπαϊκή ανάδειξη του ζητήματος από τους συγγενείς, ο αγώνας των οποίων σταδιακά συσπείρωσε γύρω τους ένα μαζικό λαϊκό κίνημα.
Εξάλλου, προσδιόρισε ότι η συζήτηση ανάμεσα στα κόμματα της προοδευτικής – ή άντιδεξιάς όπως τη χαρακτηρίζει – αντιπολίτευση πρέπει να έχει στο επίκεντρο τις πολιτικές και όχι τα πρόσωπα και έκανε σαφές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ σε αυτό το τοπίο πρέπει να αποφύγει τη «θολούρα» και να εκφράσει με απόλυτη σαφήνεια την εναλλακτική του πολιτική πρόταση ως η πρωτοπορία της σύγχρονης Αριστεράς.
Αναλυτικά η συνέντευξη
Σε πρόσφατο άρθρο σας στο tvxs μιλήσατε για «μέρες της Βαϊμάρης» στην ΕΕ. Θέλετε να μας περιγράψετε με λίγα λόγια την χαρτογράφηση του ευρωκοινωβουλίου και τι συμπεραίνετε από τις έως τώρα εξελίξεις στη νέα σας θητεία;
Παρότι η Πολιτική Ομάδα της Αριστεράς βγήκε ενισχυμένη και παρότι ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει να πρωταγωνιστεί στις εξελιξεις, οι συσχετισμοί του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου είναι οι χειρότεροι που έχουν υπάρξει ποτέ καθώς οι συντηρητικές και ακροδεξιές δυνάμεις έχουν ενισχυθεί σε βάρος των προοδευτικών. Αυτό αποτυπώνεται ήδη στις πολιτικές που χαράσσονται, στα πρόσωπα που επιλέγονται ως Επίτροποι για να τις υπηρετήσουν και, δυστυχώς, θα έχει αρνητικό αντίκτυπο τόσο στο νομοθετικό έργο της επόμενης πενταετίας όσο και στην υποβάθμιση του κοινοβουλευτικού ελέγχου. Παράλληλα, αυτό που διαπιστώνουμε σε αυτή τη δεύτερη θητεία της Ούρσουλα Φον ντερ Λάιεν στην Κομισιόν είναι ότι έχουμε υπονόμευση των θεσμών της ΕΕ και αυτό, νομοτελειακά, θα οδηγήσει σε παρακμή.
Πρόσφατα η καθηγήτρια στο Columbia Νένη Πανουργιά είπε στο tvxs ότι στις ΗΠΑ βιώνουν μέρες της Γερμανίας του 1933. Πόσο θα επηρεαστεί η Ευρώπη από τα όσα συμβαίνουν στην άλλη μεριά του Ατλαντικού; Ή θεωρείτε ότι επηρεάζεται ήδη και με ποιον τρόπο;
Η νίκη του Τραμπ ήδη επηρεάζει τις εξελίξεις στην ευρωπαϊκή ήπειρο, προκαλεί ευφορία στην ακροδεξιά και τους δίνει και την αυτοπεποίθηση ότι αυτό το εκρητικό μείγμα ψέμματος, μίσους, ανορθολογισμού και πόλωσης, μπορεί να έχει ανταπόκριση στο κοινό της Ευρώπης που έχει απογοηγευτεί από τα συστημικά κόμματα. Το πρόβλημα είναι ότι η Ακροδεξιά δεν είναι απομονωμένη από το δημοκρατικό τόξο στην ΕΕ αλλά είναι σύμμαχος της Δεξιάς και, ενίοτε, και των Σοσιαλιστών όταν πρόκειται για την κατανομή των θέσεων εξουσίας.
Αυτά τα ζητήματα αντανακλούν βέβαια και στο εσωτερικό της χώρας και δεν θα πρέπει να αποκόπτονται τα ευρωπαϊκά ζητήματα από την πολιτική συζήτηση και το ρόλο των κομμάτων.
