Τις περισσότερες φορές, όταν καλεί ένας Δήμος έναν καλλιτέχνη για μια συναυλία, το κριτήριο είναι το μέγεθος του πλήθους που θα μαζέψει ο κάθε καλλιτέχνης και όχι η ποιότητα του έργου του ή η καλλιτεχνική του αξία. Ο λόγος πάντα η ψηφοθηρία. Η φωτογραφία που θα ανεβεί μετά στα σοσιαλ.
Το ίδιο έγινε και στην περίπτωση των εισπρακτικών μας φορέων, μας κράτησαν δέσμιους τα κόμματα, γνώμη μου, πάλι για τον ίδιο λόγο την ψηφοθηρία και χάσαμε πολύτιμο χρόνο με αποτέλεσμα την οικονομική εξαθλίωση του κλάδου. Θα πει κανείς… καλά οι καλλιτέχνες δεν φταίνε πουθενά. Όχι δεν φταίνε λοιπόν, είναι τα θύματα. Μέχρι πριν από ένα χρόνο, η πολιτεία με την στάση της υπονόησε ότι αυτό που κάνουμε δεν είναι καν δουλειά. Ήδη με τα παραπάνω σε μια χώρα με σωστή παιδεία και συναισθηματική ευφυία θα έπρεπε η υπουργός πολιτισμού να έχει ήδη παραιτηθεί.
Δεν έχει να κάνει με κόμματα ούτε με ονόματα, έχει να κάνει πάλι με το αιώνιο πρόβλημα που έχουμε στην Ελλάδα την «καρεκλοκενταυρίαση» χωρίς καμία ευαισθησία. Τι να πούμε τα αυτονόητα;;;; Δηλαδή… Σε επιλέγει ο πρωθυπουργός της χώρας για την ευθύνη ενός υπουργείου, εκείνοι, ο κλάδος, που εκπροσωπείς είναι δυσαρεστημένοι μαζί σου και με την πολιτική που ασκείς και εσυ κάθεσαι σαν να μην συμβαίνει τίποτα και απολαμβάνεις τις δάφνες σου. Δεν θα έπρεπε να είναι έτσι τα πράγματα. Και συν τοις άλλοις έρχονται, κάτω από τον σκοτεινό πυθμένα, στην επιφάνεια σκάνδαλα ή περίεργα άρθρα περί έμμεσης λογοκρισίας στην τέχνη, που ναι μεν τα παίρνετε πίσω αλλά παραμένουν ενεργά!
Σκάνδαλα από ανθρώπους που διορίστηκαν από εσάς, σκάνδαλα από ανθρώπους που διόρισαν τους συγγενείς τους με την δύναμη που απέκτησαν, σκάνδαλα από ανθρώπους που κατηγορούνται ότι άσκησαν εξουσία σε άλλους ως αντάλλαγμα το σεξ, σκάνδαλα από ανθρώπους που κατηγορούνται για βιασμό ανηλίκων. Και πάλι δεν υπάρχει η πολιτική ευθύνη πουθενά και πάλι δεν υπάρχει η αποδοχή του λάθους και πάλι δεν υπάρχει η ευθιξία της παραίτησης. Όλα αυτά τα λυπηρά συμβαίνουν εδώ….σε αυτή την χώρα που γέννησε την τραγωδία, σε μια χώρα με την πιο πλούσια γλώσσα του κόσμου που χρησιμοποιείται από τους στιχουργούς και τους συγγραφείς και εκφράζεται ένας ολόκληρος λαός μέσα από τα κείμενα αυτά.
Παράλληλα στον τόπο αυτό, πολλές φορές, οι καλλιτέχνες επιλέγονται για θεσμικές θέσεις μόνο με πολιτικά κριτήρια και αυτό δημιουργεί προβλήματα αλλά ευτυχώς όλα τα ξερνάει τελικά ο καιρός! Εύχομαι όσα περνάμε να είναι απλά εφιάλτες της νύχτας
Φωτογραφία: stixos.eu
