Ο Θάνασης Φουσκίδης μετρά αρκετά χρόνια δημοσιογραφικής πορείας στα έντυπα, είναι αρχισυντάκτης στα Παραπολιτικά, ενώ έχει και ραδιοφωνική εκπομπή στα Parapolitika 90.1. Ωστόσο, μέσα από το Mega Magazino, ο Θανάσης Φουσκίδης συστήθηκε στο ευρύ κοινό από την τηλεόραση αυτή τη φορά και μέχρι στιγμής έχει αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις.
Η νέα του τηλεοπτική καθημερινότητα, τα προσωπικά του, το τραγικό γεγονός που τον σημάδεψε… Ο Θανάσης Φουσκίδης μίλησε στο zappit.gr και εξομολογείται πολλές άγνωστες πτυχές από τη ζωή του.
Εργάζεσαι πολλά χρόνια στα έντυπα. Πως προέκυψε η τηλεόραση;
Όπως ξέρεις πολύ καλά, συνεχίζω να εργάζομαι στον Τύπο. Τα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ είναι κομμάτι της ζωής μου, οι άνθρωποί τους οικογένειά μου κι αυτό δεν αλλάζει. Είναι μεγάλο μεράκι και πάθος ταυτόχρονα. Άλλωστε, ο Γιάννης ο Κουρτάκης ήταν αυτός που μου άνοιξε νέους ορίζοντες στην δουλειά αυτή και επί της ουσίας με διαμόρφωσε δημοσιογραφικά. Όσο για την τηλεόραση, που είναι κυριολεκτικά ένας άλλος κόσμος, η ευκαιρία μου δόθηκε μέσω του τηλεοπτικού εγχειρήματος του One, όπου ξεκινήσαμε μαζί με τον Ανδρέα τον Παπαδόπουλο κατά την διάρκεια της προεκλογικής περιόδου για τις αυτοδιοικητικές και εθνικές κάλπες και όπως βλέπετε συνεχίζουμε.
Τι ήταν αυτό που σε έκανε να πεις το ναι για την συγκεκριμένη ζώνη που θεωρείται από τις πλέον δύσκολες και ανταγωνιστικές. Δεν έχεις να αντιμετωπίσεις μόνο τις αντίστοιχες ενημερωτικές εκπομπές αλλά και τις ψυχαγωγικές που είναι στον αέρα την ίδια ώρα;
Τώρα οι κλασικοί τηλεοπτικοί θα έλεγαν ότι ήταν μια μεγάλη πρόκληση και τέτοια αντίστοιχα, έτσι; Να σου πω την αλήθεια στα επαγγελματικά μου έχω διαχρονικά αυτό που λέμε άγνοια κινδύνου. Από την στιγμή που με εκφράζει κάτι σε επίπεδο συνεργατών και προοπτικής και το πιστεύω, τολμάω και το προχωράω. Όπως εξάλλου μου έχει πει ένας από τους ανθρώπους που έχουν σφραγίσει τον τρόπο σκέψης στη δουλειά και στη ζωή μου, το παν είναι να πιστεύεις στην ομάδα και τον εαυτό σου, να βελτιώνεσαι σταθερά, να κοιτάς πάντα προς τα πάνω και όχι προς τα κάτω και να πετυχαίνεις κάθε μέρα και από μια μικρή ή μεγαλύτερη προσωπική νίκη. Αυτό σε καθιστά νικητή όπως και να’χει.
Η εκπομπή έχει καταφέρει να ανεβάσει αρκετά τα νούμερα τηλεθέασης…
Είναι οι μικρές νίκες που σου έλεγα. Σίγουρα έχουμε πολλά χιλιόμετρα να διανύσουμε απέναντι στις υπόλοιπες εκπομπές, οι οποίες έχουν καταφέρει στο σύνολό τους πραγματικά να δώσουν ξεχωριστό στίγμα επί πολλά χρόνια, είτε μιλάμε για την ψυχαγωγία είτε για την ενημέρωση, αυτό δηλαδή που κάνουμε κι εμείς. Για μένα έχει ξεχωριστή σημασία και είναι ιδιαίτερη τιμή για δύο νέους ανθρώπους, καθώς και για όλη την ομάδα του Mega Magazino, το γεγονός ότι τόσος κόσμος μας εμπιστεύθηκε σ’ αυτή την χρονική συγκυρία, που είναι μια από τις πλέον κρίσιμες για την χώρα εδώ και δεκαετίες. Έχουμε όμως ως σύμμαχο την σημαντικότερη τηλεοπτική παρακαταθήκη της χώρας, κι αυτό είναι μια αφετηρία αν μη τι άλλο μοναδική για κάποιον που κάνει τα πρώτα του βήματα σ’ αυτό τον χώρο. Ταυτόχρονα, όμως, συνιστά και μια μεγάλη ευθύνη, γι’ αυτό κάθε μέρα οφείλεις να δίνεις τον καλύτερό σου εαυτό. Κι αυτή είναι μια υπόσχεση που αν μη τι άλλο μπορούμε να δώσουμε σε όλους.
