Υποδειγματική χαρακτήρισε τη συμφωνία μεταξύ της Ελλάδας και της Ιταλίας για την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών, η οποία κατοχυρώνει απολύτως τα ελληνικά συμφέροντα, ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας σε συνέντευξή του στο Πρώτο Θέμα.
Παράλληλα, διαμήνυσε πως «στόχος μας είναι να προσπαθήσουμε να υπογράψουμε μία συμφωνία με την Αίγυπτο στο πρότυπο αυτής που συνομολογήσαμε με την Ιταλία, δηλαδή μία συμφωνία στη βάση της Σύμβασης του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας». Αναγνώρισε δε πως η διαπραγμάτευση με την Αίγυπτο δεν είναι εύκολη, όπως βεβαίως δεν ήταν εύκολη και με την Ιταλία, προσέθεσε. «Σε κάθε περίπτωση θεμέλιος λίθος είναι το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας που κατοχυρώνει το δικαίωμα των νησιών εξ ίσου με τα ηπειρωτικά εδάφη σε θαλάσσιες ζώνες» κατέστησε σαφές. Στην κατεύθυνση αυτή, εξέφρασε την ελπίδα ότι στην επίσκεψή του στην Αίγυπτο στις 18 του μήνα θα επιχειρηθεί να πραγματοποιηθεί ένα ακόμη βήμα προς το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Αναλυτικά, ο κ. Δένδιας ανέφερε πως η συμφωνία με την Ιταλία μεγαλώνει την Ελλάδα και τόνισε πως η Ελλάδα δεν έπρεπε να χάσει μια ιστορική ευκαιρία, «όπως συνέβη στο παρελθόν με τη Λιβύη, όταν για ποσοστό 3,7% επί της συνολικής έκτασης, δεν οριοθετήθηκαν οι θαλάσσιες ζώνες με τη συγκεκριμένη χώρα».
Εστιάζοντας στην οριοθέτηση, αποσαφήνισε πως έγινε με βάση την αρχή της μέσης γραμμής, η οποία -αν προσέξει κάποιος στον χάρτη- είναι τεθλασμένη και όχι ευθεία, με την Ελλάδα αλλού να παίρνει ελαφρώς μεγαλύτερη έκταση θαλάσσιας ζώνης και αλλού ελαφρώς μικρότερη, όπως είναι απολύτως φυσιολογικό σε τέτοιου είδους συμφωνίες. «Η οριοθετική γραμμή προσαρμόστηκε αναλόγως, λαμβάνοντας υπόψη τόσο την παρουσία μικρών ομάδων νησιών στην ελληνική πλευρά όσο και την ύπαρξη ευθειών γραμμών βάσης στην ιταλική πλευρά» εξήγησε.
Σε ερώτηση αν η Ελλάδα επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στο Ιόνιο στα 12 ναυτικά μίλια, αμέσως μετά την επικύρωση της συμφωνίας από τη Βουλή, ο υπουργός Εξωτερικών απάντησε πως «ήταν διαχρονικά και παραμένει κυριαρχικό δικαίωμα της χώρας, της κυβέρνησής της και του ελληνικού λαού», τονίζοντας «το πότε θα το κάνουμε θα κριθεί από τις γενικότερες παραμέτρους της άσκησης της πολιτικής μας». Όμως, δυνάμει, το δικαίωμα αυτό μπορεί να ασκηθεί οποτεδήποτε, κατέστησε σαφές. Σε αυτό το σημείο ο υπουργός Εξωτερικών ανέδειξε πως το μεγάλο ζήτημα είναι η επήρεια των νησιών του Ιονίου στο σύνολό της, «η οποία είναι απολύτως κατοχυρωμένη, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας και αποτυπώνεται κατά απολύτως επωφελή τρόπο για τα εθνικά συμφέροντα στη συμφωνία οριοθέτησης».
Παράλληλα, ο κ. Δένδιας εξέφρασε την ικανοποίησή του για τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ και των άλλων κομμάτων της αντιπολίτευσης στο συγκεκριμένο ζήτημα, αν και λίγες εβδομάδες νωρίτερα, όπως σημείωσε, ορισμένα από αυτά υπέκυψαν στον πειρασμό να υιοθετήσουν αβασάνιστα fake news για τον Έβρο, και τόνισε πως η εξωτερική πολιτική στο σύνολό της οφείλει να είναι εθνική υπόθεση.
