Για πράξη υπέρτατης δειλίας κάνει λόγο ο πατέρας της Καρολάιν, Ντέιβιντ Κράουτς, αναφερόμενος στη δολοφονία της κόρης του στα Γλυκά Νερά που συγκλόνισε ελληνική και διεθνή κοινή γνώμη.
Σε δηλώσεις του σε τηλεοπτική εκπομπή του Antenna επανέλαβε ότι η αποκάλυψη του πιλότου στην Καρολάιν, ότι θα μπορούσαν να κερδίσουν πολλά χρήματα, μεταφέροντας ναρκωτικά με το ελικόπτερο που κυβερνούσε, είχε προκαλέσει την έντονη αντίδραση της.
Όπως είπε « Η Καρολάιν μεγαλώνοντας, έγινε μια νεαρή γυναίκα με πολύ ισχυρή ηθική πυξίδα και αυτή η ηθική πυξίδα είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατό της. Δεν κάπνιζε ποτέ, δεν άγγιζε σχεδόν καθόλου το αλκοόλ και αποστρεφόταν την ιδέα να πάρει ναρκωτικά, οπότε όταν ο σύζυγός της της εκμυστηρεύτηκε βλακωδώς ότι είχε βρει έναν τρόπο να βγάλει εύκολα χρήματα, χρησιμοποιώντας το ελικόπτερό του για να κάνει λαθρεμπόριο ναρκωτικών, τρελάθηκε τελείως. Γνωρίζουμε ότι εκείνη και ο σύζυγός της μάλωσαν βίαια το βράδυ που πέθανε και στη συνέχεια, γύρω στα μεσάνυχτα, πήγε για ύπνο και κοιμήθηκε στο εφεδρικό δωμάτιο με τη Λυδία. Σκότωσε τον αγαπημένο σκύλο της Καρολάιν και τον κρέμασε στα κάγκελα και μετά περίπου στις 4:00 π.μ. μπήκε στο δωμάτιο όπου κοιμόταν δίπλα στη μικρή της κόρη και, σε μια πράξη υπέρτατης δειλίας, την έπνιξε. Στην περίπτωση της Καρολάιν δεν υπήρχε βία πριν από τη νύχτα που πέθανε, ο σύζυγός της ήταν πολύ δειλός γνωρίζοντας ότι αν είχε προσπαθήσει να απλώσει πάνω της έστω κι ένα δάχτυλο, πιθανότατα εκείνη θα τον αντιμετώπιζε με επιτυχία και θα έφευγε αμέσως από το σπίτι».
Ακόμα ο κ. Κράουτς αναφέρθηκε στον χαρακτήρα της κόρης του ενώ θυμήθηκε κάποιες όμορφες στιγμές της κοινής τους ζωής.
«Η Καρολάιν ήταν ένα υπέροχο κορίτσι, προικισμένο με ομορφιά, με αθλητικότητα και ευφυΐα άνω του μέσου όρου. Κάθε χρόνο αρίστευε στις σπουδές της και ως εκ τούτου πάντα επιλεγόταν ως σημαιοφόρος στις επετειακές εθνικές παρελάσεις. Ωστόσο, ήταν ένα απλό κορίτσι και μπορούσε να βρει ευχαρίστηση στις πιο συνηθισμένες δραστηριότητες. Μερικές από τις καλύτερες στιγμές μας ήταν όταν την πήγαινα στον Βόλο μια φορά το μήνα. Αφού επισκεπτόμασταν τον ορθοδοντικό, όπου πήγαινε για να ισιώσει ορισμένα δόντια της, πάντα τη ρωτούσα τι ήθελε να κάνουμε μετά. Κάθε μήνα η απάντηση ήταν η ίδια. Πρώτα ήθελε να πάμε για φαγητό και μετά στο pet shop όπου ήμουν υποχρεωμένος να αγοράσω κάθε διαθέσιμο παιχνίδι για τα αγαπημένα της ζώα. Το σπίτι μας ήταν ένας πραγματικός ζωολογικός κήπος και αν μια από τις φίλες της έβλεπε ποτέ μια αδέσποτη γάτα που έμοιαζε ότι χρειαζόταν ένα καλό σπίτι, ήξερε ότι θα είχε θερμή υποδοχή από την Καρολάιν. Αισθανόμουν μεγάλη περηφάνια όταν περπατούσα στους δρόμους του Βόλου κρατώντας το χέρι της».
