Η έμφυλη και ενδοοικογενειακή βία είναι παγκόσμια μάστιγα που βρίσκεται σε έξαρση. Από την αρχή της πανδημίας και εξαιτίας του εγκλεισμού τα περιστατικά βίας και οι καταγγελίες αυξήθηκαν κατακόρυφα. Ο εφιάλτης όμως δεν σταμάτησε με το τέλος των περιορισμών. Τα θύματα παραμένουν εκτεθειμένα στον κίνδυνο ακραίας βίας, ακριβώς επειδή οι κακοποιητές τους έχασαν τον έλεγχο και την εξουσία που ασκούσαν πίσω από τις κλειστές πόρτες και αντιδρούν με περισσότερη βιαιότητα.
Τα κρίσιμα και επείγοντα αυτά ζητήματα αντιμετωπίζει σε ευρωπαϊκό επίπεδο η έκθεση που κατάρτισα ως εισηγήτρια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για τον «Αντίκτυπο της ενδοοικογενειακής βίας στις γυναίκες και τα παιδιά και τα δικαιώματα γονικής επιμέλειας».
Με την έκθεση αυτή, που υπερψηφίστηκε τον Ιούλιο στην Επιτροπή Δικαιωμάτων των Γυναικών και Ισότητας των Φύλων (FEMM) και θα τεθεί προς ψήφιση στην Ολομέλεια το φθινόπωρο, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πιέζει ώστε να υιοθετηθεί ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο αντιμετώπισης της έμφυλης και ενδοοικογενειακής βίας στην ΕΕ.
Ζητούμε επιτακτικά να κυρωθεί άμεσα από τα κράτη-μέλη και την ίδια την ΕΕ η Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης, η οποία, παρότι αποτελεί το πρώτο διεθνώς δεσμευτικό νομικά κείμενο για την πρόληψη, δίωξη και εξάλειψη της έμφυλης βίας, μέχρι σήμερα δεν έχει πλήρως εφαρμοστεί.
Καλούμε ταυτόχρονα την Κομισιόν να εντάξει την έμφυλη βία στη λίστα των εγκλημάτων στην ΕΕ (Eurocrimes) και να προτείνει δεσμευτικά μέτρα και μια ολιστική ευρωπαϊκή οδηγία, συμπληρωματικά με τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης, για την αντιμετώπιση όλων των μορφών έμφυλης βίας.
Μία από τις επιτακτικές προτάσεις μας είναι η υποχρεωτική εξειδικευμένη εκπαίδευση του δικαστικού, αστυνομικού και ιατροδικαστικού προσωπικού για την ενδοοικογενειακή βία και τους μηχανισμούς της, την εκτίμηση κινδύνου και τον έγκαιρο εντοπισμό των σημαδιών κακοποίησης.
Εισηγούμαστε μέτρα οικονομικής ενδυνάμωσης και ανεξαρτησίας των γυναικών, ώστε να μπορούν να απομακρυνθούν από μια κακοποιητική σχέση, με εξασφαλισμένη πρόσβαση σε στέγαση και βασικές δημόσιες υπηρεσίες, όπως η υγεία και οι μεταφορές, με την προστασία του εισοδήματός τους και γρήγορες αποφάσεις στην παροχή των επιδομάτων.
Ζητούμε να αυξηθούν οι κρατικοί και κοινοτικοί πόροι για την ενίσχυση συνολικά της πρόσβασης των θυμάτων σε ειδικές δομές υποστήριξης, όπως επίσης και εκπαιδευτικά προγράμματα για τους θύτες, με στόχο την αποτροπή βίας και την αλλαγή των μοτίβων βίαιων συμπεριφορών.
Πρέπει όμως να παρέμβουμε δραστικά και σε εθνικό επίπεδο για να αντιμετωπίσουμε την έμφυλη και ενδοοικογενειακή βία στη ρίζα τους, χωρίς άλλη καθυστέρηση. Η οργή και η αγανάκτηση για τις 7 γυναικοκτονίες στην Ελλάδα ήδη από τις αρχές του 2021 δεν αρκεί. Χρειάζεται χρόνος και συλλογική προσπάθεια για να απαλλαγούμε οριστικά από τις νοοτροπίες που τις γεννούν και τις συντηρούν. Πέρα από την τιμωρία των δραστών και την αναγκαία προστασία και στήριξη των γυναικών, ώστε να καταγγέλλουν τη βία που δέχονται, για να σπάσει το «σπιράλ της σιωπής», είναι υποχρέωσή όλων μας –της Πολιτείας, των θεσμών και αρχών και των πολιτών– να στοχεύσουμε στην καλύτερη πρόληψη και εκπαίδευση, ξεκινώντας από τον πυρήνα της οικογένειας και το σχολείο.
Οι γονείς, γυναίκες και άνδρες, οφείλουμε να μην επιτρέπουμε, ούτε να ανεχόμαστε να αναπαράγονται μέσα στο σπίτι επικίνδυνες αναχρονιστικές αντιλήψεις, που δεν έχουν καμιά θέση στην σύγχρονη κοινωνία. Δεν αρκεί να προσπαθούμε να προστατεύσουμε και να καθοδηγούμε τα κορίτσια μας να δείχνουν μηδενική ανοχή σε διακρίσεις που υφίστανται. Είναι υποχρέωσή μας να εκπαιδεύσουμε και τα αγόρια μας να αντιμετωπίζουν τα κορίτσια χωρίς διακρίσεις και στερεότυπα και να σέβονται απόλυτα τη γυναίκα, το σώμα της, την προσωπικότητά της, την υπόστασή της.
Η αλλαγή θα έρθει ακόμη μέσα από τα σχολεία και τα πανεπιστήμια, με συστηματικά και στοχευμένα εκπαιδευτικά προγράμματα και δραστηριότητες και την ανάλογη κατάρτιση του εκπαιδευτικού προσωπικού. Η Πολιτεία οφείλει να εστιάσει σε πιο δυναμικές πολιτικές πρόληψης και σε δράσεις ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης της κοινωνίας.
Ενώ και ο ρόλος των ΜΜΕ και της τηλεόρασης είναι καταλυτικός, ώστε να μην αναπαράγουν εικόνες και νοοτροπίες βίας, προκαταλήψεων και σεξισμού, αλλά πρότυπα που να εμπνέουν τον αμοιβαίο σεβασμό. Ήδη έχουμε καθυστερήσει και πρέπει να κινηθούμε άμεσα και δραστικά εναντίον της βίας και υπέρ της ισότητας, γιατί είναι ο μόνος τρόπος για να έχουμε μια υγιή κοινωνία.
Πηγή: paron.gr
