Συνέντευξη στον ραδιοφωνικό σταθμό της ΕΡΤ Πρώτο Πρόγραμμα 91.6 FM (Ανδρέας Παπασταματίου) έδωσε από το Στρασβούργο ο Δημήτρης Παπαδημούλης, την τελευταία ημέρα της θητείας του ως Αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και Ευρωβουλευτής της Αριστεράς (The Left).
Ο Δημ. Παπαδημούλης αναφέρθηκε στην τελευταία συνεδρίαση του Προεδρείου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην οποία μετέχει κατά την ολοκλήρωση της θητείας του και στην τελετή αποχαιρετισμού και βράβευσης των ευρωβουλευτών και των μελών του Προεδρείου, που δεν ήταν υποψήφιοι στις Ευρωεκλογές.
Συγκεκριμένα, ο Δημ. Παπαδημούλης είπε τα εξής:
«Την Τρίτη 16 Ιουλίου ξεκινά η θητεία των νεοεκλεγέντων ευρωβουλευτών για πέντε χρόνια. Εγώ, όπως είχα αποφασίσει εδώ και χρόνια και είχα ανακοινώσει και δημόσια, ολοκληρώνω μια θητεία δέκα συνεχόμενων χρόνων επανεκλογής μου, τέσσερις φορές ως Αντιπροέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και τρεις θητείες στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, και παραχωρώ τη σκυτάλη στη νεότερη γενιά, γιατί νομίζω ότι πρέπει έμπρακτα να στηρίζουμε το αίτημα της ανανέωσης και ιδεών και προσώπων.
Σήμερα, Δευτέρα, θα πραγματοποιηθεί σε λίγο μια τελετή αποχαιρετισμού και βράβευσης των ευρωβουλευτών και των μελών του Προεδρείου που δεν ήταν υποψήφιοι στις τελευταίες ευρωεκλογές και επομένως απέρχονται.
Τα τελευταία δέκα χρόνια αξιολογούμαι από τρίτους, ανεξάρτητους αξιολογητές, ως ένας από τους πιο επιδραστικούς ευρωβουλευτές στο σύνολο των 705 και επί δέκα συνεχή χρόνια ως “ο Έλληνας Ευρωβουλευτής με τη μεγαλύτερη επιρροή στην διαμόρφωση των ευρωπαϊκών θεσμών”.
Εδώ, εκπροσωπούμε εκτός από την παράταξή μας και αυτούς που μας έστειλαν με την ψήφο τους, εκπροσωπούμε και τη χώρα και τα συμφέροντα του λαού μας. Γι’ αυτό και θεωρώ αρνητική εξέλιξη το γεγονός ότι για πρώτη φορά από το 2002, δηλαδή εδώ και 22 ολόκληρα χρόνια, δεν θα εκπροσωπηθεί η Ελλάδα στο Προεδρείο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, που είναι ο μόνος κορυφαίος Ευρωπαϊκός Θεσμός που εκλέγεται άμεσα από τους πολίτες. Κι αυτό δεν είναι καλό για τα εθνικά μας συμφέροντα και για την εικόνα και τη διαπραγματευτική θέση της χώρας.
Οι πολιτικές ομάδες τις προηγούμενες ημέρες, εξέλεξαν αυτούς που θα προτείνουν για το Προεδρείο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και ούτε στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, ούτε στους Σοσιαλιστές, ούτε στο Renew, ούτε στους Πράσινους, ούτε στην Αριστερά, σε καμία πολιτική ομάδα δεν υπάρχει Ελληνίδα ή Έλληνας που να προτάθηκε.
Τα τελευταία 10 χρόνια, τα 20 αριστερά κόμματα που συγκροτούν την πολιτική ομάδα της Αριστεράς στο ΕΚ, ομόφωνα με πρότειναν τέσσερις συνεχόμενες φορές. Την πρώτη φορά εκλέχτηκα με ποσοστό 42%, την τελευταία φορά με ποσοστό 75%, γιατί το Προεδρείο πρέπει να το εκλέξει το σύνολο των ευρωβουλευτών. Πρέπει να σε σέβονται και να σε ψηφίζουν και οι πολιτικοί σου αντίπαλοι».
Απουσία ελληνικής υποψηφιότητας για το Προεδρείο
«Θα ήθελα να υπάρχει κάποια ελληνική υποψηφιότητα. Το γιατί δεν συνέβη, είναι άλλοι αρμοδιότεροι να το απαντήσουν.
Δεν διεκδικήθηκε καν. Και αυτό είναι ακόμη χειρότερο. Διότι άλλο να προσπαθείς για κάτι και να μην το καταφέρνεις και άλλο να μην το προσπαθήσεις καθόλου.
Η Πορτογαλία, μια χώρα με ισοδύναμο πληθυσμό με εμάς, έχει αυτή τη στιγμή το Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ, τον κο Γκουτέρες. Είχε πριν μερικά χρόνια τον πρόεδρο της Κομισιόν, τον κο Μπαρόζο, και θα αποκτήσει σε λίγο, τον Πρόεδρο του Συμβουλίου, τον κο Κόστα, τον πρώην πρωθυπουργό της Πορτογαλίας.
Τέτοιο πόστο, Πρόεδρο σε κάποιο μεγάλο θεσμό δεν είχαμε ποτέ εμείς. Αλλά το να μην έχουμε καν έναν Αντιπρόεδρο στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, νομίζω ότι αυτό δεν είναι καλό για τη χώρα.
Πρέπει να διεκδικούμε στην πράξη. Για να το καταφέρνεις αυτό χρειάζεται δουλειά. Να αποκτάς τον σεβασμό φίλων και αντιπάλων, να χτίζεις κύρος και από ‘κει να απορρέει και το ευρωπαϊκό αξίωμα – γιατί το αξίωμα καθεαυτό δεν λέει πολλά πράγματα. Σημασία έχει να μπορεί κανείς να το χρησιμοποιεί επ’ ωφελεία της χώρας του και των συμφερόντων της.
