Η κυρία Ξένια Φλώρου δηλώνει ότι δε δέχεται τη συγνώμη του καθ’ ομολογίαν δολοφόνου του και θέλει να τιμωρηθεί με την εσχάτη των ποινών.
Ήταν ένας στυγερός δολοφόνος. Είναι ένας αμετανόητος δολοφόνος. Είναι μια καθαρή δολοφονία προμελετημένη σε ήρεμη ψυχική κατάσταση. Είναι ένας επικίνδυνος εγκληματίας. Να μην αναπνεύσει αέρα ελευθερίας όσο ζει ποτέ.
Το πρωί της Τρίτης εκείνη και τα δυο παιδιά της θα τον αντικρύσουν και πάλι στο δικαστήριο.
Ζητάει με δόλια μέσα να γλιτώσει κάποια χρόνια φυλακή, με ψεύτικα χαρτιά να αποδείξει αυτά που τόσα χρόνια ξέραμε. Έναν άνθρωπο που δεν είχε ποτέ πρόβλημα. Είχε πλήρη καταλογισμό κατά τον χρόνο τέλεσης του εγκλήματος. Η αλήθεια θα λάμψει. Αυτός θα πάρει την έσχατη των ποινών γιατί μόνο αυτή του αξίζει και τίποτα άλλο. Δε δέχομαι καμία συγνώμη, Καμία συγνώμη, καμία δικαιολογία. Εμάς μας έχει καταδικάσει στη θλίψη μας, μας έχει φυλακίσει στη θλίψη για την υπόλοιπη ζωή και εμένα και τα παιδιά μου
Για την κα Φλώρου, ο χρόνος σταμάτησε έναν χρόνο πριν, στις 8 Σεπτεμβρίου, όταν άκουσε τους πυροβολισμούς, βγήκε στη βεράντα και είδε τον σύζυγό της νεκρό.
Κατάλαβα ότι έχει τελειώσει η κατάσταση. Είδα έναν άνθρωπο σωριασμένο, μέσα στα αίματα. Νόμιζα ότι ζούσα ένα όνειρο.
Η κυρία Ξένια Φλώρου μαζί με το γιο και την κόρη της προσπαθούν να συνειδητοποιήσουν την τραγική απώλεια. Άθολη τη διάρκεια της συνέντευξης η σύζυγος προσπαθούσε να συγκρατήσει τα δάκρυα της. Υπήρχαν στιγμές όμως που δεν άντεχε.
Νομίζω ότι θα ανοίξει την πόρτα και θα ακούσω τα κλειδιά του και θα μπει μέσα να μας αγκαλιάσει και να μας χαιρετήσει όπως έκανε πάντα. Ήταν πολύ ζεστός άνθρωπος. Όχι μόνο σε εμάς αλλά δε ολόκληρη την κοινωνία. Στο μνήμα πάνω γράφουμε τη λέξη δικαιοσύνη. Αυτή περιμένουμε.