Στο πένθος έχει βυθιστεί η ερευνητική κοινότητα Ηρακλείου για τον θάνατο του Διονύση Ξυδιά, ενός νεαρού επιστήμονα του οποίου η αντιμετώπιση από το πανεπιστήμιο Κρήτης είχε προκαλέσει σάλο, όταν κόπηκε αναίτια από ένα μεταπτυχιακό πρόγραμμα, για το οποίο πληρούσε όλα τα κριτήρια να συμμετέχει.
Ο 36χρονος Διονύσης σκοτώθηκε σε τροχαίο δυστύχημα στο Ηράκλειο την Παρασκευή 28η Οκτωβρίου και ο σύλλογος Ερευνητών/Ερευνητριών και Εργαζομένων στην Έρευνα Ηρακλείου εξέδωσε συλλυπητήρια ανακοίνωση για το τραγικό συμβάν.
Ποιοι ήταν όμως οι λόγοι που το Φυσικό Κρήτης του στέρησε το δικαίωμα να συνεχίζει τις σπουδές στο αντικείμενο που τόσο αγαπούσε;
Ο Διονύσης και ακόμα ένας φίλος του απορρίφθηκαν από το μεταπτυχιακό πρόγραμμα του Φυσικού της Κρήτης, παρόλο που τέλειωσαν τις σπουδές τους με καλύτερη βαθμολογία από άλλους συναδέλφους τους, που έγιναν δεκτοί στα μεταπτυχιακά.
Αγαπούσε τόσο τη φυσική, μάλιστα, που είχε εισαχθεί στο μεταπτυχιακό με υποτροφία. Όπως είχε αναφερθεί τότε, στο όχι και τόσο μακρινό 2010, ο Πρόεδρος του Φυσικού, κ. Τσιρώνης είχε αναφέρει εμμέσως ότι η κρίση για τα δύο παιδιά βασίστηκε σε άλλα κριτήρια πλην της επιδόσεως (ξένη γλώσσα, συστατικές επιστολές κ.λ.π.), όμως οι απόψεις του κόσμου έλεγαν το αντίθετο. Ότι δηλαδή πληρούσαν όλες τις προϋποθέσεις.
Οι πραγματικοί λόγοι της απόρριψης – αν και δεν τους παραδέχτηκαν ποτέ – φαίνεται ότι ήταν πως τα δύο παιδιά «δεν ταίριαζαν» με το «ακαδημαϊκό ήθος», αφού είχαν ενεργό συμμετοχή σε διάφορες δραστηριότητες του φοιτητικού κινήματος, τις φοιτητικές καταλήψεις και τη συμμετοχή τους σε ένα «στέκι», όπως αποκαλούσαν, που στήθηκε στο χώρο της σχολής από πολιτικά ανεξάρτητους φοιτητές…
Αυτό το ανομολόγητο κριτήριο δε, που στάθηκε αιτία να κλείσουν την πόρτα του μεταπτυχιακού σε δύο νέους επιστήμονες, αφορούσε πιθανότατα και στο να δοθεί ένα… παράδειγμα και για τους υπόλοιπους.
«Ντράπηκε κανείς για τον Διονύση στο Φυσικό Κρήτης;»
«Βρήκαν το κουράγιο να ζητήσουν συγνώμη, έστω και καθυστερημένα; Μιλώ για τους καθηγητές του στο Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Κρήτης, στο «Harvard της Μεσογείου» όπως αρέσει ειδικά σε αυτό το Τμήμα να αποκαλούν τους εαυτούς τους. Ενημερώθηκαν για τον πρόωρο και άδικο θάνατό του»;
Tα παραπάνω αναφέρει διερωτώμενος ο Μάριος Διονέλλης σε κείμενό του στο Cretanews.gr, και συνεχίζει:
«Είναι άραγε ακόμα στη θέση τους οι καθηγητές που πριν 12 χρόνια τον «έκοψαν» από το μεταπτυχιακό παρόλο που ήταν πρώτος στην κατάταξη, μόνο και μόνο επειδή είχε κοινωνική και πολιτική δράση που δεν την ενέκριναν;
Ένιωσαν έστω για μια στιγμή ενοχές που η συμμετοχή του στο αυτοδιαχειριζόμενο «στέκι» του Πανεπιστημίου ήταν εκείνη που του στέρησε τη συνέχεια των σπουδών του στο συγκεκριμένο Τμήμα, παρά το γεγονός ότι ήταν (ακόμα και με τα δικά τους κριτήρια) «άριστος» στις ακαδημαϊκές επιδόσεις του;
Βρέθηκαν μήπως στην ανάγκη να εξηγήσουν έστω και τώρα γιατί η συμμετοχή στο στέκι «δεν συνάδει με το χαρακτήρα και το ακαδημαϊκό ήθος ενός επιστήμονα» όπως τότε ανεπίσημα του έλεγαν;
Χρειάστηκε ίσως να ψάξουν τα χαρτιά τους για να βρουν εκείνα τα… εξαφανισμένα πρακτικά της συνεδρίασης όπου συζητήθηκαν και τελικά υπερίσχυσαν οι λόγοι της απόρριψης του Διονύση και του συμφοιτητή του, του Γιάννη, που είχαν καταταγεί πρώτος και δεύτερος αντίστοιχα αλλά τελικά έμειναν εκτός του Μεταπτυχιακού;
Εντέλει, ντράπηκε κανείς στο Φυσικό Κρήτης για τη μεταχείριση που επεφύλαξαν σε έναν νέο επιστήμονα και κοινωνικά ευαίσθητο άνθρωπο;
Ίσως να μείνει να τους στοιχειώνει το πανό που και ο ίδιος ο Διονύσης είχε φτιάξει και σηκώθηκε σε εκείνη την τελετή ορκωμοσίας, παραφράζοντας τον όρκο:
“Ορκίζομαι να ζω στο μικρόκοσμό μου, να σκύβω το κεφάλι, να μη βγω ποτέ στο δρόμο, να δίνω το χέρι σε αυτούς που μου κόβουν τα φτερά. ΕΧΩ ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΟ ΗΘΟΣ”».
