Διάγγελμα στον ελληνικό λαό τόσο με αφορμή την 25η Μαρτίου, όσο και για τα μέτρα περιορισμού της εξάπλωσης του κορονoϊού απηύθυνε σήμερα Τρίτη η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου.
Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, στις τελευταίες της λέξεις, δεν κατάφερε να συγκρατήσει τη συναισθηματική φόρτισή της.
Δείτε το απόσπασμα:
Ολόκληρο το διάγγελμα της Προέδρου της Δημοκρατίας:
Αγαπητοί μου συμπατριώτες,
Η 25η Μαρτίου είναι μέρα ανεξίτηλα χαραγμένη στη συλλογική μας μνήμη. Με την επανάσταση του 1821 ενάντια στον οθωμανικό δεσποτισμό, ο λαός μας διεκδίκησε και κέρδισε οριστικά το δικαίωμα να ορίζει ο ίδιος τη μοίρα του. Ο αγώνας του ’21 και οι θυσίες των προγόνων μας άνοιξαν τον δρόμο για ένα σύγχρονο κράτος, που σήμερα βρίσκεται στον πυρήνα της ενωμένης Ευρώπης και είναι εγγυητής σταθερότητας στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο και τα Βαλκάνια.
Η φετινή επέτειος βρίσκει την χώρα μας αντιμέτωπη με μια πρωτόγνωρη απειλή που έχει αλλάξει δραματικά την καθημερινότητά μας: την πανδημία του κοροναϊού. Αναπόφευκτα, δεν θα γίνουν οι καθιερωμένες παρελάσεις. Παρελαύνουν, όμως, μπροστά μας, και μας κάνουν να νιώθουμε περήφανοι, οι ήρωες της όλο και πιο δύσκολης καθημερινότητας που βιώνει η χώρα: οι ένοπλες δυνάμεις που προστατεύουν τα σύνορά μας από την επιθετικότητα της Τουρκίας, τα σώματα ασφαλείας που επαγρυπνούν, οι γιατροί και οι νοσηλευτές, οι άνθρωποι του κρατικού μηχανισμού, οι εργαζόμενοι που καλύπτουν τις καθημερινές μας ανάγκες, όσοι ανώνυμα προσφέρουν χωρίς να προσδοκούν όφελος ή αναγνώριση.
Με γεμίζει ελπίδα η επιστημονική επάρκεια, το ήθος, η αποτελεσματικότητα και η πειθώ του επικεφαλής των αρμόδιων επιστημόνων του Υπουργείου Υγείας.
Με γεμίζει επίσης ελπίδα το γεγονός ότι τα πολιτικά κόμματα συνεννοούνται και ομονοούν για την αντιμετώπιση του κοινού εχθρού. Σε τόσο κρίσιμες στιγμές, η ομοψυχία του πολιτικού κόσμου εμπνέει και καθοδηγεί τους πολίτες.
Η 25η Μαρτίου μας διδάσκει ότι, για να πετύχει μια εθνική προσπάθεια, το «εμείς» πρέπει να μπει πριν από το «εγώ». Η ατομική ευθύνη, η συνεργασία και η αλληλεγγύη βρίσκονται στην καρδιά του νέου πατριωτισμού που έχουμε ανάγκη. Κι όπως τότε, έτσι και σήμερα, για να θωρακίσουμε το «εμείς» και να κρατήσουμε την πατρίδα όρθια, καλούμαστε να παραμερίσουμε το «εγώ». Να θυσιάσουμε προσωρινά ατομικές μας ελευθερίες, για να προασπίσουμε το υπέρτατο συλλογικό αγαθό της δημόσιας υγείας.
Τα νέα αυστηρά μέτρα που ισχύουν είναι απαραίτητα για την αντιμετώπιση της κρίσης. Η Ελλάδα είναι κράτος δικαίου και τα περιθώρια περιορισμού των ατομικών ελευθεριών ορίζονται στο Σύνταγμα και στον χάρτη θεμελιωδών δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είμαι σίγουρη ότι η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών καταλαβαίνει την αναγκαιότητα των μέτρων. Και θα τα τηρήσει σχολαστικά, όσο οδυνηρά κι αν είναι, αφού αποτελούν τον μόνο τρόπο, ώστε να αντιμετωπισθεί η πανδημία.
Καταλαβαίνω ότι υπάρχει φόβος. Τόσο για τις ζωές και την υγεία μας όσο και για τις οικονομικές συνέπειες της κρίσης. Δεν θα τον αφήσουμε να μας κυριεύσει. Μένοντας σπίτι, προφυλάσσουμε όχι μόνο τον εαυτό μας αλλά και άλλους. Ταυτόχρονα πρέπει να διατηρήσουμε αποθέματα συνοχής και αλληλεγγύης. Το «μακριά ο ένας από τον άλλον» να μην μετατραπεί σε παραμέληση ή άγνοια των συμπολιτών μας. Ας βοηθήσουμε ιδίως τους ηλικιωμένους και τους ανήμπορους, τους το χρωστάμε.
Η κρίση θα περάσει. Και από την πρώτη στιγμή της επόμενης μέρας, όλοι θα συνδράμουμε σε ένα εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης. Σχέδιο που θα κινητοποιήσει το πολιτικό σύστημα, την κοινωνία των πολιτών και τις παραγωγικές δυνάμεις του ελληνισμού εντός και εκτός συνόρων. Θα αξιοποιήσει κάθε δυνατότητα και θα έχει ως αποστολή την επανεκκίνηση της οικονομίας, την επαναφορά του τόπου σε κανονικές συνθήκες λειτουργίας, την ανόρθωση του ηθικού, την απάλυνση των πληγών, τη μείωση των ανισοτήτων.
Η πανδημία που ζούμε ξεπερνά κατά πολύ τα εθνικά όρια και συμπαρασύρει κράτη και κοινωνίες σε μεγάλες αλλαγές. Αποδεικνύεται, για άλλη μια φορά, ότι οι προκλήσεις που απειλούν όλους μας δεν μπορούν να αντιμετωπισθούν παρά σε διεθνές επίπεδο, κοινωνικό, πολιτικό, οικονομικό και επιστημονικό. Μας δίνεται η ευκαιρία να ξανασκεφτούμε όλοι την πατρίδα, τη σχέση μας με το συλλογικό, τις ευθύνες και τις δυνατότητές μας ως ισότιμα μέλη της παγκόσμιας κοινότητας.
Σήμερα, οι Έλληνες δίνουμε ακόμα μια ιστορική μάχη. Δεν είμαστε όμως μόνοι. Είμαι σίγουρη ότι θα νικήσουμε. Και ότι του χρόνου θα γιορτάσουμε με λαμπρότητα τα 200 χρόνια από την επανάσταση του 1821.