Κατά συνέπεια, τα πρόσωπα που εκλέγονται να δουλεύουν για να χτίζουν κύρος, τα κόμματα που επιλέγουν τα ψηφοδέλτια, αλλά και οι πολίτες με το σταυρό προτίμησης, πρέπει να διαλέγουν πρόσωπα που να μπορούν να κάνουν κάτι τέτοιο και να μην είναι απλώς celebrities».
Η απόπειρα κατά Τραμπ και οι επιπτώσεις της
«Αυτό που συνέβη στις ΗΠΑ, παροξύνει την ήδη υπαρκτή κρίση στις Ηνωμένες Πολιτείες. Και είναι επικίνδυνο και ανησυχητικό για όλο τον πλανήτη. Όταν έχεις έναν στους δέκα οπαδούς είτε των Ρεπουμπλικάνων είτε των Δημοκρατικών να αποδέχεται τη βία ως μέθοδο για να περάσει ο “δικός” τους ή για να αποτραπεί ο αντίπαλός τους, αυτό είναι επικίνδυνο πράγμα σε μια χώρα όπου οπλοφορούν πάρα πολλοί και όπου οι νόμοι για την οπλοφορία είναι εξαιρετικά χαλαροί. Και στέλνει κι ένα μήνυμα όχι μόνο στον πλανήτη, αλλά ειδικά στην Ευρώπη, καθώς αυτή η απόπειρα δολοφονίας μεγαλώνει τις πιθανότητες νίκης του Τραμπ… Ότι πρέπει να χτίσει με ταχύτητα τη δική της στρατηγική αυτονομία και να μην είναι παρακολούθημα των Ηνωμένων Πολιτειών. Εννοώ οικονομικά πρωτίστως, αλλά και διπλωματικά και αμυντικά.
Η ευρωπαϊκή αυτονομία είναι η μέγιστη προτεραιότητα και τα τελευταία χρόνια δεν πάμε προς τα εκεί. Πάμε προς μια λογική Ευρώπης-πολιτικού νάνου, που στα κρίσιμα δεν έχει τη δική της φωνή, αλλά σύρεται και υποτάσσεται στις στρατηγικές επιδιώξεις των Ηνωμένων Πολιτειών, οι οποίες δεν ταυτίζονται πάντα με τα ευρωπαϊκά συμφέροντα. Και το βλέπουμε και στον πόλεμο στην Ουκρανία και στη γενοκτονία στη Γάζα.
Ανεξάρτητα από αυτή την απαράδεκτη και αυτονόητα καταδικαστέα απόπειρα δολοφονίας, αυτό που εμένα με προβληματίζει και θα έλεγα ότι με λυπεί και με ενοχλεί είναι να είναι οι δύο βασικοί διεκδικητές της Προεδρίας της μεγαλύτερης δύναμης του δυτικού κόσμου, ο ένας 81 ετών και ο άλλος 76 ετών. Αυτό δεν το λες και αισιόδοξο σημάδι για το μέλλον αυτής της χώρας και αυτής της δημοκρατίας».
Αποχωρώντας από την ενεργό πολιτική
«Έχω δηλώσει κατηγορηματικά ότι δεν θα επιστρέψω στην πολιτική σε αιρετές θέσεις. Είναι μια απόφαση που πήρα εδώ και 7 χρόνια και ανακοίνωσα δημόσια εδώ και τέσσερα χρόνια. Παραμένω ενεργός πολίτης με τις ίδιες αξίες, αλλά οριστικά και αμετάκλητα, μακριά από αξιώματα. Σημασία έχει να τηρεί κανείς τις δεσμεύσεις του. Θα ήταν ανόητο να λέω φεύγω από ευρωβουλευτής, αλλά αφήνω ανοιχτό το ενδεχόμενο να βάλω υποψηφιότητα για βουλευτής ή αν μου προσφερθεί ένα άλλο αξίωμα… Όχι. Θα μείνω μακριά από πάσης φύσεως αξιώματα. Ενεργός πολίτης, αλλά μακριά από αξιώματα. Γιατί υπάρχουν κι άλλα πράγματα στη ζωή πέρα από την σκληρή πολιτική. Και γιατί αξίζει τον κόπο να δίνουμε τη σκυτάλη και την ευκαιρία και στις νεότερες γενιές. Και να δίνουμε και τον χρόνο που χρειάζεται και στους ανθρώπους μας: στη γυναίκα μου, στα παιδιά μου, στα εγγόνια μου, στους φίλους μου, να κάνουμε πράγματα μαζί έξω από την φούσκα των ευρωπαϊκών πολιτικών και από τα έδρανα τα κοινοβουλευτικά. Δεν είναι καλό να μας παίρνουν με τα τέσσερα από τα κοινοβουλευτικά έδρανα. Είναι καλύτερο να σηκώνεσαι μόνος σου από την καρέκλα και να χαίρεσαι κιόλας αν οι επόμενοι, οι επόμενες τα καταφέρουν καλύτερα από εσένα, γιατί μόνο έτσι μπορεί να προκόψει αυτός ο τόπος κι αυτή η κοινωνία.
Εγώ νιώθω πολύ καλά που θα γυρίσω αύριο το βράδυ στην πατρίδα μου, ως “τέως”! Και μακάρι, αν και δεν το πολυβλέπω για να είμαι ειλικρινής, η επόμενη φουρνιά των ευρωβουλευτών, οι 21 που εκλέχτηκαν, να τα καταφέρουν καλύτερα από τους προηγούμενους».