Η ανακοίνωση του συλλόγου Ερευνητών/ Ερευνητριών και Εργαζομένων στην Έρευνα Ηρακλείου
«Το πρωί της 28ης Οκτώβρη ενημερωθήκαμε για τον ξαφνικό θάνατο σε τροχαίο δυστύχημα του συναδέλφου και συντρόφου μας, Διονύση Ξυδιά. Ο Διονύσης ήταν από τα πιο αγαπητά και ενεργά μέλη του Συλλόγου μας, κατέχοντας φέτος και τη θέση του Γραμματέα στο ΔΣ του Συλλόγου.
Ο Διονύσης ήταν μια πολυσχιδής προσωπικότητα που ασχολήθηκε μεταξύ άλλων με το φοιτητικό και εργατικό κίνημα, με τον αυτοοργανωμένο, αντιφασιστικό αθλητισμό και με το αναρχικό κίνημα της πόλης. Πολλοί και πολλές από εμάς τον θυμόμαστε από τα φοιτητικά του χρόνια. Ήταν ένας ζεστός και χαμογελαστός άνθρωπος που γινόταν πολύ εύκολα αγαπητός. Μοιάζει να έπαιρνε δύναμη απ’ αυτά του τα χαρακτηριστικά, την οποία διοχέτευε στον αγώνα του για μια άλλη κοινωνία, δίκαιη και άξια για να τη ζούμε.
Αυτός ο αγώνας του τον έφερε αρκετές φορές αντιμέτωπο είτε με το καθηγητικό κατεστημένο του Πανεπιστημίου Κρήτης είτε με την κρατική καταστολή. Έβγαινε όμως, πάντα πιο δυνατός απ’ αυτές τις καταστάσεις και με πιο πολλούς συντρόφους στο πλάι του.
Σε μία συνέντευξη που είχε δώσει το 2011 μετά από τον αποκλεισμό του από μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών του τμήματος Φυσικής λόγω των πολιτικών του πεποιθήσεων (παρ’ όλο που είχε πρωτεύσει στο ίδιο τμήμα) είχε πει:
«Το βασικότερο πράγμα που μας χωρίζει από τους καθηγητές που μας πολέμησαν είναι η ερμηνεία του όρου επιστήμονας. Αρνούμαστε να αποδεχθούμε το μοντέλο του ελιτιστή, κοινωνικά νεκρού επιστήμονα που συναναστρέφεται μόνο με όμοιούς του και διαφεντεύει τον μικρόκοσμο του στο πανεπιστήμιο, αποκομμένος από την κοινωνία γύρω του.»
Τα λόγια του αυτά θα μπορούσαν να είναι και η ιδρυτική πράξη του Συλλόγου Ερευνητών/τριών και Εργαζομένων στην Έρευνα Ηρακλείου, ο οποίος ιδρύθηκε μετά από τέσσερα χρόνια. Ήταν ακριβώς αυτές οι ιδέες του που μετά από χρόνια τον έκαναν να γίνει μέλος του Συλλόγου μας για να διεκδικήσει όχι μόνο εργατικά δικαιώματα για αυτούς και αυτές που παράγουν την επιστημονική γνώση αλλά και για να αλλάξει ριζικά ο τρόπος που γίνεται η έρευνα, για να εξυπηρετεί τις κοινωνικές ανάγκες και εν τέλει, να συμβάλει στην κοινωνική απελευθέρωση.
Είμαστε σίγουροι ότι αυτές τις ώρες κάποιοι απ’ αυτούς που βρέθηκαν απέναντι στο Διονύση θα βγουν για να μιλήσουν γι’ αυτόν και για το πόσο καλός ερευνητής ήταν. Τα παραπάνω λόγια του όμως, θα αντηχούν ως απάντηση.
Όσοι και όσες ήρθαμε κοντά του, μιλήσαμε και γελάσαμε μαζί του, θα έχουμε για πάντα μαζί μας την όρεξή του για ζωή και για αγώνα. Θα προσπαθήσουμε να συνεχίσουμε τους αγώνες μας σαν να είναι ακόμα δίπλα μας.
Ευχόμαστε καλή δύναμη στην οικογένειά του, στους φίλους και τις φίλες του, στους συντρόφους και τις συντρόφισσές του.
Η κηδεία του θα γίνει στο κοιμητήριο Καισαριανής τη Δευτέρα 31 Οκτωβρίου στις 10:30.
Η οικογένειά του αντί στεφάνων, ζήτησε το παρακάτω:
Στη μνήμη του Διονύση και ακολουθώντας τον δρόμο που μας έδειχνε και θα μας δείχνει το ήθος του, αντί για κατάθεση στεφάνων, μπορείτε να συνεισφέρετε στην κοινωνική κουζίνα “Ο Άλλος Άνθρωπος”
Ως Σύλλογος, θα ανακοινώσουμε τυχόν επόμενες κινήσεις μας στη μνήμη του Διονύση».
