Τα εκρηκτικά προβλήματα των Ελλήνων πυροσβεστών, ανέδειξε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ο Κώστας Αρβανίτης.
Ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ/The Left, αξιοποίησε την ευκαιρία μιας χρήσιμης και ουσιαστικής ακρόασης στην Επιτροπή EMPL (Απασχόλησης & Κοινωνικών Υποθέσεων) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για να αναδείξει τα ιδιαίτερα ζητήματα που βασανίζουν το προσωπικό του Πυροσβεστικού Σώματος στη χώρα μας.
Ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρθηκε εκτενώς στις κλιματολογικές συνθήκες που επικρατούν πλέον στη χώρα μας, και την καθιστούν χώρα πρώτης γραμμής της Παγκόσμιας Κλιματικής Κρίσης, συνθήκες που επιβάλλουν τη διαρκή αναβάθμιση και στήριξη του Σώματος και των στελεχών του.
Ολόκληρη η παρέμβαση του Κώστα Αρβανίτη στην Επιτροπή EMPL
Πριν από μερικές μέρες, το ξέρετε όλοι, είχαμε ένα έγκλημα, μια τραγωδία στα Τέμπη, τη σύγκρουση 2 τρένων. 57 ανθρώπους χάσαμε, στην πρώτη γραμμή ήταν πάλι οι πυροσβέστες. Και πρέπει να σας πω ότι αρκετοί πυροσβέστες που επιχείρησαν στο πεδίο εμφάνισαν χημικά εγκαύματα. Η χώρα μου είναι μια σεισμογενής χώρα, οπότε οι πυροσβέστες είναι πάντα στην πρώτη γραμμή. Είναι δίπλα μας. Έχουμε φωτιές είχαμε και πέρσι μεγάλες καταστροφές, είχαμε πριν από χρόνια μια ανείπωτη τραγωδία στην Αττική με 104 νεκρούς. Εδώ λοιπόν εγώ θα βάλω 2-3 ζητήματα και προς τον πρόεδρο μας και προς τα μέλη και τους συναδέλφους των άλλων πολιτικών ομάδων. Δεν πρέπει να δούμε το θέμα της υγείας και της ασφάλειας των πυροσβεστών και στη βάση τους και στο πεδίο, σε Ευρωπαϊκό πλαίσιο;
Δηλαδή για να καταλάβετε, ο Έλληνας πυροσβέστης παίρνει 1078 € μεικτά. Φτάνει και 1600 € μεικτά. Για να σώσει ή να πεθάνει. Δεύτερον, στη δική μου χώρα, μέλος της ΕΕ, μέλος της Ευρωζώνης, στην Ελλάδα έχουμε 4 διαφορετικές ταχύτητες προσωπικού. Μόνιμους πυροσβέστες, 5ετους υποχρέωσης πυροσβέστες, ειδική μονάδα δασικών επιχειρήσεων, και εποχικούς. Δηλαδή για κάποιο διάστημα τους παίρνουμε, τους πετάμε στη μάχη, ζουν ή χάνονται και δεν μας αφορά το μέλλον τους στο επόμενο διάστημα. Και σε μια τέτοια εποχή που ζούμε, σε κλιματική κρίση πια, είναι δεδομένο, μπορούμε να μιλάμε για εποχικότητα; Ή για πάγιο προσωπικό, εκπαιδευμένο και ασφαλισμένο;
Εγώ λοιπόν θα έλεγα και θα ήθελα να κάνω και την ερώτηση μου συγκεκριμένα στον προσωρινό Εκτελεστικό Διευθυντή του Ευρωπαϊκού Οργανισμού για την Ασφάλεια και την Υγεία στην Εργασία αλλά και στον εκπρόσωπο του Συμβουλίου των Ευρωπαϊκών δήμων και περιφερειών. Δεν πρέπει να έχουμε ένα ενιαίο ευρωπαϊκό πλαίσιο δράσης, όχι μόνο οδηγίες, που να καθορίζει και να διασφαλίζει και το επιχειρησιακό, σαν ενιαία αντίληψη, αλλά και το εργασιακό και την υγεία και την ασφάλεια των ανθρώπων μας.
Γιατί ξέρετε υπάρχει ένα ζήτημα, ότι τους ανθρώπους αυτούς τους βλέπουν σαν αναλώσιμο εργαλείο, εργατικό προσωπικό με στολή. Στην μάχη είναι ήρωες. Όταν τελειώνει ή μάχη ή θυμώνουν ή τους δέρνουμε ή τους απολύουμε, ή τους… Και θα έλεγα πρόεδρε και ένα τελευταίο:
Μια επίσκεψη της επιτροπής μας, είμαστε νομίζω καλά συνεργαζόμενοι συνάδελφοι, σε βάσεις πυροσβεστών, σε κάποιες χώρες. Να πάμε στο πεδίο, να δούμε τι λένε οι άνθρωποι εκεί, στην Πολωνία, που έχει και ένα καλό παράδειγμα, στην Ελλάδα, που σας λέω εγώ ότι έχουμε προβλήματα, ή στην Ιταλία ή αλλού. Δεν θα βοηθούσε τη δουλειά μας; Όπως πάμε στο προσφυγικό, όπως πάμε σε άλλα ζητήματα.