Έχετε συμβάλει στην αποτροπή της συγκάλυψης του εγκλήματος των Τεμπών, αναδεικνύοντας την υπόθεση στην ΕΕ. Ποια είναι η γνώμη σας για τις εξελίξεις;
Εμείς είχαμε διαπιστώσει από την πρώτη μέρα τη σπουδή της κυβέρνησης να συγκαλύψει τις ευθύνες της όπως έχει κάνει σταθερά σε όλα τα σκάνδαλα. Με σοκάρει η διαπίστωση -από τις αποκαλύψεις- ότι τις πρώτες ώρες μετά το ατύχημα ενώ οι συγγενείς έψαχναν τους νεκρούς τους και η χώρα ζούσε ένα συλλογικό σοκ, η κυβέρνηση είχε ήδη οργανώσει τη συγκάλυψη, είχε φροντίσει, πριν το πρώτο φως του ήλιου, για το μπάζωμα αλλά ακόμη και το “μοντάζ” συνομιλιών ώστε να επιβάλει εξαρχής το αφήγημα του “ανθρώπινου λάθους” που είχε κατασκευάσει. Αυτό ήταν αδίστακτο!
Επιχειρήσαμε να εξασφαλίσουμε να έχουν βήμα στους ευρωπαϊκούς θεσμούς οι συγγενείς για να αντιμετωπιστεί η συγκάλυψη. Πριν ακριβώς ένα χρόνο είχαμε πραγματοποιήσει την πρώτη εκδήλωση στις Βρυξέλλες και άνοιξε ένας νέος δρόμος, που αποδείχτηκε, από τις εξελίξεις, καθοριστικός. Ο αγώνας των συγγενών κατάφερε να πείσει όλη την ελληνική κοινωνία, η οποία βγήκε στους δρόμους και ανάγκασε τον Πρωθυπουργό να κάνει στροφή, παριστάνοντας τον εξαπατημένο .
Στην αρχή της νέας θητείας στους ευρωπαϊκούς θεσμούς, καταγγείλαμε από την πρωτη στιγμή το νέο “μπάζωμα” που επιχειρεί ο Μητσοτάκης σε συνεργασία με την Ούρσουλα Φον Ντερ Λάιεν. Είναι ανεπίτρεπτο να έχουμε έναν Επίτροπο από ένα κράτος-μέλος που ερευνάται για μια τόσο σοβαρή υπόθεση και Πρόεδρο της αρμόδιας Επιτροπής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, κορυφαίο στέλεχος της ΝΔ και επικεφαλής της ευρωομάδας της.
Τα πρόσφατα γεγονότα και οι προσπάθειες του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος σε συνεργασία και με την Ακροδεξιά, ώστε να μην επιτρέψει τη συζήτηση με τον Επίτροπο Τζιτζικώστα στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου επιβεβαίωσαν την επιμονή τους. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τόσο τον κ. Τζιτζικώστα όσο και την κα Φον Ντερ Λάιεν, τους έχουν ψηφίσει και οι Σοσιαλιστές, παρότι ήταν ξεκάθαρες οι προθέσεις της κυβέρνησης να “μπλοκάρει” τον έλεγχο των θεσμών σε βάρος της.
Η ΝΔ επιχειρεί το “μπάζωμα” παντού, και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Και ο “σταθμάρχης” της συγκάλυψης είναι ο ίδιος Μητσοτάκης. Όπως στα θέματα των υποκλοπών, της Πύλου, του κράτους δικαίου συνολικά, έτσι και στα Τέμπη ο ενορχηστρωτής βρίσκεται στο Μαξίμου.
Ας μην ξεχνάμε με πόσο αρνητικό τρόπο έχει μιλήσει η Ευρωπαία Εισαγγελέας για το νόμο περί ευθύνης Υπουργών και το πώς οι πολιτικές συμφωνίες στην Ελλάδα καλύπτουν υπουργούς για ποινικές ευθύνες, όπως συμβαίνει κατ΄εξακολούθηση με αποκορύφωμα την υπόθεση του αρμόδιου Υπουργού Καραμανλή και τη διαχείριση της Σύμβασης 717 ενώ είναι ορατός ο κίνδυνος παραγραφής για σοβαρές πτυχές του εγκλήματος των Τεμπών.
Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση παραπλανεί ή εστιάζει σε κάποια ανούσια βίντεο που “ανακαλύφθηκαν” δύο χρόνια μετά. Το σιδηροδρομικό δίκτυο έτσι κι αλλιώς στερούνταν ασφάλειας, και χωρίς την σύμβαση 717 και αυτό είναι κρατικό έγκλημα.