Στη συνέχεια ο υπουργός Εξωτερικών, απαντώντας σε σχετική ερώτηση, κατήγγειλε την Τουρκία ότι συνεχώς εγείρει αυθαίρετες και παράνομες διεκδικήσεις και έστειλε εκ νέου το μήνυμα πως η Ελλάδα θέλει να έχει μια καλή σχέση με τη γείτονα χώρα, όπως και με όλες τις χώρες της περιοχής. «Μια σχέση συνεργασίας που θα επεκτείνεται σε τομείς όπως το εμπόριο, ο πολιτισμός, οι ανταλλαγές και οι επαφές μεταξύ της κοινωνίας των πολιτών, ένθεν και ένθεν» προσέθεσε και παρατήρησε πως δυστυχώς η Τουρκία επί του παρόντος δείχνει να έχει διαφορετικές προτεραιότητες. «Απειλεί και εκβιάζει, ώστε να αποσπάσει παραχωρήσεις» συμπλήρωσε και κατέστησε σαφές πως αυτό προφανώς δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό. Ο κ. Ερντογάν γνωρίζει πολύ καλά ότι η Ελλάδα δεν μπορεί παρά να αντιδράσει σε οποιαδήποτε απόπειρα παραβίασης των δικαιωμάτων της, επισήμανε σε άλλο σημείο της συνέντευξης ο υπουργός Εξωτερικών και τόνισε: «Η Ελλάδα είναι μια φιλειρηνική χώρα, προσηλωμένη στο διεθνές δίκαιο και επιδιώκει τη συνεργασία με όλες τις γειτονικές χώρες. Δεν επιδιώκει την ένταση. Δεν απειλεί και δεν εκβιάζει. Επιπλέον, το να καθιστά η Ελλάδα σαφές ότι θα υπερασπιστεί την κυριαρχία της και όσα δικαιώματα πηγάζουν εξ αυτής, δεν αποτελεί απειλή, είναι αναφαίρετο δικαίωμα αυτοάμυνας, το οποίο προβλέπεται από τον Καταστατικό Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών. Πέραν τούτου, αποτελεί συνταγματική μας υποχρέωση να υπερασπιστούμε την εδαφική μας ακεραιότητα, την κυριαρχία και τα κυριαρχικά μας δικαιώματα χωρίς υποχωρήσεις».
Ειδικότερα, απαντώντας σε ερώτηση, είπε ότι αν η Τουρκία επιχειρήσει να παραβιάσει την ελληνική υφαλοκρηπίδα θα πρόκειται για προφανή ποιοτική κλιμάκωση και αυτό η Άγκυρα το γνωρίζει. «Η ελληνική διπλωματία έχει καταστήσει απόλυτα σαφείς προς όλες τις κατευθύνσεις τις θέσεις και τις διαχρονικές κόκκινες γραμμές της χώρας. Με τον ίδιο συστηματικό τρόπο έχει καλλιεργήσει ισχυρές σχέσεις και συμμαχίες με σειρά κρατών στην Ανατολική Μεσόγειο και ευρύτερα. Και είμαι σε θέση να σας διαβεβαιώσω ότι όλοι οι συνομιλητές μας γνωρίζουν ποια είναι η πλευρά που δείχνει αυτοσυγκράτηση και υπευθυνότητα και ποια προκαλεί συστηματικά, υπονομεύει τη σταθερότητα και κινείται εκτός πλαισίου νομιμότητας. Δεν είναι λίγες, μάλιστα, οι χώρες που έχουν κάνει δημόσια γνωστές τις θέσεις τους, ανακαλώντας ουσιαστικά την Τουρκία στην τάξη» σημείωσε και διαμήνυσε πως «η Ελλάδα ήταν και παραμένει έτοιμη, εφόσον χρειαστεί, να υπερασπιστεί ακόμη και μόνη της τα κυριαρχικά της δικαιώματα, ως έχει καθήκον», επαναλαμβάνοντας ότι δεν θα είναι μόνη.
Παράλληλα, ο κ. Δένδιας ερωτηθείς σχετικά ανέφερε πως υπάρχουν πράγματι θέματα που θα μπορούσαμε κι εμείς να θέσουμε στην Τουρκία και διευκρίνισε: «Πρόκειται για ζητήματα τα οποία προκύπτουν από τη Συνθήκη της Λωζάννης και το γεγονός ότι αποδίδει στην Τουρκία, πέραν συγκεκριμένων εξαιρέσεων, μόνο νησιά που βρίσκονται έως τα 3 ν.μ. από τις ακτές της ή ακόμα, από την απόφαση της Άγκυρας για κατασκευή πυρηνικού αντιδραστήρα σε μία εξαιρετικά σεισμογενή περιοχή. Υπάρχουν ακόμη ζητήματα παραβίασης της Συνθήκης του Μοντρέ, για να μην μπω και στο τεράστιο κεφάλαιο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων».
Καταληκτικά, ο υπουργός Εξωτερικών καυτηρίασε την τουρκική στρατιωτική παρέμβαση στη Λιβύη, ότι «γίνεται κατά παράβαση των αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας και κάθε έννοιας νομιμότητας, την οποία η Ευρώπη, μέσω της επιχείρησης που ανέλαβε με δική της απόφαση, θα πρέπει να προστατεύσει».
