Επιχειρησιακό σχέδιο λειτουργίας, προκειμένου να αντιμετωπίζονται έκτακτες και επείγουσες καταστάσεις στις νοσηλευτικές μονάδες, λειτουργεί πιλοτικά εδώ και ένα χρόνο σε δύο νοσοκομεία της χώρας, στο «Παπαγεωργίου» στη Θεσσαλονίκη, και στο «ΠΑΓΝΗ» στην Κρήτη, υπό την ομπρέλα του ΟΔΙΠΥ, (Οργανισμού Διασφάλισης για την ποιότητα στην υγεία) με στόχο να επεκταθεί σε όλα τα νοσοκομεία της χώρας από το 2024.
Όπως αναφέρει στο Πρακτορείο Fm και στην δημοσιογράφο Τάνια Μαντουβάλου, η Διευθύντρια της Υπηρεσίας Ποιοτικού Ελέγχου του «Παπαγεωργίου» Λιάνα Μιχαηλίδου, το «Ασφαλές Νοσοκομείο», όπως ονομάζεται, είναι από τα πρώτα project του ΟΔΙΠΥ και αφορά χρωματικούς κωδικούς που άπτονται ο καθένας μιας διαφορετικής επείγουσας ανάγκης, που πρέπει να αντιμετωπιστεί.
«Ο κόκκινος κωδικός αφορά φωτιά, ο μπλε κωδικός την ανακοπή ενός ασθενούς, ενός εργαζόμενου, ή ακόμη και ενός επισκέπτη, ο ροζ κωδικός αφορά σε αρπαγή μικρού ασθενούς από 0 έως 16 ετών, ο ασημί κωδικός αφορά αγνοούμενο ενήλικα ασθενή, ο πορτοκαλί κωδικός αφορά εσωτερική ή εξωτερική καταστροφή, και ο κίτρινος κωδικός αφορά απειλή βομβιστικής ενέργειας».
Πώς όμως θα λειτουργεί αυτό το επιχειρησιακό σχέδιο; Η κ. Μιχαηλίδου φέρνει παράδειγμα την εξαφάνιση ενός ενήλικα ασθενή:
Παράδειγμα με τον ασημί κωδικό: «Όταν κάποιος γιατρός αντιλαμβάνεται ότι λείπει ένα ενήλικας ασθενής από το θάλαμο του, ειδοποιεί, σε ειδικό τηλέφωνο που χρησιμοποιείται μόνο για τους κωδικούς επείγουσας ανάγκης, την εφημερεύουσα, η οποία είναι ο άνθρωπος κλειδί στο “Ασφαλές Νοσοκομείο”. Εκείνη με τη σειρά της, αφού πάρει τις πληροφορίες που χρειάζεται, όπως ονοματεπώνυμο, περιγραφή του αγνοούμενου και της κατάστασης του, πηγαίνει στο τηλεφωνικό κέντρο για να βγάλει αναγγελία στα μεγάφωνα, έχοντας ήδη ενημερώσει την εξωτερική πύλη για να κατέβουν οι μπάρες. Παράλληλα, έχουν ήδη ειδοποιηθεί οι εργαζόμενοι της φύλαξης και χτενίζουν το Νοσοκομείο. Εάν μέσα σε διάστημα 30 λεπτών που διαρκεί το αλάρμ του κωδικού, δεν εντοπιστεί ο αγνοούμενος ασθενής, τότε ειδοποιείται η αστυνομία, με ευθύνη της εφημερεύουσας».
Για το επιχειρησιακό σχέδιο, όπως αναφέρει η κ. Μιχαηλίδου, έχει παρασχεθεί θεωρητική κατάρτιση στο προσωπικό και έχει μοιραστεί έντυπο υλικό, ενώ παράλληλα γίνονται πρόβες, ασκήσεις και εκπαιδεύσεις των εργαζομένων, σε όλα τα μέρη του νοσοκομείου, σε όλες τις βάρδιες.
Όσον αφορά το ερώτημα πότε βρίσκουν γιατροί, νοσηλευτές και λοιπό προσωπικό το περίσσευμα χρόνου να εκπαιδευτούν, μέσα σε ένα πιεστικό εργασιακά περιβάλλον, λόγω των γνωστών ελλείψεων στο ΕΣΥ, η κ. Μιχαηλίδου απαντά: «Ακόμη και με υποστελεχωμένο Εθνικό Σύστημα Υγείας, δεν μπορούμε να βρούμε δικαιολογία να μην είμαστε έτοιμοι. Αυτό είναι κατανοητό και από τους ίδιους τους εργαζόμενους, οι οποίοι βάζουν πάνω από όλα, την ασφάλεια των ασθενών, αλλά και την προσωπική τους ασφάλεια και μέχρι σήμερα ποτέ δεν αντέδρασαν σε αυτές τις εκπαιδεύσεις». Αντίστοιχα επιχειρησιακά σχέδια σε νοσηλευτικές μονάδες, σύμφωνα με την κυρία Μιχαηλίδου, εφαρμόζονται σε ΗΠΑ, Κίνα, Ιαπωνία, Κατάρ, Σαουδική Αραβία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Ιταλία, Ισπανία, αλλά όχι καθολικά και συνήθως στον ιδιωτικό τομέα.