Τι ώρα ξυπνάς το πρωί; Συμμετέχεις και στη θεματολογία της εκπομπής…
Έχω την τύχη να είμαι σχεδόν γειτονιά με τις εγκαταστάσεις του καναλιού, οπότε έχω την «πολυτέλεια» να ξυπνάω γύρω στις 7 παρά για να βγούμε στον αέρα στις 9. Όσο για την θεματολογία, δημοσιογράφοι είμαστε. Αλίμονο. Πριν και πέρα απ’ όλα θέλουμε να δημιουργήσουμε ένα προϊόν που να είναι της αισθητικής μας, να απαντά σε όλα τα ζητήματα που προκύπτουν καθημερινά και να είναι επί της ουσίας «χρήσιμο» για όσους επιλέγουν να περάσουν μαζί μας το πρωινό τους.
Η συνεργασία σου με τον Ανδρέα Παπαδόπουλο; Υπάρχουν στιγμές έντονες;
Μα μόνο έντονες υπάρχουν. Ξεκινήσαμε αυτή την περιπέτεια με την Δάφνη Καραβοκύρη που ήταν η κυρία της παρέας, τουλάχιστον μπροστά στις κάμερες, και τώρα λόγω των ιδιαίτερων συνθηκών μείναμε μέχρι νεωτέρας οι δυο μας να τσακωνόμαστε σαν το muppet show. Πολιτικά, αλλά και σαν άνθρωποι είμαστε η Δύση με την Ανατολή, οπότε διαφωνούμε συχνά και ενίοτε φωναχτά πριν, κατά τη διάρκεια και μετά την εκπομπή, αλλά νομίζω ότι έχει και αυτό το στοιχείο τη γοητεία του.
Βρίσκεις χρόνο πλέον για την προσωπική σου ζωή;
Μεγάλη κουβέντα. Τηλεόραση, εφημερίδα, ραδιόφωνο στον Παραπολιτικά FM. Οπότε θεωρώ ότι δεν χρειάζεται να πούμε περισσότερα. Τουλάχιστον, ένα απ’ τα καλά της καραντίνας είναι ότι βρίσκαμε εκτός των άλλων και δικαιολογία για το γεγονός ότι δεν βγαίναμε έξω. Πού θα πάει όμως, να περάσουν με το καλό όλα αυτά και μετά θα έχουμε τον χρόνο να προσαρμοστούμε.
Έχεις και φανατικό γυναικείο κοινό…
Α ναι; Παρακολουθείς τα νούμερα στα γυναικεία κοινά; Μακάρι, να τ’ ακούνε και αυτοί που πρέπει και παρεμπιπτόντως, όποιος λέει το κομμάτι αυτό τον αφήνει αδιάφορο, είναι ο μεγαλύτερος ψεύτης. Εκτός αν πρόκειται να γλιτώσει την κρεβατομουρμούρα από την σύντροφό του οπότε τον δικαιολογώ. Ποιος είμαι εγώ άλλωστε που θα αμφισβητήσω δημόσια τους παντός είδους σοφούς ανά τους αιώνες που ομνύουν στο μεγαλείο του γυναικείου φύλλου; Κατά τ’ άλλα αν και όταν διαπιστώσω διαφορά θα σου πω και πώς το αντιμετωπίζω.
Έχασες τον πατέρα σου σε μικρή ηλικία. Κατάφερες να ξεπεράσεις το τραγικό γεγονός, το οποίο έγινε σε μια ευαίσθητη ηλικία;
Ειλικρινά δεν ξέρω αν και πώς ξεπερνάς ποτέ ένα τέτοιο βίωμα. Αυτό που μπορώ να σου πω με το πέρασμα των χρόνων, είναι ότι το καλύτερο που έχεις να κάνεις για να έχεις μέσα σου έναν άνθρωπο που φεύγει είναι να κρατάς ζωντανές τις αρχές, τι αξίες και τον τρόπο ζωής που σου έμαθε. Να καταστήσεις τις αναμνήσεις αυτές οδηγό και πρότυπο ζωής, ιδιαίτερα όταν στην δική μου την περίπτωση το παράδειγμα ήταν αν μη τι άλλο ιδιαίτερα ισχυρό.
Αισθάνεσαι ευγνωμοσύνη για το γεγονός ότι η μητέρα σου στάθηκε κοντά σου και στην αδελφή σου όλα αυτά τα χρόνια παραμερίζοντας την προσωπική της ζωή;
Ξέρεις είναι κλισέ, αλλά σε ό,τι αφορά εμένα και την αδελφή μου, η μητέρα μας ήταν κάτι παραπάνω απ’ αυτό που λέμε βράχος. Κράτησε τις ισορροπίες μας σε μια πολύ δύσκολη ηλικία, ήταν απόλυτο καταφύγιο σε κάθε δυσκολία -αυτό δεν έχει αλλάξει μέχρι σήμερα- και πραγματικά μας έδειξε τον δρόμο που ακολουθούμε στην επαγγελματική και κοινωνική ζωή μας. Θα δανειστώ την περιβόητη ατάκα του κυρίου Τσιόδρα πάνω σ’ αυτό που είχε πει ότι οι γονείς μας είναι ουσιαστικά η ταυτότητά μας. Εντάξει, πιο υπερπροστατευτική ακόμη και τώρα πεθαίνεις που λέμε, αλλά νομίζω τελικά όσο μεγαλώνω, ότι αυτό το χαρακτηριστικό όσο και διαχρονικό γνώρισμα της Ελληνίδας μάνας, έχει παίξει καταλυτικό ρόλο στην διατήρηση της ανθρωπιάς μας και της συνοχής της κοινωνίας μας. Και σε κάτι τέτοιες εποχές όπως αυτή που ζούμε σήμερα, αντιλαμβανόμαστε πολύ περισσότερο αυτή την παράμετρο…
