«Η Νέα Αριστερά δημιουργήθηκε μέσα σε μια βαθιά πολιτική και στρατηγική κρίση. Δημιουργήθηκε όμως όχι για να περιγράψει, αλλά για να δώσει απάντηση στην κρίση», είπε μεταξύ άλλων ο Αλέξης Χαρίτσης.
«Σήμερα, φτιάχνουμε, με τη δική σας ενεργή συμμετοχή, αυταπάρνηση και συγκινητική προσπάθεια, το κόμμα της Αριστεράς που χρειάζεται η ελληνική κοινωνία», ανέφερε στην ομιλία του στην ιδρυτική συνδιάσκεψη της Νέας Αριστεράς, ο πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, Αλέξης Χαρίτσης.
Δίνοντας το στίγμα της προσπάθειας πρόσθεσε ότι το κόμμα της Νέας Αριστεράς «θα είναι ο καθοριστικός καταλύτης για τη συγκρότηση εκείνης της αντιπολίτευσης που χρειάζεται ο τόπος. Σήμερα εδώ φτιάχνουμε το μεγάλο, ευρύχωρο, ανοιχτό σπίτι της Αριστεράς. Το κόμμα των καιρών μας. Την Αριστερά της εποχής μας. Και το λέμε προς πάσα κατεύθυνση: δεν θα ξεμπερδέψετε με την Αριστερά».
Ακολούθως εξήγησε: «Η Νέα Αριστερά δημιουργήθηκε μέσα σε μια βαθιά πολιτική και στρατηγική κρίση. Δημιουργήθηκε όμως όχι για να περιγράψει, αλλά για να δώσει απάντηση στην κρίση. Να ενώσει, να ανανεώσει, να διατυπώσει ένα νέο πολιτικό και κοινωνικό πρόγραμμα με συγκεκριμένους και ξεκάθαρους στόχους για τη χώρα που θέλουν οι πολίτες της. Να δώσει θετική διέξοδο και προοπτική στον λαό της αριστεράς, στον κόσμο της αποχής, στους κοινωνικούς αγώνες και στα κοινωνικά κινήματα, βάζοντας την πολιτική ξανά στο επίκεντρο».
Ο κ. Χαρίτσης διεκδίκησε για το νέο κόμμα την συνέχεια της Αριστεράς στον τόπο μας, από την «κοσμογονία της αντίστασης μέχρι το Πολυτεχνείο και τους κοινωνικούς αγώνες» και πρόσθεσε: «Δεν κάνουμε ούτε βήμα πίσω. Από τις αρχές, τις αξίες, τα οράματά μας για μια κοινωνία ισότητας, ελευθερίας και δημοκρατίας. Αυτή είναι και η αντιπολίτευση που χρειαζόμαστε. Αν δεν τη φτιάξουμε εμείς, η χώρα μας κινδυνεύει. Κινδυνεύει να ακολουθήσει τη γενική ευρωπαϊκή τάση, όπου το αντίπαλο δέος στις αντικοινωνικές πολιτικές της Δεξιάς έρχεται στην τρομακτική εκδοχή της ενίσχυσης του ανορθολογισμού, του μίσους, της ξενοφοβίας».
Ο κ. Χαρίτσης αναφέρθηκε στο εγχείρημα ασκώντας κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ: «Η Νέα Αριστερά, λοιπόν, ιδρύθηκε ως πράξη αντίστασης στην ταπείνωση και στον εκφυλισμό. Όταν πριν τρεις μήνες ξεκινούσαμε την προσπάθειά μας, πολλοί και πολλές – πολύ συχνά καλόπιστα – μας έλεγαν «βιάζεστε». Εγώ σήμερα λέω, «χτες ίσως ήταν νωρίς, αλλά αύριο θα είναι σίγουρα αργά, πολύ αργά». Ο πολιτικός χρόνος είναι πυκνός. Στους τρεις μήνες που μεσολάβησαν από την ίδρυση της Νέας Αριστεράς, οι εκτιμήσεις μας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μετεξελίσσεται γοργά σε ένα κόμμα δίχως συνοχή και πειστική πρόταση, ένα κόμμα που δεν έχει πλέον σχέση με την Αριστερά, ένα κόμμα μεσσιανικό που φλερτάρει με τις νοοτροπίες της alt-right, αυτές μας οι εκτιμήσεις, δυστυχώς επιβεβαιώθηκαν. Και αυτοί που σιώπησαν – είτε με υστερόβουλες σκέψεις, είτε από επιλογή – βρίσκονται και θα βρίσκονται αντιμέτωποι με τις συνέπειες των πράξεών τους».
