Με μια διπλή πρόταση θεσμικής κατοχύρωσης της Ελευθεροτυπίας εντός της ΕΕ ολοκλήρωσε την παρέμβασή του στη σχετική συζήτηση ο Κώστας Αρβανίτης, ενώ για μια ακόμη φορά αναφέρθηκε στα πρόσφατα περιστατικά της δολοφονίας Καραϊβάζ, στην επίθεση που δέχτηκε πρόσφατα η Δημοσιογράφος του OPEN Ελευθερία Σπυράκη μαζί με το τηλεοπτικό συνεργείο του σταθμού, αλλά και στο συμβόλαιο θανάτου κατά του Κώστα Βαξεβάνη.
Ο Ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία που μετέχει εκ μέρους της Ευρωομάδας της Αριστεράς / The Left στην Ομάδα Παρακολούθησης Δημοκρατίας, Κράτους Δικαίου, και Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Επιτροπής LIBE του ΕΚ συμμετείχε στην πρώτη συζήτηση στο πλαίσιο της Ομάδας όπου έγινε ανταλλαγή απόψεων για την Ελευθερoτυπία και την ασφάλεια των Δημοσιογράφων.
Ο Κώστας Αρβανίτης αναφέρθηκε στην -ανεξιχνίαστη, ακόμη- δολοφονία Καραϊβάζ, στα πρόσφατα κρούσματα επιθέσεων σε δημοσιογράφους του OPEN, όπως η Ελευθερία Σπυράκη και ο Κώστας Αλατζάς, αλλά και στο συμβόλαιο θανάτου κατά του δημοσιογράφου Κώστα Βαξεβάνη. «Υπάρχει σοβαρό θέμα», σημείωσε χαρακτηροστικά.
Ο Κώστας Αρβανίτης, κλείνοντας την παρέμβασή του υπογράμμισε «δεν γίνεται να είσαι μέλος της ΕΕ χωρίς να τηρείς απόλυτα τους βασικούς κανόνες της δημοκρατίας και της ελευθεροτυπίας», υποστηρίζοντας την αναγκαιότητα μιας σχετικής Ευρωπαϊκής Νομοθεσίας.
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της παρέμβασης του Κώστα Αρβανίτη στην συνεδρίαση της Υποομάδας τις LIBE:
Οι τοποθετήσεις ήταν εξαιρετικές, πολύ χρήσιμες, και για εμάς που είμαστε 30 χρόνια στη δουλειά, μας κάνουν ακόμα πιο απαισιόδοξους, καθώς όπως γνωρίζετε, η ελευθεροτυπία είναι βασικός πυλώνας για τη δημοκρατία όπως εμείς την καταλαβαίνουμε στην ΕΕ. Υπάρχει ένα πολύ σοβαρό θέμα καθώς μια εκτεταμένη έρευνα του IJF (Διεθνής ομοσπονδία δημοσιογράφων) της οποίας είμαστε και όλοι οι δημοσιογράφοι στην Ελλάδα μέλη, αποκάλυπτε τη “ΜΕΓΑΛΗ ΕΙΚΟΝΑ” της ιδιοκτησίας των MEDIA στην Ευρώπη, όπου:
- Η συντριπτική πλειονότητα τους ανήκουν – φανερά ή κρυφά – σε πολυεθνικούς μεγαλομετό-χους. Η σχέση των μεγαλομετόχων με την κρατική εξουσία, τις κυβερνήσεις, είναι όσο περνάει ο καιρός όλο και πιο έντονη σε όλες τις χώρες και όχι μόνο στους συνήθεις υπόπτους που είναι οι χώρες του Βίσεγκραν.
- Η διαφάνεια του ιδιοκτησιακού καθεστώτος δεν είναι καν υποχρεωτική στις περισσότερες από τις μισές χώρες – μέλη της ένωσής μας.
Θέλω να σας πω για ολιγοπώλια αλλά ας πάω σε δεδομένα που μπορεί να είναι χρήσιμα και για τους δημοσιογράφους που βρίσκονται μαζί μας.
Στη Βουλγαρία όπως είπαμε έχουμε 2 εκτελέσεις, η τελευταία το 18. Στη Γαλλία, πέρα από το τραγικό γεγονός του Σαρλί Εμπντό, το 2015, είχαμε το Μπατακλάν την ίδια χρονιά και έναν ακόμα θάνατο το 2018 στο Στρασβούργο.
Η έκθεση της Κομισιόν για το κράτος δικαίου, επιλέγει καθόλου τυχαία να εστιάσει στα φαινόμενα δολοφονίας δημοσιογράφων, ως σημαντικότερη ένδειξη της έλλειψης ασφάλειας προστασίας όσων ασκούν το δημοσιογραφικό επάγγελμα. Κι εδώ στην Ελλάδα, με τη στυγερή δολοφονία του Γιώργου Καραϊβάζ μέρα-μεσημέρι όπου δεν έχει γίνει τίποτα, θέλω να πω και στην πρόεδρό μας τη Σόφι, τίποτα από την τελευταία επικοινωνία που είχαμε εδώ όταν ήταν εδώ ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη, που έδωσε απαντήσεις – ό,τι έδωσε – ο οποίος όπως γνωρίζετε με τον χθεσινό ανασχηματισμό δεν είναι πια στη θέση του, όμως δεν έχουμε καμία εξέλιξη. Στην δική μας επιτροπή ακούσαμε εδώ πως γίνονται συνεχή SLAPPS στους δημοσιογράφους. Ο δημοσιογράφος Βαξεβάνης δήλωσε ότι έχει συμβόλαιο θανάτου και επιβεβαιώθηκε αυτό από τον ίδιο τον υπουργό, αφού έχουμε και συλληφθέντα. Στην Ελλάδα θέλω να σας πω ότι χτυπήθηκαν δημοσιογράφοι, προσφάτως, το 2020 ο Θωμάς Γιακόμπι από τη Deutsche Welle που κάλυπτε διαδήλωση για το προσφυγικό στο Σύνταγμα. Χτυπήθηκαν προχθές δημοσιογράφοι στις πυρκαγιές στην Αθήνα, η συνάδελφος Ελευθερία Σπυράκη. Υπάρχει σοβαρό θέμα.
Στη Μάλτα είχαμε τη Δάφνη, στις Κάτω Χώρες με τον Πέτερ ντε Βρις, στη Σλοβακία το ’18 ένα νέο παιδί, τον Κούζιακ.
Κλείνω με την μεγάλη ανησυχία μου για τη δημοκρατία. Αν για κάθε δημοσιογράφο που πέφτει νεκρός και για δεκάδες που βρίσκονται σε τεράστια πίεση και εκβιασμό, εμείς κάνουμε συστάσεις, νομίζω ότι ή δεν έχουμε καταλάβει το πρόβλημα, ή -μπαίνω ακριβώς στην πρότασή μας- πρέπει και ήρθε η ώρα για ένα θεσμικό παρατηρητήριο για όλες τις χώρες της ΕΕ και μια ευρωπαϊκή νομοθεσία που ουσιαστικά θα καθορίζει πλήρως ότι για να είσαι μέλος της Ένωσης θα πρέπει να τηρείς απόλυτα τους βασικούς κανόνες της δημοκρατίας και της ελευθεροτυπίας.