Συσκοτίζουν, αποπροσανατολίζουν και επιχειρούν να καπελώσουν συστηματικά το κίνημα των πολιτών. Όμως αυτό δεν καπελώνεται γιατί είναι αυθεντικό.
Οι πολιτικοί λέτε συνήθως ότι η αντοχή των κυβερνήσεων μετριέται στα θέματα της οικονομίας και στην τσέπη των πολιτών. Ωστόσο βλέπουμε πως ένα θέμα όπως αυτό των Τεμπών κλονίζει την κυβέρνηση. Πιστεύετε πως την απειλεί;
Αυτό είναι ένα κρίσιμο ζήτημα. Η κυβέρνηση έχει γενικευμένη δυσαρέσκεια ακόμη και από φανατικούς υποστηρικτές της και έχει περάσει το σημείο της “μη επιστροφής” άρα μόνο καθοδικά μπορεί να κινηθεί.
Τα Τέμπη είναι καταλύτης πολιτικών εξελίξεων γιατί για πρώτη φορά μετά την κρίση υπάρχει ένα μεγάλο ζήτημα που αγανακτεί την ελληνική κοινωνία και συμπαρασύρει συνολικά την απογοήτευση για τους θεσμούς και το πολιτειακό σύστημα.
Παράλληλα όμως η οικονομία παραμένει βασικός παράγοντας δυσαρέσκειας αφού μετά από 6 χρόνια μύθων και επικοινωνίας, ο κόσμος αντιλαμβάνεται ότι φτωχοποιήθηκε βάναυσα ενώ οι πανηγυρισμοί της κυβέρνησης αφορούν μια χούφτα πανίσχυρους επιχειρηματίες – φίλους του Μητσοτάκη.
Η συλλογική έκφραση της δημοκρατικής αντιπολίτευσης είναι προβληματική, πολυδιασπασμένη και δεν προσφέρει την εναλλακτική και έτσι η κυβέρνηση πανηγυρίζει. Όταν η κοινωνία θέτει τα ζητήματα “από τα κάτω” χωρίς ιδεολογικό πρόσημο, είναι ευθύνη και καθήκον των κομμάτων να το εκφράσουν.
Όταν οι πολίτες μαζικά αμφισβητούν τον ίδιο τον καπιταλισμό, τα κόμματα, πρέπει να ενσωματώσουν αυτή τη δυσαρέσκεια και να τεκμηριώσουν την κριτική. Αν αυτό λείπει, τότε αυτή η ορμή μπορεί να διοχετευτεί και σε άλλες κατευθύνσεις ή και να οδηγήσει σε απογοήτευση. Την περίοδο 2011-2014 υπήρξε ένα αφήγημα που ήταν το “αντιμνημόνιο”, έστω και ασαφές, και βρέθηκε ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ να το εκφράσουν επιτυχημένα, ευτυχώς για τη χώρα. Τώρα αναζητείται ξανά η αντιστοίχιση με τα κοινωνικά αιτήματα.
Από τα σπλάχνα του ΣΥΡΙΖΑ έχουν δημιουργηθεί 9 κόμματα. Γιατί συνέβη αυτό και τι πρέπει να γίνει;
Σε ένα κόσμο που αλλάζει δυναμικά, όσο η Αριστερά φεύγει από τα βασικά ιδεολογικά εργαλεία της, δημιουργεί παράγοντες της πολιτικής ζωής που δεν παράγουν πολιτική – εφόσον διαπιστώνουμε να υπάρχουν προσωπικά κόμματα- αλλά εγωισμούς και χάνεται η στόχευση για αυτό που εννοούμε πολιτική αλλαγή.
Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να είναι η πρωτοπορία της σκέψης και της πολιτικής δράσης στο χώρο της σύγχρονης Αριστεράς. Διαφορετικά θα συνεχίσουμε να έχουμε εκφυλιστικά προσωπικά αφηγήματα και απογοήτευση σε πλατιά λαϊκά στρώματα. Πολίτες που ακολουθούν το δρόμο της αποχής από τις εκλογικές διαδικασίες αλλά της συμμετοχής στα λαϊκά κινήματα. Γιατί στις μέρες μας, δεν μπορεί το όραμα να είναι ούτε η φθαρμένη σοσιαλδημοκρατία -που οδήγησε την ΕΕ σε αδιέξοδα και τη χώρα σε χρεοκοπία- ούτε η σταλινική καρικατούρα που παραχάραξε τις βασικές ιδεολογικές αρχές της μαρξιστικής βιβλιοθήκης, ξεχνώντας μάλιστα ότι το βασικό εργαλείο της είναι η διαλεκτική.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, για να διαδραματίσει το ρόλο στον οποίο τον τοποθέτησαν οι πολίτες, πρέπει να αποφύγει τη θολούρα, που ενδημεί πέριξ ή εντός της αριστεράς, ή τον ετεροπροσδιορισμό αλλά να διατυπώσει την πολιτική του πρόταση. Ο όρος “κυβερνώσα αριστερά” δεν πρέπει να έχει μόνο καταγγελτικό λόγο αλλά και να περιγραφει με απόλυτη σαφήνεια την εναλλακτική λύση.
Γιατί είναι τόσο δύσκολη η συνεννόηση των κομμάτων του προοδευτικού τόξου έστω σε 3-4 βασικά θέματα στα οποία θα μπορούσαν να ομονοήσουν απέναντι στην κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Πρέπει να ορίσουμε τι είναι προοδευτικό και τι είναι δημοκρατικό. Αν μπορούμε να μιλήσουμε για αντι-δεξιό μέτωπο, μπορούμε να συννεοηθούμε, γιατί δεν έχουν αποσαφηνίσει όλοι τι είναι προοδευτικό και τι όχι.
Στην Ελλάδα έχουμε πλέον παραδοσιακά αλλά και “ιδιωτικά” κόμματα που λειτουργούν ως “εταιρίες” με ιδιοκτήτες και όχι ως συλλογικοί πολιτικοί φορείς. Και συχνά δεν έχουν στον προορισμό τους να βρουν λύσεις αλλά να υπηρετήσουν τη ματαιοδοξία των “ιδιοκτητών τους”. Τα κόμματα της Αριστεράς πρέπει να κάνουν τη δουλειά τους – που δεν κάνουν όπως θα έπρεπε – και να ασχοληθούν με τον πολιτικό στόχο και όχι τις προσωπικές στρατηγικές, να ψάξουν τις πολιτικές και όχι τα πρόσωπα. Σε μια παράλληλη διαδικασία με τα κόμματα, δημιουργείται η Λαϊκή Συνείδηση και το παράδειγμα των Τεμπών είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα. .
Τι προβλέπετε να μας απασχολήσει πολιτικά στην Ευρώπη και την Ελλάδα στο άμεσο μέλλον.
Το μέλλον δεν είναι ευχάριστο. Στην Ευρώπη, ακόμη και αν τα προσεχή εκλογικά «ατυχήματα» αποφευχθούν, που δεν είναι εύκολο, η ακροδεξιά ήδη επηρεάζει τις πολιτικές και το κυρίαρχο αφήγημα ττης ΕΕ είναι “ασφάλεια και άμυνα”. Δεν υπάρχει χώρος πουθενά για ειρήνη, ευημερία, κοινωνική δικαιοσύνη και η ευρωπαϊκή ηγεσία – όπως αποδεικνύεται τώρα από τους εκβιασμούς Τραμπ- οδήγησε σε καταστροφικές επιλογές και εξαρτήσεις. Αυτή η κατεύθυνση δείχνει ότι είμαστε σε ένα “κύκλο της ιστορίας” που θα φέρει δεινά και καταστροφές. Και εμείς είμαστε εκεί για να προειδοποιήσουμε και αναζητήσουμε τις συμμαχίες ωστε να επαναφέρουμε την Ευρώπη στο αρχικό της όραμα και την αυτονομία της.
Στην Ελλάδα, η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει περάσει το σημείο “μηδέν” και δεν μπορεί να ανακάμψει πια.
Όμως απαιτείται να βρεθεί το πειστικό αφήγημα από την δημοκρατική αντιπολίτευση, πριν η δυσαρέσκεια εκφραστεί από την ακροδεξιά και, στην ουσία, ενσωματωθεί ξανά στην ίδια τη Δεξιά, όπως μας έχει διδάξει η ιστορία.
Πηγή: tvxs.gr