Ξεκαθάρισε πάντως ότι «στη Νέα Αριστερά δεν ψάχνουμε για αντίπαλο στις γραμμές μας για να μονομαχήσουμε και να επιβεβαιώσουμε το εγώ μας. Δεν θα ακούσετε τίποτα τέτοιο στη συνδιάσκεψή μας. Ο δικός μας πολιτικός αντίπαλος είναι ένας: ο κύριος Μητσοτάκης. Και για αυτό συγκρουόμαστε με την πολιτική του. Η Νέα Αριστερά δίνει διέξοδο στην απουσία ισχυρής αντιπολίτευσης».
Συνεχίζοντας την κριτική, αναφέρθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ «δύο κόμματα που είναι καθηλωμένα σε μια άνευρη και αναποτελεσματική πολιτική η οποία δεν εμπνέει και δεν πείθει. Σε έναν ΣΥΡΙΖΑ που βυθίζεται καθημερινά στην αναξιοπιστία και στην τοξικότητα και σε ένα ΠΑΣΟΚ που λειτουργεί ως συνέχεια ενός παλιού, κακού πολιτικού συστήματος με βαθιές υποκλίσεις στον συμβιβασμό με τις πολιτικές της Δεξιάς. Έτσι απαντάμε και στον συντηρητισμό του ΚΚΕ που καταψήφισε το αυτονόητο πολιτικό δικαίωμα του γάμου για όλους τους πολίτες και μεταθέτει την αλλαγή των συσχετισμών στη Δευτέρα Παρουσία. Έτσι απαντάμε στις κατακερματισμένες προσπάθειες δυνάμεων της ριζοσπαστικής αριστεράς που αδιαφορούν για το κοινωνικό αίτημα για ενότητα, στο όνομα ιδεολογικών διαφορών που απασχολούν πολύ λίγους. Έτσι απαντάμε στο γενικευμένο ρεύμα της αποχής και της αποστροφής για την πολιτική που εν τέλει, ανεξάρτητα από τις προθέσεις, καταλήγει να ενισχύει τον κύριο Μητσοτάκη».
Ακολούθως κατέθεσε «το άμεσο σχέδιο δράσης για τα μεγάλα προβλήματα της χώρας» με επτά σημεία:
1) Μας αξίζει μια ζωή δίχως ακρίβεια. Αυτό σημαίνει εντατικοί έλεγχοι στην αγορά, σε όλη την αλυσίδα αξίας, μείωση των έμμεσων φόρων στα είδη πρώτης ανάγκης, πλαφόν στην κερδοφορία επιχειρήσεων που κερδοσκοπούν. Σημαίνει επίσης αύξηση μισθών και συντάξεων. Σημαίνει τέλος να πληρώσουν την κρίση αυτοί που είδαν τα κέρδη τους να εκτοξεύονται μέσα στην κρίση, με ουσιαστική φορολόγηση των πραγματικών υπερκερδών.
2) Μας αξίζει μια χώρα που το κράτος είναι σύμμαχος του πολίτη και έχει ρόλο αναπτυξιακό. Όχι στην Ελλάδα του κρατικοδίαιτου καπιταλισμού, της τουριστικής ανάπτυξης δίχως κανόνες, της επιστροφής στο μοντέλο που μας οδήγησε στη μεγάλη οικονομική κρίση. Τα λεφτά των εξοπλισμών να γίνουν τώρα δαπάνες για την υγεία, την παιδεία, τις δημόσιες υποδομές. Θέλουμε ένα κράτος που θα έχει την ικανότητα να σχεδιάζει δημόσιες πολιτικές. Να μεριμνά για την οχύρωση της χώρας από την κλιματική κρίση. Να στηρίζει την πρωτογενή και δευτερογενή παραγωγή. Να επενδύει στην καινοτομία και στην εξωστρέφεια των επιχειρήσεων.
Να διασφαλίζει και να διευρύνει τον δημόσιο χαρακτήρα των κοινών αγαθών. Το νερό, τις παραλίες, τις συγκοινωνιακές και ενεργειακές υποδομές. Να έχει ισχυρή παρουσία στο τραπεζικό σύστημα. Να επενδύει στο κράτος πρόνοιας που θα στηρίζει το παιδί από την πρώτη του μέρα, τον ηλικιωμένο και την οικογένεια σε όλες της τις μορφές που σήμερα ανθίζουν. Ένα κράτος που δεν θα αφήνει κανέναν πίσω.
3) Μας αξίζει μια οικονομία που λειτουργεί προς όφελος των πολλών. Αυτών που παράγουν και δημιουργούν και δεν απολαμβάνουν τα αποτελέσματα του κόπου τους. Δεν θέλουμε την κοινωνία του 1/3. Θέλουμε ο κάθε άνθρωπος να αμείβεται για την προσπάθειά του και να δουλεύει με όρους αξιοπρέπειας και ασφάλειας.
4) Μας αξίζει μια ουσιαστική κλιματική μετάβαση. Με κοινωνικό πρόσημο όμως, όχι με όρους κερδοσκοπίας μεγάλων οικονομικών συμφερόντων. Αυτό σημαίνει γενναίες δημόσιες επενδύσεις και ενίσχυση της παρουσίας του δημοσίου στα δίκτυα κοινής ωφέλειας.
5) Μας αξίζει μια κοινωνία με ένα σπίτι για όλους. Και αυτό σημαίνει αυστηρό πλαίσιο κανόνων στη λειτουργία των funds, σημαίνει κατάργηση της Golden Visa, σημαίνει περιορισμοί στη βραχυχρόνια μίσθωση, σημαίνει επενδύσεις και προγράμματα που θα απευθύνονται σε ευάλωτους, νέους, χαμηλόμισθους, σε όσους τα έχουν πραγματικά ανάγκη για να ανοίξουν τα κλειστά σπίτια σε προσιτές τιμές και ενοίκια.
6) Μας αξίζει μια Ελλάδα σταθερότητας και ειρήνης. Και αυτό σημαίνει ανάδειξη του διαμεσολαβητικού ρόλου που η χώρα μας αντικειμενικά μπορεί να παίξει σε όλα τα ανοικτά μέτωπα στην γειτονιά μας και στήριξη της ενταξιακής προοπτικής των χωρών των δυτικών Βαλκανίων χωρίς αστερίσκους. Σημαίνει σαφή θέση υπέρ της ειρήνης και σαφή θέση για το σταμάτημα του άδικου πολέμου στην Ουκρανία. Σημαίνει σαφή θέση για να σταματήσει η σφαγή στη Γάζα και να γίνει επιτέλους πράξη το δικαίωμα του Παλαιστινιακού λαού για αυτοδιάθεση και ελευθερία.
7) Μας αξίζει μια χώρα με δικαιώματα και δημοκρατία. Όχι η Δημοκρατία ως ταμπέλα. Δημοκρατία σημαίνει κράτος δικαίου. Δημοκρατία σημαίνει ανεξαρτησία του Τύπου και των μέσων ενημέρωσης.
Ο κ. Χαρίτσης άσκησε κριτική στην κυβέρνηση λέγοντας ότι απέναντι στην κοινωνία και στον κόσμο της εργασίας που φιλοδοξεί να εκφράσει η Νέα Αριστερά υπάρχει «μια κυβέρνηση, μια πολιτική, ένα σύστημα εξουσίας που δεν θέλει να αλλάξει τίποτα προς όφελος της κοινωνίας. Η πολιτική κυριαρχία της Δεξιάς, τα πέντε αυτά χρόνια, δεν αφήνει κανένα περιθώριο παρερμηνειών. Η Νέα Δημοκρατία έχει ευτελίσει το κράτος δικαίου και τη λειτουργία των θεσμών. Έχει υποτάξει τα πάντα στη μετατροπή του κράτους σε μηχανισμό αναπαραγωγής και έντασης των ανισοτήτων υπέρ ισχυρών και πολύ συγκεκριμένων οικονομικών συμφερόντων».
Σαν παραδείγματα έφερε την ακρίβεια «όπου το κράτος επιδοτεί την κερδοσκοπία των super market και των πολυεθνικών», την παιδεία «όπου το κράτος ανοίγει διάπλατα τις πόρτες στα κάθε λογής ιδιωτικά συμφέροντα στην τριτοβάθμια εκπαίδευση» την υγεία «όπου το κράτος με κάθε τρόπο υπονομεύει το δημόσιο σύστημα και στηρίζει τον γιγάντιο μηχανισμό εκμετάλλευσης του ανθρώπινου πόνου». Την ενέργεια, «όπου οι μόνοι κερδισμένοι είναι οι εταιρείες και οι πάροχοι που έχουν συσσωρεύσει αμύθητα κέρδη», την φορολογική πολιτική, «όπου το κράτος φροντίζει για τις απαλλαγές των πλουσίων, της μεγάλης ακίνητης περιουσίας και των εταιρειών με μεγάλη κερδοφορία».
